"Tabé," Julian is gestopt in mijn straat.

"Ik woon daar," ik wijs tegen het raam aan naar het huis, aan het einde van de straat. "Dus rij nog maar effe door."

"Je wilde eerst al drie kilometer lopen."

"Ik was toen nog niet geblesseerd." Ik draai mijn ogen naar hem en hou zijn zakdoek tegen mijn lip aan. Ik voel hem zelfs kloppen.

"Je bent niet gehandicapt. Stap uit."

Ik draai mijn ogen en duw de deur open. Mijn benen zwaai ik over de bank heen naar buiten, voor ik een blik richt op Julian. Hij heeft zijn zonnebril weer opgezet en tikt ongeduldig met zijn vingers op het stuur. "Kan het nog langer duren?" Zijn wenkbrauwen trekken geïnteresseerd omhoog, maar de toon in zijn stem klinkt anders.

"Ja, ik heb net de workout van mijn leven gehad."

"Ga. Voor ik besluit je eruit te trekken en je aan te rijden."

Ongepast?!

Vanuit mijn ooghoeken zie ik mijn moeder lopen. Ze heeft een rode jas aan, en onze hond Harpert aan de lijn. Ze lijkt me te zien, want ze kijkt mijn kant uit.

"Leuke hond hé?" Complimenteer ik, mede mezelf. Ik heb hem namelijk uitgekozen.

Julian kijkt opzij, zijn ogen vallend op Harpert. "Wat een rat." Zegt hij.

Net iets te hard.

Mijn moeder blijft stilstaan en trekt haar wenkbrauwen op. "Pardon?" Zegt ze vervolgens. Ik richt mijn ogen op Julian en zie zijn wangen wat roder worden. "Uh," stottert hij vervolgens.

"Goh, wat gênant. Hé mam." Ik stap de auto uit en sla de deur dicht.

Nog een keer richt ik een blik op Julian. Zijn kaak lijkt ook wat roder te worden en ik besluit hem uit te zwaaien.

Julian lijkt er ongemakkelijk van te worden. Zijn gezicht schiet naar mijn moeder, maar die besluit hem argwanend aan te kijken. Ze smijt haar neus in de lucht en tilt onze poedel op.

Dat is het moment dat Julian wegrijdt.

Pussy.

"Wat is er met je lip gebeurt?" Vraagt me moeder plotseling.

"Sommige mensen kunnen niet normaal rijden," verklaar ik.

..

"Hé," begroet ik mijn squat wanneer ik de auto in stap, achterin.

Scarlett heeft haar ogen op mijn lip geplant. Ik zie aan haar houding dat ze wilde vragen wat er is gebeurt, maar dat ze zich inhoudt. Ze lijkt te begrijpen dat het te maken heeft met haar broer.

"He!" Felix draait zich glimlachend om. Zijn gezicht verandert in absolute terror wanneer zijn ogen op mijn lip vallen. "Erin!" Roept hij alarmerend. "Wat heb je gedaan?!"

"Herpes."

"Wat?"

"Dit gebeurt er dus als je het niet veilig doet, Felix." Vertel ik hem. "Maar het was hem allemaal waard. Ik heb Julian gedaan."

"Idioot," begroet Nate me wanneer hij ons de straat uit rijdt. "Wat is er gebeurt, heb je gevochten met de broer van Scarlett of zo."

"Nou," ik sla mijn armen over elkaar. "Omdat jij er niet was om me thuis te brengen, heeft de familie van Scarlett unaniem besloten dat Julian me terug kon brengen.'

"Mijn ouders dwongen hem," komt Scarlett er tussen.

"Dus we hadden een soort van date."

Felix draait zich weer om en fronst. "Ik had het idee dat Julian je niet echt mocht."

Nate knikt. "Dat heb je goed, waarschijnlijk heeft Julian hem gewoon een stomp verkocht nadat hij weer begon met zijn slechte openingszinnen."

Deze vriendschap is redelijk intens.

"Nee, hij reed me aan." Ik draai mijn ogen. Ondertussen hebben de andere drie hun ogen op mij gericht. Felix lijkt nu echt zo aangedaan dat ik me afvraag of hij geen hersenbloeding heeft op dit moment. Zijn mond hangt open en hij heeft zijn hand ervoor geslagen.

"Wat zei je?" Scarlett grijpt mijn schouders beet en inspecteert mijn lip.

"Nee grapje. Julian blijkt van dat kinky soort te zijn." Knipoog ik.

"Gatver," Scarlett schudt haar hoofd en laat me meteen weer los. "Vertel me dan maar dat hij je heeft aangereden."

Ik grijns en besluit die gedachte aan hun eigen verbeelding over te laten gaan. Oké, misschien heeft hij me niet helemaal aangereden maar heb ik gezorgd dat ik was aangereden. Maar Julian was verantwoordelijk voor mijn val, en dus ook voor mijn lip.

De vier van ons stappen uit wanneer we aankomen op school. Nate zwaait ons gedag en loopt dan weg naar zijn sportactiviteit.

"Accepteren ze hem nu hij homo is?" Vraag ik terwijl we naar de ingang toe lopen.

Felix knikt meteen. "Ja! Hij vond het op het begin doodeng om uit de kast te komen. Maar onze school is helemaal niet zo homofobisch."

Scarlett schudt haar hoofd. "Hij heeft gelijk. Nate was niet zo'n held. Maar iemand uit de bovenbouw is uit de kast gekomen tijdens een honkbalwedstrijd. Hij kreeg een relatie met iemand die altijd gepest was." Ze haalt haar schouders op.

Ik zucht vertederend. "Zeer romantisch."

We lopen door de hoofdingang heen. "Ik ga naar mijn kluisje, komen jullie mee?" Felix kijkt ons vragend aan. We knikken instemmend en lopen dan met de kleinere jongen mee naar zijn kluisje. Felix legt zijn boekentas op de grond en zoekt zijn sleutel.

Naast me hoor ik Scarlett kotsgeluiden maken. Vragend kijk ik haar kant op. "Ben je zwanger of zo?"

"Dat is Mindy," mompelt ze, wijzend naar een blondharig meisje in skinneyjeans. Mindy kijkt onze kant op, met een beetje afkeur in haar blik.

"Zij en haar vriend Wendel moeten altijd Felix hebben." Fluistert ze, zodat Felix er niks van hoort.

"Waarom?"

"Omdat Felix altijd bevriend was met Wendel. Maar sinds hij uit de kast is, heeft Wendel hem laten stikken. En nu zijn ze zo gemeen tegen Felix." Ze schudt haar hoofd. "Ik begrijp niet dat je zo iets tegen iemand kan doen alleen omdat diegene homo is."

Ik schud mijn hoofd. "Ik begrijp niet waarom je je kind Wendel noemt. Wie is die Wendel?"

Scarlett haar ogen scannen de gang af. "Niet hier. Beter pas je op. Ik heb het gevoel dat ze ook op jou letten."

"Dolletjes." Knik ik.

"Klaar," Felix komt bij ons staan. Mijn ogen glijden kort over de kleinere jongen heen. Ik ken weinig mensen die ik letterlijk te lief voor woorden vind. Maar Felix is er een van. "Willen jullie ook wat in mijn kluisje stoppen?"

Scarlett knikt. "Hier, hou even beet." Ze duwt haar portemonnee en mobiel met oordopjes in mijn handen, voor ze in haar tas begint te graaien.

"We hebben zo wiskunde he," herinnert Felix me terwijl Scarlett de volledige inhoud van haar tas in haar kluisje dumpt. "Stelling van Pythagoras."

Hmm. Die heb ik eerder gehoord.

Scarlett komt bij ons staan, met een rode kop, de inhoud van der tas was  mega. "Klaar. Ik moet naar frans, zie jullie straks oké."

Ik knik. "Ik ga even pissen, kom wel naar het klaslokaal." Felix knikt en loopt samen met Scarlett weg naar de trap, om naar de eerste verdieping te gaan.

Mijn weg vervolgt zich naar de wc. Tenminste..

Iemand vliegt tegen me aan en ik strompel onhandig opzij. Mijn val wordt gebroken door de onderwerpen die ik in mijn handen heb liggen. Met een onhandige, redelijke opwindende, kreun kom ik op de grond terecht.

"Oeps," Mindy kijkt me aan.

"Sorry is ook goed," verbeter ik haar. Mijn handen grijpen naar de onderdelen wat onder me liggen.. Shit.. Scarlett haar spullen.. Vergeten.

Mindy heeft ondertussen al haar aandacht op haar vriendinnen gericht. Ze lijkt onbewust verder te babbelen over haar leven. Terwijl ik hier half op de grond lig dood te gaan.

Van geluk. Want dit betekent dat ik Julian zijn nummer kan fixen.

Ik raap mezelf op en kom bij het groepje meiden staan. Ze kijken alle drie naar me op, inclusief Mindy. "Ja, hai. Het gaat prima met me hoor." Stel ik haar gerust. "Tipje van de sluier, het zou prettig zijn als je mensen niet omver beukt. Scheelt een hoop gedoe hier in dit gangpad. Het is al niet redelijk breed."

Mindy rolt haar ogen naar me. Ze lijkt redelijk geïrriteerd te worden door mijn goedbedoelde advies. "kijk gewoon uit waar je loopt."

"Oké, ik wist niet dat je slechtziend was." Ik trek mijn tas over mijn schouders en loop dan verder naar de wc toe.

Gehaast open ik Scarlett haar telefoon en begin ik op het toets scherm te drukken.

Helaas heb ik na vijf pogingen, waaronder de bekende variant van de 0000, niet haar code kunnen kraken.

Dus ik besluit haar geheugenkaart eruit te halen en in mijn mobiel te steken voor meer succes.

Mijn vreugde kan niet op wanneer alles op mijn mobiel komt te staan. Ik weet het, ik ben een ontzettende lul om haar bestanden over te brengen, maar daarentegen weet ik dat Scarlett niks te verbergen heeft voor mij. Ik heb zo vaak op haar mobiel gezeten en zelfs haar gehele galerij bekeken, puur omdat ze mijn mening wilde hebben over bepaalde jongens in haar galerij.

En daarbij. Ik ga niet haar bestanden afspitten. Dat zou privacy schending zijn. Ik hoef alleen Julians nummer..

"BESTANDEN OVERBRENGEN NAAR SD-KAART' komt er in grote letters op het beeld te staan.

Ik druk op accepteren en begin in mijn telefoon te zoeken naar Julian.

'Julian' typ ik in zoek.

Geen resultaten.

'Broer' typ ik in.

Geen resultaten.

Uh.. denk Erin, denk...

'Erins Boyfriend'

Geen resultaten.....

Mijn hoofd begint te kraken. Er is nog maar een optie.

'Vetzak.'

Een resultaat.

Hebbes.

\(^~^)/
Hai! Ik hoop niet dat jullie dit hoofdstuk saai vonden. Fijne koningsdag!

Challazz