"Ssh, sh, sh!" Julian duwt zijn wijsvinger tegen mijn bovenlip aan.

Ik kijk hem vragend aan, maar zijn blik staat al ergens anders op gericht. Dwingend knikt hij opzij. Ik laat mijn ogen door de kamer glijden waar we zojuist ingebroken hebben. Ik hoor een diep, laag gesnurk.

Een groot bed, gevuld met twee mensen, ligt ons op de loer. Er steken vier grote bloten voeten uit het bed, de rest is verstopt onder een laag van  deken en duisternis. 

"Erik?" Mompel ik zacht.

"Heb je ooit gekeken naar die voeten van hem? Die zijn niet zo groot hoor." Ik krijg een klap op mijn achterhoofd. "Weet je wat dat betekent?"

"Dat dit zijn ouders zijn?" Fluister ik terug, terwijl ik over mijn achterhoofd wrijf.

"Nee," fluisterschreeuwt Julian intiem in mijn oor. "Kleine voeten, klein.. werkgeweer." Hij wijst naar zijn kruis.

Dit maal is het mijn beurt om Julian te slaan. 

Recht in zijn werkgeweer.

Julian laat een hoge gil horen en zakt naar de grond toe. Op mijn gezicht verschijnt een brede grijns, die zo breed is dat Julian het vast kan  zien in dit donker. Jammer genoeg is Julian te druk bezig met zijn eigen edele delen. "He, maar jij hebt toch ook maar een klein maatje voeten?" Fluister ik naar mijn puffende, bijna bevallende, beste vriend.

Julian kijkt me met een betrokken gezicht aan. De blik in zijn ogen vertelt me dat ik nog lang niet jarig ben. Dat klopt, dat is pas in april dus de apen zijn inderdaad niet gaar. Of zo iets.

"Erin?" Ik hoor een vrouwenstem zachtjes fluisteren in de duisternis.

Julian zijn ogen worden zo groot dat ik bijna mijn eigen geschrokken gezicht er in kan zien. "Ja?" zeg ik dan maar met een hoge stem. Julian zijn ogen rollen bijna uit zijn kassen na mijn uithaal.

Ik hoor wat geschuif. "Wat doe je?" de stem van de vrouw klinkt vermoeid. 

Ik kijk naar Julian en steek vragend mijn handen omhoog. Wat zou Erin hier doen midden in de nacht?!

Julian legt een hand op mijn mond en kijkt me zelfverzekerd aan. "Ik heb in bed geplast," piept hij. Mijn mond klapt open en het blijft voor een paar seconden stil in de slaapkamer. Op mijn hartslag na, want het bloed suist door mijn lichaam heen. Nog even en het spuit eruit.

Mijn hemel... Julian.. Nog even en ik pis mijn broek vol.

"Je weet toch dat de extra lakens in het kastje van oma liggen," ik hoor nog meer geschuif. "En waarom klink je zo vreemd?"

Julian en ik delen een korte blik. Julian wilt zijn mond weer opentrekken, maar ik besluit dat ik geen zin heb in gedoe. Ik zie het alweer voor me dat ze ons ziet, de politie belt en wij als afsluiter ook nog te laat zijn voor de macdonalds. Dus ik neem dit op me. 

"Ik wilde jullie weltrusten zingen, maar ik werd hees." Dit zou wel ongeveer het antwoord zijn van Erik. Ik bedoel maar, ik weet precies wat mijn type is.

Nee.

Nee.

Ik wil geen jongen. Dit is gewoon een fase.

Julian grijpt mijn hand beet en trekt me mee de kamer uit. Hij smijt letterlijk de deur achter zich dicht en wrijft dan over zijn voorhoofd heen. "lekker gedaan," beloond hij mij. Vervolgens geeft hij zichzelf een welgemeend klopje op zijn schouders.

"Dit was het slechtste idee ooit," fluister ik. Ik hoor nog steeds mijn hart razen, mijn oren beginnen haast te bloeden, zo hard gaat het.

"Ajo, ik heb wel eens slechtere gehoord." Julian knikt naar me en kijkt dan de hal rond, waar naast de deur van de ouders nog vier andere deuren zijn te vinden. "We zijn dichtbij."

"Kans één op vier dat we hier nog levend uitkomen." Reken ik snel uit. "Maar het kan ook één op één worden als we gewoon de trap nemen en naar huis gaan. Kies jij maar." 

"We kunnen gewoon gaan kijken waar Erin is. We zijn nu zo dichtbij enwaromzodhab-" Julian zijn stem wordt zachter en zachter. Ondertussen doe ik de voordeur open. 

"He?!" Hoor ik Julian achter me schreeuwfluisteren. Hij staat nog boven in de hal, terwijl ik mijn keuze allang had gemaakt. Ik peer hem. Ik hoef geen liefde. Het is een fase. Ik ga naar huis, slaap dit homogedoe gewoon af en vraag een pilletje bij de dokter. 

Ik knik mezelf toe. "We gaan ervan door," sis ik naar boven toe. "Dit gaat lang niet werken gast."

"Waarom niet?!" Julian komt ietswat telleurgesteld de trap af. 'We zijn zo dichtbij en jij bent weer de bange zak die ervan doorgaat. Weet je wel wat voor beeld ik nu van je krijg?" Hij zet een denkblik op. "Ja.. Ja.. dat ziet er echt niet goed uit Dante."

Alsof hij kan denken.

Ik draai de sleutel om en leg mijn hand op de deurklink. Dat is het moment dat ik luid gegrom naast me hoor. In een soort van sprongetje schiet ik opzij en vloek ik in mezelf. Nooit gedacht dat die gast een waakhond had?!

Als ik opzij kijk zie ik een klein, harig beestje. Hij staat met een kwispelende staart en opgetrokken neusje voor de trap.

"Ohnee, dat poedelgeval weer! Ksst!" Julian staat als een sneu figuur op de trap met zijn handen te zwaaien. Hij heeft zijn lippen tot een brede, misvormde glimlach gevormd en laat een soort slissend geluid naar de hond horen. Het speeksel vliegt me om de oren.

Nu kan ik vanaf een paar meter afstand proeven dat hij zijn tanden niet had gepoetst voor we weggingen.

"Julian doe normaal en kom die trap af!" Sis ik naar hem. 

"Nee! Dat beest gaat me grijpen, ah-" Een hoog geluidje ontglipt uit zijn keel en hij springt een trede omhoog, terwijl hij met speeksel blijft smijten naar de hond.

"Hij doet niks man. Ik ga alleen hoor." 

"Dante.." Jammer Julian zachtjes. Ik doe de deur open en draai me even om. Julian staat met een beteuterd gezichtje op de trap.

"Ik ga, daag."

Julian trekt een gezicht en gaat langzaam een stapje omlaag. En dan gebeurt het; de hond wordt wild en laat zijn tanden zien aan Julian. Het zijn overigens allemaal scheve tanden en de helft mist, maar het deert niet. Julian vliegt naar boven toe en de hond bedaard wanneer hij uit zicht is. 

"Waarom ik?!" Sist Julian vanaf de trap. "Jij bent veel enger dan ik ben." 

Ik besluit dat de tijd rijp ik. "Dag." Ik stap naar buiten.

"Nee! Dante!" Hij begint zo hard zijn stem te verheffen dat ik toch nog even omdraai. Het is bijna een kwestie van tijd dat hij gesnapt wordt. Ik wil niet het moment missen dat die ouders hem van de trap af smijten. Ik grijns.

"Dante, je kan dit niet maken. Wie heeft je hier geholpen? Ik. Dus je haalt je reet nu omhoog en gaat naar je boy toe!" Sist hij. Ik draai mijn ogen. "Nee."

"Dan blackmail ik je."

De deur ging dicht en ik loop mokkend de trap op. Verdomme, hij heeft genoeg materiaal van mij om dat te kunnen doen. "Klootzak." Mompel ik wanneer hij me breed glimlachend aankijkt.

"Je bent welkom. Ik help je wel aan een vriend he."

Het liefst smeet ik hem van de trap af, maar ik heb geen zin in om in cel te zitten door poging tot doodslag. Prioriteiten.

"Oke, kies een deur." Ik kijk verveeld naar mijn beste vriend die druk bezig is met iene miene mutte. Uiteindelijk komen we op een deur terecht. We trippelen erna toe en heel zachtjes haalt Julian de klink omlaag, de deur gaat piepend open. Er komt een donkere kamer tevoorschijn.

"Zou hij hier liggen?" Fluistert Julian. 

"Hoe moet ik dat weten?" Snauw ik terug, "ik zie toch ook geen hand voor ogen?"

"Ho, ho. Rustig maar. Zoek dat lichtknopje." 

Ik trek een gezicht en bid in mijn hoofd dat ik geen spin aanraak. Mijn hand glijdt over de muur heen en komt tegen een bureau aan. Vervolgens klinkt er een zacht gebrom en springt er een computerbeeldscherm aan.  Mijn ogen worden groot wanneer ik naar het bureaublad staar van de computer.

Daar sta ik.

Viermaal.

In Scarlett haar boxershort.

"Fancy kamer, zie al die boeken." Julian lijkt niks door te hebben van de achtergrond dus ik besluit hem terug te trekken en de deur te sluiten. "Hier is hij niet." Mijn wangen branden en ik ben nu vastberaden om die Erik te vinden. Ik wil hem nu het liefst aan een stok steken en boven een bbq houden. Volgens mij wordt het prachtig weer deze week.

"He!" Julian wenkt me. Hij heeft ondertussen weer een deur opengedaan. "Hier," hij kijkt erbij alsof hij de loterij gewonnen heeft.

Ik weet dat ik net had gezegd dat ik niet in de cel wil voor doodslag. Maar die Erikgast maakt me aan het twijfelen.

Ik loop naar binnen toe en vind Erin in een klein kamertje. Het raam staat open en de gordijnen zijn aan de zijkant getrokken waardoor de kamer aardig lichtig is. Erik ligt met zijn armen onder zijn kussen te slapen. Zijn mond staat open, zijn benen liggen wijd en ik hoor zacht gesnurk.

Mijn hemel.. zelfs in zijn slaap is hij aanwezig.

"Cool," fluistert Julian. "Nou. Gefeliciteerd en tot morgen hé."

"Wat verwacht je? Dat ik ernaast ga liggen."

Julian knikt tevreden. "Mijn dienst zit erop."

Ik maak ze beide af. Misschien zet ik het huis wel in de fik en verhuis ik naar florida toe.

"We gaan."

"Komop Dante, probeer het dan eventjes uit naast hem." Julian duwt zijn wijsvinger tegen Erik zijn wang. "Hij slaapt toch diep."

"He!" Ik mep zijn hand weg en geef hem een betrokken gezicht. 'Wil je soms dat hij wakker wordt?!"

"Nee, ik wil mijn beste vriend naast hem zien liggen." 

"Omdat?"

"Omdat, slimbo. Liefde gebasseerd is op passie. Als je naast hem ligt, wat voel je dan? Als er kriebels opkomen, of een fijn gevoel. Dan is dit het. Maar wanneer je er ligt en je denkt, mwha, doe mij die lekkere knoepert van de Coop maar. Dan is dat ook achterhaald en kunnen we alsnog de McDonalds halen."

Hoe langer ik naar Julian kijk, hoe meer ik me afvraag waar dit heengaat. Ja, tuurlijk. Die meid bij de Coop is best knap. Maar het moraal van dit verhaal is dat we alsnog de Mcdonalds kunnen halen en dan kunnen we dit gehele gedoe achter ons laten.

"Oke," ik stem erop in. Hij is toch de expert in dit soort zaken. Ik laat me op het bed zakken en ga langzaam liggen. 

"En, voel je het al?"

"Nee." Mooi. Het was een fase en ik ben genezen. We kunnen gaan.

"Natuurlijk voel je het niet, je ligt ook niet écht zoals het hoort." Julian buigt over me heen en trekt mijn schoenen uit. Met een zuur gezicht maakt hij oogcontact met me. "Je voeten stinken.. Maar dat maakt het wel echter." Hij knikt me dan even tegemoed voor hij de dekens van Erik afrukt en over ons beide heengooit.

Ik probeer Julian te vermoorden met mijn dodelijke blikken, helaas werkt het nog niet helemaal want hij kijkt me nog iets wat te blij. "Wat mooi.." Sist hij.

Erik smakt luid naast me, slaat zijn arm om mijn hals heen en laat vervolgens een tevreden zucht horen. Ik laat even mijn ogen op hem landen en nu pas merk ik nog meer kleine details van Erik op. Ik zie een paar kleine sproetjes op zijn wipneus, wat het extra schattig maakt. De missende haren bij zijn linker wenkbrauw geeft hem iets rauws. 

Hij duwt zijn neus tegen mijn wang aan, wat zorgt voor duizenden tintels in mijn onderbuik. Ik duw mijn tanden in mijn lip en kijk met een tevreden grijns naar het kleinere mannetje wat naast me ligt. Even lijk ik alles te vergeten en heb ik het gevoel dat enkel en alleen hij en ik bestaan. Mijn hart maakt weer geluid en ik hoor zijn ademhaling.

"Hé," Fluister ik zacht. Ik kijk opzij om contact te maken met Julian, maar hij is weg. Mijn ogen worden groter en mijn lichaam schiet iets overeind. Erik maakt een zacht, kreunend geluidje. Ik scan de kamer af en voel mijn hart nog harder bonzen. Shit.. Shit, zeg me nou niet dat Julian hem is gepeerd.

"Dante?" hoor ik naast me. Ik werp een blik opzij, waar ik Erik wakker zie. Althans.. Zijn ogen zijn half open en ik zie een vermoeide blik op zijn gezicht. "Dante?" Herhaalt hij.

Ik ben verstijfd en hou zelfs voor een paar seconden mijn adem in. Shit.. Shit.. Dit gaat allemaal heel fout aflopen. Naast me komt Erik overeind zitten. Ik voel zijn ogen haast door mijn ziel heen branden. Alles kan nu gebeuren. Ik kan worden opgepakt.. Nee, nee. Ik word opgepakt voor het inbreken in een huis en ik kan zelfs worden verdacht van het doen van een verkrachting. Mijn handen w-.

Erik likt mijn wang.

"Ah, ja. Dante.." Klinkt het nu zekerder.

Mijn ogen zijn groot en ik staar richting het raam. Ik voel zoveel kriebels in mijn onderbuik, dat ik er ongemakkelijk van word. Raar genoeg voel ik zelfs een strak, onbekend gevoel in mijn boxer.

Ik hoor een tikje tegen het glas. Een schim achter het raam zwaait me tegemoed en geeft me een luchtkus, voor hij in de duisternis verdwijnt. 

"Zeg, gezellig dat je langskomt..."

--------

EN NU EN NU EN NU?!?!

Slaaaapfeestje!! Whoeee ^^
Fijne vakantie iedereen!

Kleine note: Ik wil graag blijven herhalen dat ik onregelmatig uplaod. Ik schrijf vaak wanneer ik echt gemotiveerd ben en ik uplaod wanneer ik echt tevreden ben. Daarom duurt het soms ietsjes langer :).