He kids! Lang gewacht? Het plaatje hierboven maakt alles goed!

Daar gaat ie  ^~^

Disclaimer: Random level 66.
-------

Daar zit ik dan. In de doos.

"Allemachtig Janette!" Puft Peter. "Ik wist niet dat die doos zo zwaar was!"

"Ja, dan moet je wat meer trainen hoor," Janette is blijkbaar niet zo verrast. "Zet hem daar maar neer."

Peters kracht is op. Hij smijt mij letterlijk op de grond, waardoor er een schok door mijn lichaam gaat. Ik bijt op mijn lip en laat mijn hand tegen mijn achterwerk rusten. Het cadeau waarop ik zit, wat voor mijn gevoel bestaat uit duizenden kleine pakketjes, houdt de klap tegen. Voor een groot gedeelte. "Ik haal de plakband," mompelt Peter.

Fijn Peter.

Dan kan je meteen mijn kont gaan plakken.

Op de achtergrond klinkt wat gemompel. Ik hoop dat Jannette ook weg gaat, zodat ik uit de doos kan komen. Ik wil mezelf verstoppen bij de voordeur, zodat ik Dante niet binnen hoef te laten en het hele feest naar de maan gaat. Aangezien zijn ouders mij nu toch al aanzien voor een idioot.

"Ah jongens!" Janette haar stem schiet omhoog. "Kom binnen!"

"Ey Janette," ik probeer te ontrafelen van wie de stem is, maar dat is moeilijk aangezien ik nog maar een paar maanden op de school rondzwerf. Aan de voetstappen te horen zijn het een paar mensen.

Arme arme Dante. Je zou maar een ontgroeningsfestival krijgen van je ouders.

"Dante komt er zo meteen aan," Janette klinkt opgewonden. "Ik heb mijn speech al voorbereid."

"Top, wij hebben bier." Zegt een van de jongens. Hij klinkt hersenloos. Maar ik geef hem geen ongelijk. Hier kan je beter maar liters drinken, wil je nog eens wat te vieren hebben.

"Janette! Waar is de plakband!" Klinkt Peter zijn stem in de achtergrond.

Janette zucht. Aan haar hoge hakken te horen verdwijnt ze uit de woonkamer.  Ik hoop dat het groepje vrienden Janette volgt om naar de plakband te zoeken, zodat ik hem kan peren. Maar iets zegt me dat ze dat niet van plan zijn.

Ik probeer moed bij elkaar te verzamelen. Want ongezien uit de doos komen is niet bepaald realistisch. Ik kan uit de doos springen en vertellen dat Dante aan de drugs zit. Maar dan zullen zijn vrienden ook al denken dat ik psychisch gestoord ben.

Misschien hebben ze gelijk.. Ik bedoel. Zie mij hier nu zitten.

"Gek wijf man," zegt iemand.  Er klinkt wat gelach en gemompel. Blijkbaar vinden ze het net zo sneu voor Dante als ik vind.

Wacht.. Dit kan het ideale moment zijn! Ik vertel gewoon wat mijn idee is aan die gasten en vraag ze mee te doen. Dan kunnen we proberen met z'n allen om Dante te redden en dan word ik niet vermoord.

Perfect!

"Holá," ik spring de doos uit en open mijn armen. Enkele pakketjes vliegen met me mee, wat het effect van een confettikanon geeft. Zie mij nou de feestgast uithangen.

Twee paar jongens kijken geschrokken op.

"Wat the.. Ben jij de stripper die Janette heeft geregeld?" Mompelt een van de jongens, de roodharige jongen, om in detail te treden.

Mijn gezicht betrekt. DAT MENS HEEFT WAT!??!?!! ?!!

"Nee natuurlijk niet!" Mijn stem slaat over van verwarring en meteen speur ik de kamer af om de stripper te kunnen zien.

"Oh, gelukkig maar." De roodharige jongen begint te lachen, gevolgd door de blondharige jongen. Nu ik ze zo van een afstandje bekijk, snap ik dat ze vrienden zijn met Dante. Beide zien ze er een beetje sloom uit en hebben ze de broek op negentig graden onder nul hangen.

Ik ben ondertussen ook even van mening dat dit feest afgeschaft moet worden en dat Janette naar de rechter moet. Hoezo een freaking stripper, op deze manier krijg ik nooit de kans Janette.

"Luister," fluister ik wanneer de stemmen zich iets meer dempen. "Dit feest moet gestopt worden."

"Uh," de jongen met blond haar schraapt zijn keel. "En wie ben jij?"

"Erin." Ik knik en steek mijn hand naar ze uit. De roodharige begint meteen al conclusies te trekken. "Er-in?! Wat is dat voor achterlijke naam."

Ik trek mijn hand terug en geef hem een blik. "Dat je geen ziel hebt betekent niet dat je met mij moet gaan spotten." Even richt ik mijn blik op de deur, voordat Janette of Peter eraan komt en mij de deur uit bonjourd.

"Wauw, oke die zit." De langere jongen knikt en grijnst eventjes. Zijn blonde haren komen voor zijn ogen terecht. "Wat heb je in gedachte, Èrin?"

"Het is Erin met de puntjes op de 'e' de andere kant op. Smartpants." Bekritiseer ik zijn uitspraak. "Ik denk dat we Dante gewoon niet binnen moeten laten."

"Maar er is taart," de roodharige bewijst nogmaals dat hij geen ziel heeft in dat lichaam van hem. Ik staar naar hem. "Prima, dan blijf jij binnen en eet jij taart." Mijn god. "Ik zorg er voor dat Dante er niet inkomt bij de voordeur. Jullie leiden gewoon zijn ouders af oké?"

De blondharige trekt een gezicht en knikt vervolgens. "Zijn moeder is echt next level.. Klinkt als een plan.. Oké wij zorgen ervoor dat alles binnen pr-" Janette haar hakken klinken dichtbij en ik schiet terug de doos in. Snel wapper ik met mijn handen naar de blonde jongen, aangezien hij er wel redelijk slim uitziet. Hij fronst zijn wenkbrauwen en zwaait even ongemakkelijk terug.

"Doe de doos dicht," fluisterschreeuw ik.

De jongen hapt naar adem, grijpt de flappen van de doos en duwt ze in mijn gezicht.

"Zo, ik heb hier alvast wat warme hapjes klaar." Janette klinkt opgewonden. "Daar is Dante gek op."

Ah.. arme hapjes heh?

Nee. Erin dit is niet de tijd om opgewonden te worden. Ik zit in een doos van een halve meter. Dat gaat écht niet passen.

"Dus uhm," ik herken de iets hogere stem van de roodharige jongen. "Janette, wat zit er in die grote doos?'

"Oh, deze?' Een kiertje licht komt de doos binnen shinen en ik hou mijn hart vast. "HOA!" De stem van de blondharige jongen herken ik. "Niet open maken! Dat is aan Dante."

"Maar hij is nog niet echt dicht?"

"Ja maar dat stond in je horrorscoop. Geen dingen onbedoeld openmaken. We zijn in de zelfde tijd van het jaar jarig, Janette." De blondharige jongen laat me bijna een traantje wegpinken. Dat was prachtig.

En ja, blijkbaar kent deze jongen Janette goed want ze stapt bij de doos vandaan.

"Er zitten condooms in." Zegt ze simpel.

Ik trek mijn handen omhoog en open mijn ogen. Na-ah. Ik zit hier serieus in de doos gevuld met condooms om Dantes ontgroeningsfeest tegen te houden. Ik hoop zo dat mijn ouders hier niet achter komen, anders ga ik dit terugkomen op Facebook. 'Haha, vandaag weer zo'n gek verhaal gehoord. Mijn zoon zat in een doos gevuld met condooms.'

En dan zal mijn oom er weer iets onder zetten van. 'Oh, waren ze ook gebruikt.' En natuurlijk gaan mijn ouders 'ja' antwoorden. Want dat is grappig. En dan krijg ik tijdens sinterklaas een pakje condooms.

Zo is hoe het leven gaat.

"O," het is even stil en ik voel mezelf een beetje benauwd worden. Ik weet dat ik niet moet gaan panikeren over condooms. Maar het feit dat ik dus allergisch ben voor latex, maakt me een beetje bezorgd.

"Zal ik de doos even aan de kant zetten? Dan kom je ook niet in de verleiding." Oppert de blonde op. Janette blijkt hierin mee te stemmen, want ik schiet plotseling tegen de zijkant van de doos aan. Met een onhandige kreun word ik naar de gang gebracht. En vervolgens word ik neergegooid.

Ik schiet de doos uit en rol door de gang heen richting de voordeur. Waar ik tot stilstand kom. "Sjees-". Wat ik ook over heb voor het leven van Dante.

"Eh, doe je ding." Onhandig steekt de roodharige jongen zijn duim naar me op en vertrekt naar de woonkamer. Hij pakt de deurklink beet om onze wegen te laten scheiden. "Oh, laat de deur maar open hoor." Zegt Janette.

De jongen fronst even naar me en doet dan ongemakkelijk de deur dicht.

Oké. Prima..

Ik draai me naar de deur toe en haal diep adem. Net op tijd, want ik zie door de ribbeltjes van het glas iets verschijnen. De deur wordt open getrokken en ik sta oog in oog met Dante. Dantes zijn gezicht vertrekt meteen. "Wat moet jij hier," snauwt hij.

Zo snel als ik kan grijp ik naar de deurhendel en trek ik de deur dicht.

Mijn god. Dat scheelde weinig.

"He! Laat me erin.'

"Uh.. dat kan ik niet doen."

Ik zie de deurklink omlaag gaan, dus ik draai het slot om.

Ik hoor een diepe kreun. "wel verdomme! En waarom niet?!"

Mijn ogen glijden door de gang heen. "..Wat is het wachtwoord?"

"Rotjong! Laat me in mijn eigen huis!"

Mijn armen vormen een kruis, die hij hopelijk door het ruitjesglas kan zien. "Fout antwoord."

"Pfft.. Als het iets homoseksueels is vermoord ik je.. Is het wachtwoord Erik?"

Erik..?

"Nee."

Dante klinkt gefrustreerd. "Geef me een hint!"

"Als je tegen me zegt dat ik een goeie pik heb laat ik je er misschien in ja." Dan knik ik, tevreden over mijn eigen gedachte. Eigenlijk zou ik dit op moeten nemen.

"Jij verrotte.." Een hand grijpt mijn broek beet en ik zet het op het schreeuwen. Dante heeft zijn arm door de brievenbus gepropt en smijt mijn lichaam alle kanten op. "Laat me erin!" Klinkt het dreigend door de brievenbus.

"He! Rot op idioot!"

"Gaat alles goed.. Dante?! Ben jij dat?!" Klinkt Janette vanaf de woonkamer. "Jorik, laat me er langs!"

"NEE! Volgens de horrorscoop kan dat niet!"

O Jorik.. Houd vol! Hopelijk houdt dat mens h- "Au!" Ik grijp naar Dantes hand, die mij door de brievenbus probeert te trekken. Zonder enig succes aangezien ik niet 5 cm bij 10 cm ben! "Laat me los!! DIT ZIT NIET LEKKER!" Krijs ik.

"Laat me erin!" Schreeuwt hij van buiten.

"OKE! Laat eerst mijn broek los!"

Dante laat mijn broek los en ik haal opgelucht adem. Ik draai me om naar de deur en kijk naar de brievenbus. Dantes hand zit er nog steeds doorheen. "Je zit vast he?" Zeg ik tevreden.

Hij steekt zijn middelvinger op.

Amusant.

Ik laat mezelf op mijn knieën zakken en kijk naar de hand van Dante. Meteen word ik gegrepen door de ogen achter de hand. Dantes donkere maar heldere ogen. Ik frons.

"Was je nou de hele tijd naar mijn kont aan het kijken?"

Dantes ogen trekken tot spleetjes, zijn mond lichtjes in een grijns terwijl hij zijn hoofd naar achteren trekt. Met een ruk verdwijnt zijn hand en daarmee ook zijn hoofd.

..."Klootzak," sis ik terwijl ik mijn broek ietsjes omhoog trek.

"Dat hoorde ik!"

Ik grijns. "Je bent wat je hoort."

Het klepje van de brievenbus schiet omhoog tegen mijn gezicht aan. Ik schiet naar achter en tol over de grond heen. "Oké, prima." mompel ik in mezelf.  Hij wilt erin? Dan komt hij erin!

Ik schiet overeind, loop naar de deur toe en trek het voorwerp open. "Welkom in je eigen huis," mompel ik met tanden op elkaar. Even laat ik een glimlach zien wanneer hij naar binnen stapt. "Geniet."

Dante knikt naar mij en steekt zijn neus in de lucht. "Ga mijn huis uit."

"Uh, nee." Ik glimlach tevreden. "Ik ben hier uitgenodigd." Nu Dante heeft besloten de klootzak te zijn, ga ik gewoon genieten van het avontuur. Dat had ik al eerder moeten doen. Maar gelukkig besef ik het nu.

Dante steekt opnieuw zijn middelvinger omhoog en loopt naar de woonkamer toe. Ik volg hem op de voet en kijk toe hoe Dante wordt bekogeld door de partypopperts, door Janette en Peter. Op een één of andere manier is Julian ook aanwezig.

Op de achtergrond zie ik de rode en de blonde staan. De rode juicht naar Dante, terwijl de blonde een beetje beteuterd mijn kant op kijkt. Ik glimlach naar hem. Nu het plan toch is mislukt kunnen we maar net zo goed gaan genieten.

Dantes gezicht vertrekt. In zijn haar zit wat confetti. Peter glimlacht en loopt naar Dante toe. "Het is je gelukt jongen!" Hij duwt de ballon met 'Hoera een jongen' in zijn handen.

Ik kijk toe en zie in slowmotion hoe Dantes gezicht van een frons naar verwarring vertrekt. Het is prachtig en kunstzinnig om mee te maken.

"Lieve Dante," de moeder heeft ondertussen plaats genomen op de tafel. Alsof het al niet hectisch genoeg is, Staat Julian er naast. Volledig in pak.

Raar genoeg doet dit me vrij weinig.

"Het was net als de dag van gisteren toen je uit me kwam en alles gescheurd was," ze glimlacht naar Dante. "Je was nogal bebloed en daarna was je een mollige baby. Gelukkig hielp Tante Anja mij met voeden. Na een aantal jaren was je gevormd. Natuurlijk bleef het belangrijke onderdeel in ons leven achter. Je eerste kus."

Dante verslikt zich op wonderbaarlijke wijze in zijn eigen speeksel. Ik klop op zijn rug. "Het is goed, m'n jongen." Fluister ik.

"En bij deze wil ik je feliciteren met je ontgroening." En alsof de tafel met stoelen een soort van trap zijn, loopt ze de tafel af en duwt ze een kus op Dantes wang. "Van harte gefeliciteerd lieverd."

Dantes gezicht is volledig vertrokken. Julian komt ondertussen langs en geeft Dante en mij een schaaltje met appeltaart. Hij knikt tevreden naar Dante. "Geen probleem, dit heb ik voor je geregeld gast." Hij knipoogt naar Dante. "Ik hoop gauw die chick van je te zien, ze is vast lekker." En dan neemt hij plaatst bij de andere twee jongens.

Dante kijkt ondertussen nog altijd met open mond. Wanneer hij oogcontact maakt met mij, hou ik glimlachend het gebakje omhoog. "Gefeliciteerd met je ontgroening hé." Ik knipoog. "Lekker is ze zeker."

...

Weltrusten kids
Hopelijk vonden jullie het
Genieten
Geblazen

Laat het me weten! Ciaooo