- Kaminari, chodź tutaj!- Jiro zawołała przyjaciela.

- O co chodzi?- Chłopak zjawił się natychmiast.

- Pomóż mi z tym!- Poprosiła, dźwigając nowe głośniki w wielkim kartonie.

- Już pomagam!- Denki podniósł karton z lewej, a Kyoka z prawej.

Gdy w końcu udało im się je przenieść do pokoju dziewczyny, Kaminari stwierdził, że w ramach podziękowań za pomoc, chciałby usłyszeć jak gra.

- N-no dobrze...- Jiro zawstydzona zgodziła się.

Po zagraniu kilku melodii, chłopak pogratulował jej świetnej gry.

- To było wspaniałe! Grasz super!- Denki zachwycał się.- Nigdy nie słyszałem niczego lepszego!

- Dzięki, ale wcale nie gram tak dobrze. Pewnie po prostu mało w życiu słyszałeś piosenek.- Odparła.

- Hej, nie psuj komplementów.

- Ja ich nie psuję, ja je poprawiam.

- Niech ci będzie. A skoro już rozmawiamy o miłych rzeczach, może dasz się zaprosić do kawiarni? Proooszę?- Spytał, przeciągając ostatnie słowo.

- Skoro tak bardzo chcesz... Dobra, to kiedy idziemy?

- Teraz! Chodź, zaprowadzę cię!- Zawołał Kaminari, łapiąc dziewczynę za rękę.

Po kawiarni

Przyjaciele wracali do dormitorium. To był dla nich długi dzień, więc oboje byli zmęczeni. W końcu dotarli pod pokój Kyoki.

- Było super! Musimy to kiedyś powtórzyć!- Kaminari uważał, że było bardzo fajnie.

- Tak, nie było tak źle, jak na ciebie.- Dziewczynie też się podobało.

- Ach. jeszcze jedno.- przypomniał sobie na odchodnym.

- Tak? Co znowu?

Kaminari podszedł do dziewczyny, po czym pocałował ją i odszedł do swojego pokoju pogwizdując przy tym, zostawiając Jiro gapiącą się w ścianę bez wyrazu.

I jak? Podobało się?

(Przepraszam, że tak późno, ale byłem niewyspany i przysnąłem sobie. Mam nadzieję, że nie jesteś zły, Kaminari?)