Całuję twoje blade usta.

Wplatam palce w twoje jasne włosy.

Siedzisz na moich kolanach, błądząc rękami po mojej klatce piersiowej.

Chcę, żebyś został tak na zawsze.

Wsuwam język do twoich ust i słyszę twoje ciche westchnienie.

Obcałowuję twoją szczękę.

A potem składam mokre pocałunki na twojej szyi.

Mruczysz cicho, co bardzo mi się podoba.

Zaciskam dłonie na twoich pośladkach.

Chcę powiedzieć ci, jak bardzo cię kocham.
Chcę powiedzieć ci, że cię potrzebuję.

Chciałbym budzić się przy tobie, robić ci śniadania, zasypiać w twoich objęciach.

Wiem jednak zbyt dobrze, że to nie na tym polega.

Za kilkanaście minut wyjdziesz z mojego pokoju i znów zostawisz mnie samego.

Nie będziesz się nawet oglądał za siebie.
Pozbierasz ubrania i założysz je bez słowa.

A później zamkniesz za sobą drzwi.

Dopiero wtedy będę mógł pokazać własną słabość.

Rozpacz wypełni moje ciało.
Znow będę sam.

Moja rana na sercu otworzy się po raz kolejny.
A później znów przyjdziesz, a ja znów będę cierpiał po twoim wyjściu.

Już się przyzwyczaiłem.

A jednak tym razem dzieje się coś innego.

Odrywasz się od moich warg i patrzysz mi w oczy.

Dotykasz mojego policzka.

I słyszę najpiękniejsze słowa na świecie.

Słowa, na które czekałem tyle czasu.

- Kocham cię, Maciej.