/ kaibaek / angst, dramat, romans /

☆★☆

Nienawidzę cię.

Właśnie to chciałbym wykrzyczeć prosto w twoją twarz, jednak nigdy już jej nie zobaczę. Cóż, może to i dobrze... Nie ujrzę już powodu, który sprawił, że moje życie legło w gruzach; posypało się, jak domek z kart, ale z dużo większym rozmachem.

Wierzyłem ci, podziwiałem i podążałem za tobą, a ty zaprowadziłeś mnie najboleśniejszą drogą do piekła. Miejsca, które stało się cmentarzem, gdzie pochowałem siebie; Byun Baekhyuna, chłopaka, który kiedyś potrafił się śmiać. Dzisiaj już tego nie robię. Przestałem być słabeuszem, wiesz?

Być może jesteś ciekawy, skąd mogę mieć o tym pojęcie, dlatego wyjaśnię ci nawet, gdybyś nie chciał.

Otóż, możesz uwierzyć, że są momenty, kiedy cię wspominam? Nie przekreślaj jednak mojej szansy na pozbycie się miana słabeusza, bo to nie wszystko. Przypominam sobie, jak naśmiewałeś się ze mnie, poniżałeś, wyzywałeś i pieprzyłeś tak mocno, że byłem pewien, iż gorzej już być nie może, jednak nie czuję nic.

Ani nienawiści, ani smutku, ani bólu.

Być może dlatego, że wiem o tobie coś, czego ty nigdy nie zobaczyłeś. Jest to również odpowiedź na to, dlaczego ja jeszcze żyję, a ty przyjaźnisz się z robalami, które powoli zżerają twoje obrzydliwe ciało. Byłeś najbardziej zepsutym człowiekiem, w jakim kiedykolwiek się zakochałem, lecz ty nie wiedziałeś, czym jest miłość. Nawet nie chciałeś się dowiedzieć, bo twoimi odwiecznymi kochankami były kłamstwa. Nic więcej.

Powiem ci coś jeszcze.

Jednej małej kulce powierzyłeś sekundy. Ja żyletce poświęcę minuty.

Dla ciebie liczył się pośpiech, bo uciekałeś, ale dla mnie to nie ma najmniejszego znaczenia, bo już od dłuższego czasu czekam. Na godny koniec.

Będzie nim krew dookoła mnie, ten list, którego nigdy nie odczytasz i ostatnie słowa, jakie do ciebie skieruję. Już na zawsze, bo w końcu moje oczekiwanie dobiegło ku końcowi.

Kim Jongin, Kai. Dziękuję.

Za wszystko, a zarazem kompletnie nic.

.....