Mijałam ludzi,
Wiem, bo słyszałam.
Nic nie wiedzieli,
Ale ja wiedziałam.

Urodziłam się duża, zdrowa,
Tak twierdzili
Choć nie wiedzieli,
Że nie widziałam.

Ja widzę - mówiłam - mam wyobraźnię!
W snach żyje,
W snach cierpię.
W nich dobro i zło świata.

Jedni współczują,
Inni krzywo patrzą,
Ale kto rozumie?
Nikt, oto prawda.

Ludzie patrzą, taksują
I mówią: dziwadła,
Choć tak naprawdę,
Jesteśmy tacy sami.

Każdy ma wady,
Nikt idealny...
Dlaczego my gorsi?
Bo nie widzimy?

Jesteśmy inni,
Choć tacy sami.
Proszę, pamiętaj,
Nie nazywaj dziwadłami.