Nikodem

Siedziałem na tronie, znudzony dzisiejszym dniem. Działo się nic. Absolutnie nic.

Przełożyłem nogi przez podłokietnik, bawiąc się koroną na swoim wskazującym palcu. Czekałem na moment, kiedy u mych stóp znajdzie się jedyna osoba, która patrzy na mnie w sposób jakbym był jego wybawcą, jego największą miłością. Jedyna osoba, która mogłem powiedzieć, że szczerze kocham, za którą tęsknię z dnia na dzień bardziej i wyczekuje każdej najkrótszej chwili naszych spotkań.

Słońce powoli zachodziło za horyzont. Teletubusie mówiły papa. A ja dalej wyczekiwałem, aż zegar w sali wybije pełną godzinę, aby mój ukochany piesek mógł wejść do środka.

Jak na zawołanie, zegar wybił pełną godzinę, a ja zerwałem się szybko z tronu, aby usiąść prosto jak na króla przystało. Poprawiłem koronę na swoich puszystych, brązowych włosach, a dłonie położyłem na podłokietnikach. Kilka razy jeszcze zmieniałem pozycję, aby wyglądać na wyluzowanego albo znudzonego, jakoś tak aby wyglądać dobrze w oczach mojej miłości.

Drzwi się w końcu otworzyły, wszedł przez nie wysoki, męski strażnik, trzymający na metalowym łańcuchu niższego od niego blond mężczyznę w znoszonych, porwanych ciuchach, brudną buzią i obręczą na szyi, która przypięta była do łańcucha. Mężczyzna tuż przed tronem został rzucony na kolana, a sam przeszedł na czworaka i wpatrzony we mnie jak w ósmy cud świata, zaczął do mnie podchodzić.

- Wyczekiwałem twojego przybycia - powiedziałem do mojego podwładnego, kładąc delikatnie dwa palce pod jego brodą i podnosząc jego głowę do góry - Tęskniłeś za mną cukiereczku?

- Bardzo, mój panie - powiedział mężczyzna, rozpływając się pod moim dotykiem. Jego powieki się przymykały, nie śmiał jednak się poruszyć, wiedział na co może sobie pozwolić.

- Byłeś grzecznym pieskiem?

- Tak, mój panie - potwierdził mężczyzna, patrząc na mnie swoimi wielkimi zielonymi oczami - Hau.

- Byłeś grzeczny dla mnie? - zapytałem, łapiąc pewniejszym uściskiem brodę mojego słodkiego niewolnika. Strażnik podał mi w dłoń łańcuch od jego obroży i ulotnił się z sali tronowej, zostawiając mnie sam na sam z moją miłością.

- Tylko dla ciebie, mój panie - wyszeptał mężczyzna, niepewnie kładąc dłonie na moich kolanach - Tylko dla ciebie, zawsze dla ciebie.

- To słodkie - wyszeptałem do mężczyzny, ciągnąc za łańcuch na jego szyi, aby pociągnąć go na swoje kolana. Kendall szukał jakiś czas dogodnej pozycji, aż w końcu schował swoje poranione dłonie między udami - Co tym razem?

- Nic takiego, mój panie.

- Delly.

- To tylko zadrapanie - zapewniał mnie blondyn, chowając bardziej dłonie - Taka moja praca, mój panie.

- Który Ci to zrobił? - zapytałem, łapiąc delikatnie za nadgarstek mojej miłości i wyjmując jego dłoń spomiędzy jego ud, aby zobaczyć jak pokrwawione ma dzisiaj paznokcie i palce.

- Mój panie, czy nie lepiej teraz się zająć sobą nawzajem? - zapytał Kendall, z czułością przejeżdżając językiem po moim nadgarstku - Mamy tak niewiele czasu.

- Masz rację - przyznałem, kładąc dłoń na biodrze mężczyzny moich marzeń - Jak zawsze cukiereczku.

- Hau hau - szczeknął radośnie mężczyzna, opierając swoją głowę o moje ramię - To po psiemu "kocham cię, mój panie".

- Mój piesek mnie kocha? I zna psi? - uśmiechnąłem się dumnie w stronę swojego kochanka. Teraz to naprawdę czuję, jakby mojemu mózgowi i sercu teletubisie powiedziały papa.

- Hau hau! - szczeknął w taki sam sposób Delly, czule całując mnie w policzek.

- A jak jest po psiemu "ja ciebie też?"

- Hau hau hau - szczeknął trzy razy mężczyzna, co ja po nim powtórzyłem.

Tak.

Nie jestem normalny przy tym mężczyźnie, którego kocham.