Link p.o.v.

Huilend zat ik bij het graf. Mijn vriend was een paar jaar geleden gestorven... en het doet me nog steeds pijn. Ik kan me nog voorstellen hoe ik hem in mijn armen had wanneer hij stierf. Hoe hij had gezegd dat het goed zou komen... ik voelde een hand op mijn schouder maar toen ik om keek zag ik niemand. Ik wist dat hij wou dat ik gewoon blij zou kunnen door leven maar alles zou nooit meer hetzelfde kunnen zijn. Ik zie naast me een andere jongen. Hij heeft twee boeketten rozen in zijn hand. Een boeket met rode en de andere met roze rozen. Het ging naar twee graven en legde het ene boeket op het graf en het andere boeket op het andere graf. Ik liep voorzichtig naar hem toe en zei voorzichtig:' hey.' Hij schrok en draaide om. 'Het spijt me, ik wilde je niet laten schrikken,' zei ik beschaamd. 'Het geeft niet....' zegt hij zachtjes. Het was een lange, blonde jongen. 'Waarom ben jij hier?' vroeg hij zachtjes. 'Voor mijn vriendje...' Ik voelde de tranen weer naar boven komen. De jongen zei snel:' Het spijt me...' en hij knuffelde me. Het voelde vertrouwd. Hij liet me los en keek me schuldig aan. 'En jij?' vroeg ik. 'Voor mijn twee vrienden...' zei hij zachtjes. Ik keek naar wat erop staat. Op de ene staat Harm en op de ander staat Duncan. 'Het spijt me voor je.' Zei ik. 'Nee, het maakt niks uit...' ik zag een nog groter schuld gevoel in zijn blik. 'Ik ben Link...' Glimlachte ik. 'Leuke naam, ik ben Joost.' Zei hij. Ik keek op mijn horloge en zei:' Het spijt me, maar ik moet gaan.' 'Geeft niks, doei Link.' 'Doei Joost.' Zei ik en ik liep weg.

'Hoe was het?' Vroeg mijn moeder toen ik thuis was. Nou, het was geweldig.... begraafplaatsen zijn altijd leuk... NIET!!! 'Mwah...' zei ik. Ze knikte en zei:' Hoe gaat het met je huiswerk?' 'Goed hoor...' zei ik. Ik wist wel dat het goed ging, want ik had alles toch al af... maar het blijft moeilijk. Mijn moeder glimlacht lief naar me en zei:' We krijgen vanavond visite... dus fris je maar even op. Oké?' Ik knikte en vroeg:' Wie komen er dan?' 'Een collega van mij komt langs, en er zit een jongen van jouw leeftijd bij.' Ik knikte en liep naar boven. Ik pakte een setje kleding en ging douchen.

Ik kwam naar beneden en daar zag ik Joost zitten. 'Joost.' zei ik verbaasd. Joost glimlachte lief en zwaaide. 'Dus jullie kennen elkaar al? Waarvan?' Vroeg zijn moeder aan Joost. 'Michael, kom erbij!' Zei mijn vader. Ik keek hem boos aan, want hij wist dat ik een hekel had aan die naam. 'Van de begraafplaats.' Zei Joost zachtjes. Ik zag dat zijn moeder boos naar Joost keek en zijn arm pakte. Ze kneep er hard in. 'Oh, wat leuk.' Zei zijn moeder. 'Joost, Link, waarom gaan jullie niet even naar boven. Dan kunnen jullie daar mooi praten.' Ik stond en ik zag dat Joost zich bevrijde uit zijn moeders greep. Daarna liep hij samen met mij naar mijn kamer.

Joost zat naast mij op mijn bed. 'Gaat alles goed.' Vroeg ik toen ik tranen in zijn ogen zag.' Joost knikte. 'Ja hoor, alles goed.' Ik pakte zijn arm en aaide over de plek waar zijn moeder zo hard kneep. 'Mishandeld ze je?' Vroeg ik. Joost knikte en zei:' Ze wil dat ik ze uit mijn hoofd zet. Ze vind dat ik te weinig met school bezig ben en te veel doe met twee dode lichamen.' Zegt Joost huilend. 'Wat voor cijfers heb je dan?' 'Ik zit op havo en heb alleen maar 8en of hoger...' ik trok Joost bij mij op mijn schoot en aaide over zijn rug. 'Je doet het goed hoor...' 'Soms heb ik gewoon het gevoel dat ik niks ben.' Hij gaat weer naast me zitten en ik kijk hem diep in zijn ogen aan. 'Joost, ik hou van je.' Zei ik zachtjes. Joost zei niks. Hij keek me verbaasd aan en deed daarna iets wat ik nooit had verwacht. Hij kuste me. Maar, precies op dat moment kwam zijn moeder binnen. Ze trok ons uit elkaar en sleurde Joost naar buiten. Via mijn raam zag ik dat buiten, op de stoep, Joost werd geslagen en geschopt. Ik rende naar beneden en zag mijn ouders gewoon rustig op de bank zitten. 'Was het leuk?' Vroeg mijn moeder. 'Leuk? Leuk?! Joost word gewoon mishandeld en jullie doen er niks aan!' Schreeuwde ik boos. Ik rende weer naar boven en sloot mezelf op in mijn kamer. Daar liet ik mezelf huilend tegen de muur zakken. 'Ik moet en zal hem helpen... al is het het laatste wat ik zal doen..' zei ik zachtjes tegen mezelf. Zo viel ik, tegen mijn muur inslaap.

Ik schrok wakker en zag via mijn raam dat het buiten donker was. Ik sloop mijn ouders hun slaapkamer in en zocht naar een adressen boekje. Toen ik hem vond liep ik voorzichtig terug naar mijn kamer en zocht naar het adres van Joost zijn moeder. Na lang zoeken vond ik hem. Ik deed mijn jas en schoenen aan en rende naar buiten. Ik zal Joost gaan redden... ik beloof het...

Aangekomen bij zijn huis zocht ik naar een ingang. Maar, geen een raam stond open. Ik liep naar de achterdeur en keek onder een mat. Daar lag een sleutel. Ik deed de sleutel in het slot en opende de deur. Ik liep heel voorzichtig naar boven, naar Joost zijn slaapkamer. Joost zat huilend op zijn bed. Zijn armen onder de sneeën en onder zijn t-shirt zag je nog allemaal striemen. Ik deed een vinger voor mijn mond als teken dat hij stil moest zijn. Ik pakte zijn arm en rende naar buiten, naar mijn huis om precies te zijn.

Joost was nog steeds overstuur. 'Joost, het komt goed.' Zei ik. Het was rond 7 uur 's ochtends. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen en vroeg of het wat stiller mocht. Maar toen ze Joost zag vroeg ze snel:' Wat is er gebeurd?' Ik pakte Joost zijn hand vast en zei:' We houden van elkaar... en ik kon het niet....' 'Wat kon je niet?' 'Het laten gebeuren dat ze Joost pijn deed...' Joost leunde nog steeds huilend tegen me aan. Mijn moeder liep de kamer uit en ik ging tegen de muur aanzitten waar mijn bed tegen stond. Ik legde Joost liggend op mijn schoot en ik friemelde met zijn haar. Joost die viel langzaam in slaap en ik legde hem naast me. Ik liep naar mijn ouders en begon te overleggen.

Zachtjes maakte ik Joost wakker. 'Joost, ik heb geweldig nieuws.' Joost vroeg:' Wat dan?' 'Je mag hier blijven wonen!' Blij maat verast knuffelde Joost me. 'Ik hou van je Link.' 'Ik ook van Joost.' Ik liet hem los en kuste hem. Ik sloot mijn ogen en ging naast hem liggen. Zo vielen we langzaam in slaap, in elkaar armen.

Speciaal voor _MyStrangeLife_
EN HOLY SHIT DEZE IS LANG!!!
Ik hoop wel dat jullie hem leuk vinden.
En ja, ik ben nog steeds dat hypere kut kind.....
Later ✌️