*Jeremy

Een nieuwe kut dag... Ik stond op en liep naar school, omdat mijn fiets gisteren kapot werd geslagen. Ik zag het groepje pesters al staan. Ze renden naar me toe en sloegen me in mijn gezicht. Het deed pijn, maar de woorden die ze zeiden nog meer. 'Dik kind!' 'Ga terug naar je eigen land!' 'Niemand zal je missen.' Ze pakten mijn tas en gooiden mijn boeken op de grond. Pas toen de bel ging renden ze weg. Een dunne jongen met blond haar en blauwe ogen kwam naar me toe rennen. 'Kom, ik help je wel,' zei hij en hij hielp mijn boeken op pakken en hij stopte ze in mijn tas. 'Dankje...' zei ik zacht. Ik wou weglopen, alleen de jongen hield me tegen. 'Ik ben nieuw hier op school,' zei hij. Ik moest eerlijk toegeven, het interesseerde me niet echt. Hij leek op een jongen, niets bijzonders. We liepen samen naar binnen.

Ik klopte op de deur van het geschiedenislokaal. 'Binnen!' schreeuwde de lerares. We liepen naar binnen. 'Aha, wie hebben we daar? Jeremy? Je bent álweer te laat!' Haar stem galmde door mijn hoofd. 'Uhm...' De jongen werd rood en zei:' Hij hielp me om het lokaal te vinden... Ik ben nieuw hier.' De lerares knikte en gebaarde naar me dat ik moest gaan zitten. 'Aha, dus jij bent Harm?' 'Ja, ik ben Harm.' Ik hoorde een paar kinderen lachen. Ja, zijn naam betekend schade in het Engels... Nou en? Het is een normale naam... Of het kwam door zijn Friese accent... Dat kon ook. 'Ga maar sitten naast Jeremy.' Harm ging naast me zitten en ik draaide met mijn rug naar hem toe. Ik mocht hem niet... Iets in me zei dat hij niet te vertrouwen was.

Die pauze gooide ik al mijn eten weg. Ze hadden gelijk... Ik was dik. Ik ging op een alleen bankje zitten, zoals elke pauze. Ik pakte mijn mobiel en begon mijn berichten te lezen op WhatsApp. De meeste komt uit: IF's✔️ Ik glimlachte toen ik de berichten las. Harm ging naast me zitten en at alleen een appel, wat verrassend weinig was eigenlijk. 'Wat doe jij hier?' vroeg ik bot en ik draaide mijn rug weer naar hem toe. Harm keek niet begrijpend naar mijn rug. 'Oké, dus ik kom hier, heb je geholpen met je spullen en heb een smoes gebruikt dat jij geen straf zou krijgen... En nog steeds haat je me?!' 'Nee, ik haat je niet maar...' zei ik voorzichtig. Ik draaide me om en keek recht in twee twinkelende blauwe ogen. 'Maar? Je vind me lelijk?' 'Nee, maar...' Er was iets aan hem wat ik niet uit mijn strot kon krijgen. Iets in hem was anders dan aan al deze jongen hier op het plein. 'Laat maar,' zei Harm. Ik zag aan hem dat ik hem beledigd had... Hij ging aan een tafel zitten met een groepje jongens... Nu voelde ik me pas alleen.

***

'Jeremy, het gaat niet goed met je... Ga toch naar huis,' zei Harm. Hij zat nu al drie maanden bij ons op school. Ik bloosde en zei:' Nee, het gaat geweldig... Zie je dat niet?' Ik zette een neppe glimlach op en ik dat Harm dat ook zag, maar dat hij de moeite niet wou doen om er tegen in te gaan. 'We hebben net voor de pauze gym en als het dan nog niet gaat, moet je naar de leraar... Beloof je dat?' Ik knikte, alleen we wisten allebei dat ik loog.

We liepen naar de kleedkamers. Hiervoor hadden we Nederlands en geschiedenis, alleen ik kon me niet concentreren. Ik keek in de spiegel en zag dat ik bleker was dan normaal. Ik voelde me slap en het liefst wou ik nu naar bed gaan. 'Kom op Jeremy, dit zou je goed doen. Je hebt al te lang niet gesport!' Met tegenzin liep ik de gymzaal in. Ik zag dat we voetbal gingen doen... Nou, dat gaat goed komen.

Ik rende achter de bal aan. 'Op zij dikke,' zei een jongen die me ruw aan de kant drukte. Ik viel op de grond en probeerde op te staan, alleen mijn spieren waren te slap. Ik voelde mijn hoofd duizelen. 'Jeremy sta op!' schreeuwde de gymleraar. Ik voelde mijn maag die omkeerde en een golf braaksel die van mijn maag, naar mijn mond, op de grond kwam wekte bezorgdheid op. 'Jeremy!' hoorde ik Harm schreeuwen. Hij rende naar me toe en schreeuwde:' Bel een ambulance!' Hij hurkte naast me neer en zei:' Jer, niet bang zijn... Ik weet hoe je je voelt.' Hoe kon hij dat weten? De leraar kwam naar ons toe en rukte Harm weg bij me. 'Een ambulance is wel een beetje overdreven Harm,' zei de leraar. Boos keek Harm naar de leraar en zei:' Laat hem dan zelf naar die bank lopen.' Hij sloeg zijn armen over elkaar heen. Ik stond op en liep stapje voor stapje naar de bank die een paar meter van me stond. Ik zakte door mijn knieën en het laatste wat ik voelde was mijn hoofd die de grond raakte.

Ik lag in een ziekenhuis bed en Harm zat naast me. Ik zat vastgemaakt met slangetjes aan rare apparaten. 'Harm?' vroeg ik met een zwakke stem. 'Jeremy, je hebt anorexia... Ik heb het ook ooit gehad,' zei Harm. Ik knikte voorzichtig en voelde hoe zwak mijn lichaam was. 'Ga maar slapen,' zegt Harm en hij kust me op mijn voorhoofd. Ik knik en sluit mijn ogen. Langzaam val ik inslaap terwijl Harm de hele tijd mijn hand vasthield.

Jezus, deze is oud...
Ik geef het alsnog.
Er komt miss ook nog een ronscall ding.
Heeft één van jullie nog leuke YTers?
Het liefst Engels...
Alvast bedankt