Tranen rolden over mijn wangen. Ik ging op het bankje in de trein zitten. 'Zal hij uitgemaakt zijn door zijn vriendin?' 'Denk het wel, dat zijn echt tranen van liefdesverdriet.' Ik hoorde een paar mensen fluisteren. Ik rilde van de kou. Het was ook niet slim om zonder jas te vertrekken, in een t-shirt... In de winter. Een jongen ging naast me zitten. 'Dat is vast een vriend die hem komt troosten.' Zei weer een van de meisjes. Een man die de kaartjes moest controleren kwam langs. Ik rommelde in mijn tas voor geld, alleen mijn portemonnee zat in mijn jaszak. 'Kut...' Zei ik zachtjes. De man stond te wachten. 'Sorry, mijn vriend was vergeten zijn kaartje te nemen. Hier is het geld en mijn kaartje.' Zei de jongen naast me. De man nam het geld en het kaartje aan en zei:' Alleen voor deze keer, normaal zou je een kaartje moeten kopen.' Ik en de jongen knikten. De man liep weg. Ik veegde mijn tranen weg en zag het kippenvel op mijn armen staan. De jongen deed zijn jas uit en sloeg hem om me heen. 'Waarom?' Vroeg ik zacht. 'We zijn er bijna, dan stappen we uit.' Zei de jongen die mijn vraag compleet negeerde. Ik zuchtte en trok de jas dichter over me heen. 'Heb je het koud?' Vroeg de jongen. Ik knikte zachtjes. Hij deed zijn vest ook uit en gaf het aan mij. Zijn spierballen waren zichtbaar door het dunne shirt dat hij droeg. Ik hoorde de meiden fluiten. Ik deed de jas van me af en deed het vest aan, daarna deed ik de jas om me heen. Hij stelde zich niet voor, hij deed het gewoon... Waarom?

Ik was blijkbaar inslaap gevallen op de schouder van de jongen. Het was ondertussen donker geworden en het sneeuwde. 'We hebben vertraging.' Zuchtte hij. Ik rekte me uit en keek om me heen. De groep meiden waren intussen schuin tegenover ons gaan zitten. 'Heb je het niet koud?' Vroeg ik aan de jongen. Hij schudde zijn hoofd. Zijn shirt was grijs dat overliep naar blauw. Ik gaapte weer. 'Nog even, we zijn er bijna.' Zei hij. Dat zei hij de vorige keer ook...

'We zijn er.' Ik stond op en pakte mijn tas op. 'Moet ik hem meenemen?' Vroeg de jongen. Ik schudde mijn hoofd. De jongen haalde zijn schouders op. Ik stapte de trein uit gevolgd door de jongen... Alleen hij zetten zijn voet verkeerd neer waardoor hij uitgleed en in de sneeuw viel. Hij lachte, het was een echte lach, met echt plezier. Het was een mooie lach. Ik pakte zijn hand en hielp hem opstaan. Zijn zwarte broek zat onder het sneeuw. Hij had mijn hand nog steeds stevig vast. 'Kom mee, dan gaan we bij mij thuis opwarmen.' Zei hij en we liepen samen, hand in hand naar mijn huis.

'Welkom in mijn huis!' Zei de jongen en hij deed de deur open. Ik stapte voorzichtig naar binnen. 'Doe je schoenen hier maar uit. Dat kunnen ze opdrogen.' Ik knikte en deed wat hij zei. Mijn sokken waren sompig... 'Als je wil mag je in bad. Misschien zal het je goed doen.' Ik bloosde. Bij een vreemde in bad... Klinkt raar. Ik knikte en zei:' Als het mag, zou ik het heel fijn vinden.' De jongen glimlachte vriendelijk en liep naar boven. Ik volgde hem. Hij zei:' Daar liggen de handdoeken en in die kamer leg ik een setje kleding neer. Ik laat het bad alvast vol stromen. Ik knikte verlegen en de jongen liep weg. Hij kwam na een paar minuten terug en zei:' Het bad is vol.' Ik knikte en liep de badkamer in. Ik kleedde me om en ging voorzichtig in het bad zitten. Langzaam viel ik half inslaap.

Ik werd wakker door het zachte gezang in de kamer naast me. Ik stapte uit bad en trok de stop eruit waardoor het water uit het bad wegliep. Ik pakte een handdoek en droogde me af, daarna sloeg ik de handdoek om mijn middel en liep ik naar de kamer en kleedde me om.

Ik liep naar beneden. De jongen kwam een paar minuten na mij. Hij neuriede het liedje wat hij net zong. 'Wil je thee?' Vroeg de jongen op een zangerige manier. Ik werd er vrolijk van en knikte. Hij pakte een theepot met blauwe bloemetjes erop. Hij leek antiek... Hij deed de thee in twee theekopjes. Hij gaf er een aan mij. Ik nam het dankbaar aan. 'Hoe heet je eigenlijk?' Oh ja, ik zit in een huis van een vreemde... 'Ik ben Jeremy.' Zei ik zachtjes. 'Mooie naam, ik ben Harm.' Zei de jongen. Ik bloosde en merkte nu pas dat hij de mooiste ogen had die ik ooit had gezien. 'Je hebt mooie ogen.' Zei ik, voordat ik echt kon nadenken wat ik zei. Hij bloosde ook en zei zachtjes:' Dankje... Ik hoor niet echt vaak iets aardigs.' Ik zette mijn thee neer op het tafeltje terwijl er nog steeds stoom vanaf kwam. 'Zal wel moeten, je bent leuk.' Kut kind, hou eens ff je bek! Ik kreunde zachtjes en Harm keek beschaamd naar de grond. 'Waarom doe je dit?' Harm gaf geen antwoord en dronk zijn thee. Ik zweeg... Ik was bang dat hij me weg zou sturen... 'Ik ga naar bed.' Zei ik. Harm knikte en bleef zitten.

Bang keek ik naar het plafond. Ik hoorde rare geluiden van buiten. Ik stond op en liep naar de kamer van Harm. Ik klopte op de deur en opende daarna voorzichtig de deur. 'Wat is er Jer?' Vroeg Harm een beetje pissig. 'Sorry, ik ga alweer.' Zei ik zacht. Ik wou weglopen maar Harm zei:' Jeremy, wacht!' 'Harm, ik ben bang... Er zijn rare geluiden buiten.' Harm grinnikte en zei:' Kom maar bij mij liggen. Ik bescherm je wel.' Ik liep voorzichtig naar Harm zijn bed en ging erin liggen. Harm drukte me dicht tegen zich aan en ik viel al snel in slaap in Harms armen.

Ik werd langzaam wakker. Ik keek op de klok. Het was: 05:17... Ik zuchtte en draaide mezelf op mijn rug. Ik hoorde Harm zachtjes huilen in zijn slaap. Ik trok hem dicht naar me toe, zijn lichaam was erg warm en hij zweette. 'Laat me met rust... Je maakt me bang...' Zijn stem klonk anders. Niet als de vrolijke, aardige Harm, maar als een kleine, bange Harm. Hij opende zijn ogen en ik duwde hem van me af. Hij keek een beetje beledigd en zei:' Haat je me zo erg?' Zijn tranen die in zijn ogen zaten waren nog goed zichtbaar. Ik schudde mijn hoofd en zei:' Nee! Ik was bang sat jij het ongemakkelijk vond.' Harm glimlachte zachtjes en ging naast me liggen. 'Ik houd van je.' Zei ik en ik legde mijn hoofd op Harm zijn schouder. Harm kuste zachtjes mijn hoofd. 'Ik ook van jou.'

Het was 07:38... Ik stond op en keek naar mijn pyjama... Ik heb nog geen andere kleding, dus ik houd dit wel even aan. Ik liep voorzichtig naar beneden om Harm niet wakker te maken en ik ging op de bank zitten. Ik keek een beetje rond totdat ik een kaartje zag. "Lieve Harm, bedankt om een goede zoon te zijn... Helaas waren wij geen goede ouders. Veel kusjes, Mam en Pap." Las ik voor. Ik voelde een hand op mijn schouder en ik liet van schrik het kaartje vallen. Ik draaide me om en zei:' H-Harm, het spijt me zo... Ik wou niet... Ik bedoel... Ik wou wel, maar... Het spijt me.' Ik sloot mijn ogen om me voor te bereiden op het ergste. Ik opende mijn ogen en Harm was weg en het kaartje lag weer in mijn handen. Had ik het gedroomd? 'Jer, ben je beneden?' Hoorde ik Harm vanaf boven schreeuwen. 'Ja!' Zei ik en ik zag Harm van de trap af lopen. Ik legde de kaart weer neer en Harm kwam beneden. Hij had wat kleding in zijn hand en zijn haar zat nog steeds door de war. 'Ik ga douchen. Als je wat wil eten, mag je wel wat pakken. Niks is verboden... Alleen het hele huis expres slopen.' Ik grinnikte zachtjes. Hij haalde een hand door zijn haar en liep weer naar boven.

'Is er wat?' Vroeg Harm. Ik zat recht op de bank en ik staarde Harm aan. 'Harm, kom zitten. Ik moet je iets vragen.' Harm keek me niet begrijpend aan en ging naast me zitten. Hij wou mijn hand pakken, maar ik trok hem weg. 'Ik vertrouw je niet.' Harm keek naar de grond en zei zachtjes:' Dus zelfs na alles wat ik deed vertrouw je me niet... Ik snap het hoor dat je me haat, ik snap het wel hoor dat je me niet wil, alleen verlaat me alsjeblieft niet.' Zijn stem klonk gebroken. 'Harm, ik stel je één simpele vraag. Waarom heb je dit gedaan?' Harm keek me aan en zei:' Ik zat bij je op school. Ik zat bij je op werk... En jij merkte mij niet één keer op! Ik zag dat je gepest en mishandeld werd... Ik zag wat de mensen deden met je... Ik wou je helpen. En toen je in de trein zat, leek het me een goed moment.' Ik moest het even tot me door dringen. 'Jij... Jij... Jij vieze stalker! Je hield me altijd al in de gaten?!' Harm rende huilend naar boven. Hij rende de badkamer in en kwam er niet meer uit. Wat heb ik gezegd?! Ik hield van hem! 'Harm, laat me erin!' Geen antwoord... 'Harm, doe nu die deur open!' Ik hoorde alweer niks. Ik rende naar beneden en pakte een mes om de deur te openen. Na een minuutje prutsen, lukte het! Er lag een brief bij een open raam. Ik las de

We zouden kunnen lachen en huilen
We zouden kunnen zingen en dansen
We zouden alleen of samen kunnen zijn
Jij koos voor eenzaam en dat waardeer ik...
Alleen als de enige voor wie ik ooit heb geleefd weg is, geef ik het op.
Ik heb niks meer om voor te leven en zou ook niks kunnen krijgen.

De brief stopte, alleen mijn tranen begonnen te stromen. Ik keek uit het raam en ik sloeg een hand voor mijn mond. Ik viel op mijn knieën. Harm... Lag... Dood... Op... De... Grond... Ik belde 112, ook al wist ik dat ze hem niet zouden kunnen redden. Mijn hart brak in duizend kleine stukjes. Mijn leven brak in honderden stukken. Ik hoorde de sirenes al in de verte komen. Ik stond langzaam op en keek nog een keer naar het dode lichaam. Een golf braaksel kwam omhoog en ik wist dat dit het einde was.

Ik huil door het lied... KIJK YOUR LIE IN APRIL EN HUIL!!!