Requested- Boy in the Window (EXO's Chanyeol)

Why I always end up with the Boy in the Window?

----------------------------

"Nandyan na si Mam!" pagkatapos isigaw yon ng kaklase ay agad nagsibalikan sa kani-kanilang mga upuan yung mga classmates ko, naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Kinakabahan ako sa nagiging resulta ng gagawin ko.

Meron kaming practical exam sa Music at kailangan mong kumanta, pwede acapella, with musical instruments or minus one.

I admit na kapag nakanta ako palagi akong sinasabihan ng mga kabarkada ko na 'wala daw silang dalang payong'. Meaning wala akong talent sa pagkanta -_-. That's how unfair Life is. Siguro noong nagsabog ng talent si Lord sa pagkanta nakain ako kaya wala akong nasalo.

"Byun Baekhyun" mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko ng mag simula ng magtawag si Mam. Taas noo-ng tumayo si Baekhyun mula sa kinauupuan nya. Ibinigay ni Mam sa kanya ang isang mic at ngumiti sya.

Sus! Palibhasa busog sya nung nagsabog ng talent sa pagkanta si Lord kaya pangiti-ngiti na lang.

Nagsimula syang kumanta ng All of Me. National Anthem na talaga yan, kahit saan ka kasi magpunta maririnig at maririnig mo ang kantang yan, pati yung Rude.

Matapos syang kumanta ay malakas na palakpakan ang ibinigay namin sa kanya. Ang ganda talaga ng boses netong PAMINTA na to!. 

Inilapag nya yung mic sa lamesa at bumalik sa kinauupuan nya.

Nagsulat naman si Mam sa class record nya at nagtawag ng iba naming kaklase.

"Do Kyung Soo" nawala na kanina yung kaba ko pero bumalik nung tinawag na si Kyung Soo. Bakit? Ako lang naman ang susunod sa kanya. Whaaa!! Kill me now!!

Lahat kami napatahik ng magsimula na syang kumanta. Isa rin sya sa may pinakamagandang boses dito sa room kaya nakakahiya ng kumanta kung pangit ang boses mo.

Kinanta nya yung They Don't Know about Us ng One Direction. Maganda yung kanta na yun, fan kasi yung kapatid ko ng 1D kaya naririnig ko yung kanta na yan. Actually sawang-sawa na ako, araw-araw ba namang ipatugtog? Pero infairness kay Kyung Soo, nabigyan nya ng bagong style yung kanta.

Pagkatapos nyang kumanta ay ngumiti sya at naglakad papalapit dun sa girlfriend nya, si Lanie at nag-abot ng isang rose. Halos magiba yung buong building namin dahil sa pagsigaw namin ng mga kaklase ko, syempre kasama ako. Ikaw ba naman bigyan ng rose no tapos kantahan ka pa ng They Don't Know About Us aba bongga!

Ibinalik ni Kyungsoo yung mic sa unahan at bumalik sa upuan nya pero kinikilig pa rin kami.

"Dural, Dianne" parang tumigil ang mundo ko ng marinig ko ang pagtawag ni Mam sa pangalan ko. Ako na ba? For real?

Nangangatog ang tuhod ko at pinagpapawisan na ang noo't kamay ko dahil sa kaba. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa unahan at kinuha yung mic. Tinignan ko yung mga kaklase ko na kung makatingin sa akin eh para akong nakapatay ng tao.

"Ok Miss Dural, you may start" utos sa akin ni Mam, tumango naman ako. Naramdaman ko ang panunuyo ng lalamunan ko kaya napalunok ako. Ipinilay nung kaklase ko yung minus one na ibinigay ko sa kanya kanina.

She can't see the way your eyes will light up when you smile

She'll never notice how you stop and stare whenever she walks by

And you can't see me wanting you the way you want her

But you are everything to me

Kinanta ko yung Invisible ni Taylor Swift. Para yun sa Crush ko, pano andito naman ako sa kabilang section pa nanliligaw. Kainis nga eh -_-

And I just want to show you, she don't even know you

She never gonna love you like I want to

And you just see right through me but if you only knew me

We could be a beautiful, miracle, unbelievable

Instead of just invisible, yeah

There's a fire inside of you that can't help but shine through

But she's never gonna see the light, no matter what you do

And all I think about is how to make you think of me

And everything that we could be

And I just want show you, she don't even know you

She's never gonna love you like I want to

And you just see right through me but if you only knew me

We could be a beautiful miracle, unbelievable

Instead of just invisible

Hindi naman sya pinapansin nung pusit na nililgawan nya.

Matapos kong magkalat este kumanta ay tahimik lang sila. Siguro napangitan sa boses ko kaya ayun. Madali kong inilagay yung mic sa lamesa at bumalik sa upuan ko pero bago ako nakating doon ay may pumalakpak kaya napatigil ako.

Hinanap ko kung sino iyon at nakita ko si Chanyeol na napalakpak pero sa labas ng bintana sa nakatingin. Dahil doon inaasar kami ng mga kaklase namin. Bumalik na lang ako sa upuan ko at umubob sa lamesa ko pero hindi maiwasang mapangiti dahil pinalakpakan ako ni Chanyeol. Napansin ko kanina na wala syang ibang pinalakpakan kundi ako lang.

Tahimik lang kasi si Chanyeol. Kinakausap nya lang yung mga kabarkada nya at kung wala naman sila ay palagi lang syang nakatingin sa labas ng bintana kung saan sya nakaupo.

Inangat ko ang tingin ko at nanood sa mga kaklase kong nagkakalat. Syempre para makaganti ako!

Naaliw ako sa panonood at pakikinig sa mga classmate ko. May pumiyok, hindi nakasabay sa minus one at instruments at may nakalimutan ang lyrics kaya tawa kami ng tawa.

"Park Chanyeol" tawag ni Mam kay Chanyeol kaya napatingin kami sa kanya. Tumayo sya at may kinuhang isang bagay na nakasabit sa likod ng upuan nya.

Pumunta sya sa unahan ang naglabas ng

Isang gitara??

Marunong pala sya nun?

"Para to kay Yakult girl. Salamat sa pagbibigay sa akin ng Yakult" sabi nya bago nagsimulang magstrum. Nagtaka ang lahat sa sinabi nya pero ako muling bumilis ang tibok ng puso ko dahil ako yung Yakult girl na tinutukoy nya.

When I see your face

There's not a thing that I would change

'Cause you're amazing

Just the way you are

And when you smile

The whole world stops and stares for a while

'Cause girl, you're amazing

Just the way you are

Malakas na tilian din ang naganap matapos nyang kumanta. Maganda rin pala ang boses nya at magaling syang maggitara.

Isinabit nya yung gitara nya sa balikat nya at naglakad papunta sa direksyon ko.

Naglapag sya ng isang yakult sa lamesa ko at saka bumalik sa upuan nya. Mas lumakas yung tilian sa classroom namin.

Napatitig ako dun sa yakult, doon ko lang din na may kasama syang note.

Kinuha ko iyon at binasa.

Hintayin mo ako sa palagi mong inuupuan tuwing break time. May sasabihin ako sayo. :)
                                             -Chanyeol

Naramdaman ko ang pag-akyat ng dugo sa mukha ko. Panigurado sobrang pula ko. Muli akong umubob sa lamesa ko dahil kapag nakita ako ng mga kaklase namin ay aasarin lang ako.

"Zhang Yixing" tawag ni Mam kay Yixing. Sya na ang panghuli sa listahan ni Mam. Pumunta sya kay Chanyeol at hiniram ang gitara nito.

Matapos kumanta ni Yixing at agad na tumayo si Mam.
"Ok, since tapos na ang practical exam nyo. Be ready na para sa Periodical Test nyo. Mag review ha! Ok class Dissmiss!" pagkatapos sabihin ni Mam iyon ay may instant party sa loob ng room. Kanya-kanya na silang ayos ng mga mukha at gamit.

Isinabit ko na yung bag ko sa likod ko ng makita ko yung yakult at note na ibinigay ni Chanyeol. Nagdalawang isip ako kung pupunta ako o hindi.

Tinignan ko yung upuan nya pero wala na sya, baka nauna na. Ibinalik ko ang tingin dun sa note at bumuntong hininga.

Wala namang mawawala kung pupunta ako di ba?

Agad akong bumaba ng building namin at pumunta dun sa mga bench kung saan ako palaging natambay kapag break time namin. Malakas kasi ang hangin doon kaya gustong-gusto ko dun. Isa pa palaging nadaan dun si Crush eh.

Pagdating ko ay may nakita akong isang pamilyar na imahe na naka-upo doon. Naggigitara sya sa nakanta.

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa kanya habang nakikinig sa kanta nya.

When we’re together, I can tell just by looking in your eyes (uh uh)

When I come back home, I don’t know what to say

Everything I say is still so awkward

Your texts are still too difficult

I open the dictionary and one by one, want to know, want to know, I don’t know

I’m sending 143

I still can’t express my feelings with words whoa oh oh

Sending 143, it’s not just a simple game of numbers whoa oh oh

I love you 143, you are 486

Sending 143, we’re so different

Sending 143, it’s still hard

It’s not just a simple game of number 143

My heart pounds at your one word, I stutter, what am I saying?

I look bad because I keep getting it wrong, it’s frustrating, please know my heart, know my heart

Everything I say is still so awkward

Your texts are still too difficult

I open the dictionary and one by one, want to know, want to know, I don’t know

I’m sending 143

I still can’t express my feelings with words whoa oh oh

Sending 143, it’s not just a simple game of numbers whoa oh oh

I love you 143, you are 486

Sending 143, we’re so different

Sending 143, it’s still hard

It’s not just a simple game of number 143

I can’t express my heart, it’s like an endless silent film

How, who, what, when or where, the drama keeps repeating

We don’t speak but we trust in each other’s signs

Cuz your 1-4-3 is my 4-8-6 saying I love you are you gonna love me?

I’m sending 143

I still can’t express my feelings with words whoa oh oh

Sending 143, it’s not just a simple game of numbers whoa oh oh

I love you 143, you are 486

Sending 143, we’re so different

Sending 143, it’s still hard

It’s not just a simple game of number 143

Whoa 1-4-3 Whoa 1-4-3 Yey-Yey-Yeah

It’s not just a simple game of number 143