– Killua. – Gon usiadł okrakiem na kolanach białowłosego i wtulił się w jego obojczyk – Kocham cię.

–  Ja ciebie też – Objął go, a na jego bladej twarzy pojawił się delikatny rumieniec.

– Naprawdę, bardzo kocham – Wyszeptał mu do ucha, a następnie spojrzał w oczy. Nim Zoldyck się spostrzegł, ich usta były ze sobą złączone. Nie przeszkadzało mu to. Wręcz przeciwnie. Odwzajemnił pocałunek. Chciał jak najbardziej odpowiedzieć na uczucia przyjaciela. Zwłaszcza, że czuł to samo. 

W pewnym momencie Killua poczuł na biodrach chłód. Palce Freecssa oplatały go w pasie.

– Gon! – białowłosy przerwał pocałunek, czerwieniąc się na polikach. Łowca w odpowiedzi wysłał zalotne spojrzenie i szybkim ruchem wtulił się w tors chłopaka. Przymilał się, a chłodnymi rękoma drażnił się z jego skórą. Zoldyck wiedział, że przyjaciel nie posunie się dalej, jeśli on nie będzie tego chciał. 

Minuty mijały. Killua nie zwracał na to szczególnej uwagi. Liczył się tylko on i Gon

– Braciszku. Braciszku – Obraz stawał się coraz bardziej rozmazany. Po otworzeniu oczu, łowca dostrzegł stojącego nad nim Allukę. Wtedy też zdał sobie sprawę z tego jak bardzo tęsknota mu doskwiera. Jak bardzo chce zobaczyć Gona.

***

Wiem, shot jest naprawdę krótki, jednak nie wstawiałam nic od lata, a bardzo mi zależało, by to pojawiło się jeszcze dziś. 

Czołem i miłych ostatnich dwudziestych minut Mikołajków~