"Cóż jest trucizną? Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną. Tylko dawka czyni, że dana substancja nie jest trucizną." Paracelsus

Stephan, powiedz mi. Czy jesteś w stanie wybaczyć, czy możemy wrócić do tego co było, czy lepiej dla nas jest zamknąć ten rozdział?

Ja już nie wiem kochanie, z jednej strony tak bardzo chce cię mieć znowu przy sobie, jednocześnie gdy przypomnę sobie te wszystkie kłótnie, sceny zazdrości mam dosyć.

Wiesz nasza relacja była dziwna, na początku wszystko było takie cudowne, kochaliśmy się i wspieraliśmy, potem jednak wszystko zaczęło się psuć.

Kłótnie, sceny zazdrości to wszystko było u nas na porządku dziennym, nasza miłość wyniszczała nas i doprowadzała do powolnej destrukcji.

Każdy nam mówił, że powinniśmy się rozstać, że jedynie co robimy to niszczymy siebie, jednak my nie potrafiliśmy tego zrobić, byliśmy od siebie w jakiś sposób uzależnieni, tak jak ktoś potrafi uzależnić się na przykład od nikotyny, tak i my uzależniliśmy się od naszej miłości.

Gdy nie ma cię w pobliżu czuję się jak narkoman na głodzie, nie potrafię myśleć o niczym innym, jak o tobie. Tylko jak narkotyki mają uboczne skutki, nasza miłość również je ma.

Wiesz ona w pewnym stopniu jest trucizną, powoli wtacza się do mojego organizmu, a ja nie potrafię jej usunąć.

Wiem, że to moja wina, że się rozstaliśmy, w końcu to ja cię zdradziłem w dzień naszej rocznicy.

Pamiętam ten dzień, zrobiłem dla nas kolację, posprzątałem dom, kupiłem prezent, ja bardzo chciałem odbudować ten związek. Czekałem na ciebie przy zapalonych świecach, naprawdę liczyłem, że pamiętasz o tak ważnym dla nas dniu, jednak chyba się myliłem. Czekałem na ciebie godzinę, drugą, trzecią, aż w końcu nie wytrzymałem i pod wpływem emocji, głównie złości oraz alkoholu zadzwoniłem do Kamila, wiedziałem, że jesteś o niego zazdrosny, zwłaszcza gdy miałeś świadomość, że podobam się Kamilowi.

Skarbie, ja naprawdę nie mam pojęcia jak to się stało, nie pamiętam zupełnie nic z tej nocy, w głowie mam jedynie wspomnienie wyrazu twojej twarzy, gdy nas zobaczyłeś, smutek, żal rozczarowanie, a nawet łzy to wszystko było wtedy wyraźnie widoczne.

To wszystko przelało szalę goryczy, postanowiliśmy się rozstać, jednak Stephi czy nie tęsknisz za mną? Czy możesz w stu procentach powiedzieć "Już nie kocham Andreasa Wellingera", jeśli tak to nie oczekuje od ciebie odpowiedzi, ponieważ zaboli mnie to sto razy bardziej i tak już twoja nieobecność sprawia, że moje serce nie może tego znieść, jeśli będziesz gotowy to napisz, będę na każde twoje skinienie.

Ps. Kocham cię.

Twój Andi.

Andreas nacisnął wyślij, nie wiedział  jednak, że po drugiej stronie kraju pewna osoba piszę do niego równie emocjonalną wiadomość.

-----------------------------------------------

Stephan chwycił telefon do ręki, postanowił, że to on uczyni pierwszy krok.

Andi, piszę do ciebie bo już dłużej nie mogę znieść tej ciszy, ja po prostu tęsknię za tobą i nie mogę przestać o tobie myśleć, jesteś cały czas w mojej głowie.

Jestem od ciebie uzależniony jak od narkotyku, twoje oczy hipnotyzują mnie.

Bez ciebie czuje się jak bez połowy mnie, bez ciebie jestem tylko połową serca. Bez ciebie czuję się załamany, jestem tylko smutną piosenką.

Wiem, że nasza miłość jest dziwna, ale Andi ja nie chcę jej skreślać, chcę zapomnieć o bólu i zacząć wszystko od początku, jednak czy ty również tego chcesz?

Wiem, że większość naszych kłótni, była to moja wina, ja po prostu nie mogłem poradzić nic na moje wybuchy zazdrości, a z dnia na dzień było co raz to gorzej, teraz staram się to kontrolować.

Wtedy w dniu naszej piątej rocznicy, chciałem ci się oświadczyć, jednak nie zrobiłem tego z wiadomych nam powodów, nie chcę już o tym wspominać znając życie i ciebie już tak za bardzo się tym obwiniasz, a mi nie o to tutaj Andi chodzi. Jedynie zastanawiam się, co by było gdybym się nie spóźnił, czy teraz planowalibyśmy ślub?

Wtedy gdy zobaczyłem cię z Kamilem, byłem wściekły, wykrzyczałem trochę za dużo słów, które teraz żałuje.

Wiesz ja myślałem, że bez ciebie wszystko będzie łatwiejsze jednak myliłem się, nic takiego się nie stało, a ja nie mogę przestać o tobie myśleć.

Mówią, że miłość to ból, więc niech nas dzisiaj zaboli, dlatego uczucia warto.

Andi jeśli chcesz to ja jestem gotów wybaczyć ci tą zdradę, tylko pytanie zachodzi czy ty wybaczysz mi moje zachowanie?

Jeśli się zdecydujesz zadzwoń do mnie.

Ps. Kocham cię.
Twój Stephan.

Wiadomości zostały wysłane, a oni czekali na bieg wydarzeń, mając nadzieję, że ich druga połówka zadzwoni, nie spodziewali się że nastąpi to tak szybko.