Shot dla (nie pamiętam) 

________

Ach las! Świerze powietrze, warto czasem wyjść i poobserwować naturę, nie no a tak serio mama mnie z domu wygoniła żebym wykorzystała dobrą pogodę. Idąc tak sobie ścieżką patrzyłam przed siebie pustym wzrokiem, serio powietrze otwiera umysł. Mam teraz tyle pomysłów że mogłabym książkę napisać!

Idę, idę i idę aż walnęłam w drzewo. Serio kiedy ja zeszłam z ścieżki? Spojrzałam w górę i o mało zawału nie dostałam, na gałęzi drzewa siedział Kotarou i patrzył tak na mnie swoimi złotymi tęczówkami.

-Cześć [Y/N]-chan!- powiedział, a wręcz krzyknął chłopak

-Cześć! Ale mogę zapytać.. co robisz na tym drzewie?!

-Szukam sów a co mogę robić?

O mało co nie uderzyłaś się dłonią w twarz biało włosy szukał sów o piętnastej nawet nie zbierało się jeszcze na zachód słońca!

-Wiesz która jest godzina? Przecież w dzień żadnej nie znajdziesz...

-Wiem o tym! Szukam ich gniazd!

To wiele wyjaśnia... a tak naprawdę to nic... może będzie chciał je jeszcze obudzić? Koutarou zeskoczył z gałęzi stając centralnie przede mną musiałam unieść głowę by zobaczyć jego szeroki uśmiech.

-Chcesz mi może pomóc?

-Ja?- spytałam z niedowierzaniem

-Tak ty!- i chwycił mnie za dłoń w kierunku następnego drzewa 

Tak minęło mi sześć godzin w towarzystwie tego "puchacza" nie żebym marudziła, ale trochę się zmęczyłam słońce już zachodziło pozostawiając pomarańczową łunę na niebie. Usiadłam na trawie patrząc na ten piękny widok.

-Ślicznie prawda?- spytał siadając szybko obok mnie skąd on ma jeszcze tyle energii? Zapomniałam on jest sportowcem...

-Prawda, często przychodzisz szukać sów?

-Kiedy tylko mogę!

Słońce już zaszło i na niebie pojawiały się gwiazdy.

-Chyba powinnam już wracać- wstałam z trawy a chłopak za mną 

-Dziękuje że mi dziś pomagałaś!- powiedział wesoło

-I tak nic nie znaleźliśmy...

-Ale i tak było weselej niż samemu!- chłopak pocałował mnie w policzek i zamknął w szczelnym uścisku zarumieniłam się dosyć lecz w ciemności nie było tego aż tak widać.

Gdy chłopak mnie puścił przed naszymi oczyma przeleciał najprawdziwszy puchacz japoński...

-Ha! Widzisz [Y/N]-chan!? Opłacało się!

Uśmiechnęłam się szeroko i tym razem ja pocałowałam chłopaka w policzek.

-Ja też dziękuje za dziś! 

Po piętnastu minutach od przyjścia do domu nadal byłam odrobinę czerwona, mam poobdzierane nogi ale w sumie opłacało się wyjść na dwór.

__________

Pozdro mam las od dwóch stron podwórka plus widok na zachód słońca z okna więc dla mnie to nie żadna nowość

~Rea-chan ♥