TO TYPOWA HUMORESKA.

POTRZEBOWAŁAM NAPISAĆ COŚ LEKKIEGO I ODMÓŻDŻAJĄCEGO

Miałam naprawdę gówniany dzień, a jutrzejszy wcale nie zapowiada się lepiej

***

Peter widział w życiu wiele, ale Stiles w trybie zombie był ciekawym obiektem obserwacji. Starał się trzymać na bezpieczną odległość, a jedynie czasami podstawiał chłopakowi pod rękę, kolejne potrzebne składniki do stworzenia swoistego rodzaju antidotum. Zimny pot oblał go, gdy łyżeczka zetknęła się z metalowym dnem puszki.

— No to już po mnie — mruknął cichutko, przeżegnałby się nawet, gdyby od lat nie był zdeklarowanym ateistą — Umarł w butach — rzucił ulubionym powiedzonkiem Cory, chociaż aktualnie miał jedynie gacie na tyłku.

Tymczasem, Stilinski przetrząsał kolejne szafki w poszukiwaniu zapasu swojej osobistej wersji ambrozji. Z każdą mijającą sekundą, w jego ruchach dało się dostrzec coraz więcej desperacji i zdenerwowania. Hale zastanawiał się czy nie było za późno na odwrót taktyczny, albo rozproszenie uwagi Stilesa jeszcze większą ilością golizny.

Na to pierwsze nie miał szans, bo Stilinski skutecznie unieruchomił go tym lekko szklistym spojrzeniem brązowych ślepek, nieco rumianymi policzkami i przygryzioną wargą. Druga opcja wydawała się jedyną dostępną, więc bez dalszej zwłoki zdarł z siebie bokserki.

Stiles przez kilka dłużących się sekund przyglądał się mu z wyrazem lekkiego zaskoczenia, by po chwili przejść do obojętności mieszającej się z odrobiną irytacji.

— Jeśli twoja sperma nie zmieniła się cudownie w kawę, to nie licz na to, że wezmę go do ust — oznajmił z wrednym uśmieszkiem — Właściwie to była twoja kolej na zakupy, więc... nie ma kawy, nie ma seksu — wzruszył ramionami, po czym wymaszerował z kuchni nie zaszczycając zdumionego Petera nawet jednym spojrzeniem.

— A mówili, żeby się nie chajtać — westchnął pokonanym tonem

— Słyszałem to!