𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃
–🍂𝓼𝓸𝓵𝔀𝓹

I took a deep breath before I started walking down the aisle. Hirap na hirap akong huminga sa sobrang kaba.
This is a very special day and I don't wanna ruin it...

I was wearing a white dress and was  holding a bouquet of flowers in my hands. Napatingin ako sa paligid, nasa mataas na bahagi ito ng Metro Manila kung saan tanaw ang malawak na siyudad, ang buong lugar ay napapalibutan ng iba't-ibang bulaklak, nandito din lahat ng tao na mahalaga sa buhay ko; my parents, my friends, kompleto sila at lahat sila may mga ngiting naka paskil sa mga labi.
This is indeed my dream wedding.
I wanted to cry because of too much emotions but I chose to hid it.

Darkness slowly covered the whole place as the moon appeared and some stars become visible in the sky. Then, I saw Kun— the love of my life standing in front patiently waiting. He looks so happy.

Naaalala ko pa kung paano kami nagsimula...

*****

I was standing at the edge of the building habang patuloy na umaagos ang luha sa'king nga mata. I feel so tired, I want to take rest from all the pain.

“LEI!” I heard a voice from nowhere calling my name.

I turn my head a little to see the owner of the voice. Mula sa pinto ng rooftop isang humahangos na tao ang nakatayo. With a swollen eyes, nagtataka ko itong tiningnan, bakas ang pag-alala sa mukha nito at halata rin na galing ito sa pagtakbo dahil may namumuong pawis sa nuo nito. He was my classmate pero hindi kami close. What was he doing here?

Nong nakita niya ako bumadha ang takot at pag-aalala sa kanyang mukha.

“Lei, move away from there.” mahinahon nitong sabi. He step forward and extended his arms towars me. Yung parang inaabot ako.

“Come here, I will listen to you. Makikinig ako you don't have to do this.” I sob with so much frustration. Tiningnan ko siya sa mata at dahan dahan kong inabot ang kanyang mga kamay.

“Lei, shs.” he said. “I promise to stay with you until forever kaya wag ka nang malungkot,” he held my hand tightly as he embrace me.

Nong araw na yun nalaman ko na hindi pala ako tunay na anak ng mga magulang ko kaya pala ni minsan diko maramdaman na mahal nila ako at iniwan pa  nila ako na nagiisa kaya sobrang sama ng  loob ko pero sa araw na iyun  may isang Kun Ranirez na dumating sa buhay ko para pasayahin ako. I feel so broken at hindi ko na alam kung bakit pa ako nabubuhay.

That day, I am ready to end my life pero dumating siya. He made me realize that ending my life is never the solution. Isa itong malaking kahibangan. We become best friends.

He was always there even in my worst, he been there to guide me. And I can't help to love him more than being friends.
I fall in love with Kun Ramirez, my best friend.

*****

“I now pronounce you husband and wife.”
Nagsipalakpakan ang mga tao, tapos na ang seremonya ng kasal.Napangiti na lang ako sa sarili, parang kahapon lang nangyari ang lahat.

“Congratulations” masayang bati ng mga tao.

“Kun, thank you for loving our daughter. Alagaan mo siya at wag mong sasaktan,” nakangiting ani ng aking ama. Nanggigilid ang aking mga luha habang nakikinig sa usapan nila.
Lumapit ako...

“Congrats sa inyong dalawa and best wishes.” I said as I hug the newly wed. “Masaya ako, masaya ako para sa inyo.” I said it half whispered, more likely I said those words to  convice myself that I am happy for them and that I am fine kahit gusto kong umiyak, kahit wasak na wasak na ako.

“Thank you, Lei sobra. Kung hindi dahil sa'yo di kami aabot sa puntong ito.” he said smilling at me. I've been playing cupid for them, matchmaking and setting them for blind dates.
Ang sakit.

Masakit pala.

The disadvantage of  loving your best friend. Napangiti uli ako at naglakad na paalis sa lugar na iyon. It was already 8:10 pm and 40 minutes from now, is my flight to Seoul.

I took one last glance...

Tumingin ako kay Kun, ang saya niya habang nakayakap sa taong mahal niya na ngayon ay ganap na niyang asawa. After 12 years, hindi ko alam na magiging saksi ako sa panghabang buhay na pagkatali ng nag-iisang lalaki na minahal ko and worst I am the bride's maid because Kun married my sister.

8 years after I found out that I am an adopted child nahanap ko din ang tunay kong pamilya of course with his help. He help me find them and that's when Kun met my real sister.

Ang sakit isipin na wala man lang akong naging laban sa nangyari. For him, I was only a friend. He never looked me the same way I did.

He promised to stay with me forever but I guess promises as really meant to be broken. Masakit sobra kasi umasa ako na may nararamdaman din siya.

Minahal ko siya pero hindi ko kayang sabihin sa kanya ang totoo hanggang ngayon. What's the point anyway? Nakita ko kung gaano siya naging masaya nong nakilala niya ang kapatid ko and I can't be selfish para unahin pa yung sarili ko. Pinasaya niya ako nong mga panahong puno ang puso ko ng lungkot kaya ito ang naisip kong paraan para lahat ng ginawa niya ay masuklian.

It was painful and  I wanna rest from this pain. Pero hindi na sa paraann ko noon. I want to start my life again, far away from them.

At sa pag-alis ko dala ko ang pagmamahal na ito, pagmamahal na hindi ko naipahayag hanggang sa natapos ang unang kabanata ng buhay ko.

I heave a deep sigh before wiping my tears off... “This feeling will be left untold 'til my last breath.”

***END***