"Mapaglaro si Tadhana"

Lumipas ang  araw at  ang buwan naging magkasintahan na nga kami ni Dio.

Halos 3 buwan rin ang panunuyo niya bago ko ibigay ang matamis kong "Oo." Hindi ako makapaniwala na kasama ko na siya ngayon. Nandito kami sa mall para kumain sa paborito naming kainan, ang Mcdo.

"Babe? Anong gusto mong kainin?" takang tanong ni Dio sa akin.

"Ikaw! Este spaghetti na lang tsaka fries, babe." mapagkunwari kong sabi. Napatawa pa ito ng bahagya pero tumango at pumila na din.

Siya na mismo ang nag-alok na siya na  pipila at ako na lamang ang maghanap ng aming puwesto.

Tumitingin ako sa paligid at nakakatuwa lang na parang kailan lang dito ko nakikita sila Bellia at Dio pero ngayon kaming dalawa na.

Dumating na din siya at halos sampung minuto ang inantay niya para sa aming kakainin.

Kumain na kami habang masayang nagkukuwentuhan.

"Babe, salamat sa oras at sa libre ha?" masaya kong sabi habang naglalakad kami na magkahawak-kamay.

"Wala iyon, babe. Dapat kong gawin iyon dahil responsibilidad ko naman at nobya kita," pagpapaliwanag nito na siyang ikinangiti ko.

Ngiti na lamang ang naging tugon ko at sumakay na nga kami sa kotse niya para ihatid niya ako pauwi.

Alas-singko na nga ako nang makauwi sa aming bahay.

"Paalam, mahal kong Lina." pagpapaalam nito sabay halik sa aking noo.

Nakagat ko pa ang ibabang labi ko at nag-init ang aking pisngi dahil sa kanyang ginawa.

"Paalam,babe." huling sabi ko.

Nakaalis na nga siya kaya't nagpasya na ako na pumasok sa loob.

Lumipas pa ang mga araw at doon na nasubok ang tatag at totoong pagmamahalan namin ni Dio.

Subalit, tiwala at pagmamahal ang pundasyon namin kaya alam ko na magiging matatag ang aming relasyon.

Kasalukuyan akong nagpapatugtog ngayon ng paborito kong kanta. Isang awit na pinamagatang "Tagpuan" na inawit ni Moira.

notesDi, 'di ko inakalang
Darating din sa akin
Nu'ng ako'y nanalangin kay Bathala
Naubusan ng bakitnotes

Sumasabay pa ako sa bawat liriko  dahil gamit ko ang aking earphone para mas dama. Hanggang sa mahagip ng mga mata ko ang dalawang tao. Isang babae at lalaki.

Nasa labas kasi ako nagpapahangin. Nung una, hinayaan ko ngunit ang tindig at tangkad niya ay batid ko. Lumapit pa ako ng kaunti at nakita ko si Bellia at Dio na magkasama't nag-uusap.

Hindi ako nagpakita dahil ayokong magpadala sa emosyon ko.

Hinayaan ko lamang silang pagmasdan at makinig sa kanilang usapan.

"Kailan mo ba sasabihin yan kay Lina? Sawang-sawa na ako sa pakikihati. Akala ko ba ako lang?!" galit niyang sabi.

Halos manlaki ang mata ko at mapatakip ng bibig.Subalit nanatili akong nasa gilid at pinakinggan sila.

"Maghintay ka lang dahil gagawa naman ako ng aksyon. Naghahanap lang ako ng tyempo,mahal." sagot ni Dio na siyang tumagos ng labis sa puso ko.

Humarap ako't nagpakita sa kanilang dalawa.

"Ano 'to?!" sigaw ko na kanilang ikinagulat.

"Buti naman nandito ka na! Well, hindi ka naman talaga mahal ni Dio. Ginagamit ka lang." sambit ni Bellia na siyang ikinainis ko.

"Magpaliwanag ka, Dio!" sigaw ko dito at nakipagtitigan sa kanya kahit dama na ang panghihina't pagluha ng mga mata.

Nagpigil ako dahil ayokong makita nila ang kahinaan ko.

"Totoo iyon. Mahal ko talaga si Bellia. Sorry kung ginamit kita."

"Pero 'diba may pangako ka? Ano iyon?!" galit kong sabi. Nanatili lamang nakayuko ito samantalang si Bellia ang lapad ng ngiti.

Binigyan ko siya ng isang malakas na sampal dahil sa ginawa niya.

"Akala ko, ako lang. Akala lang pala lahat!" saad ko kasabay ng pag-alis ko.

Isang gabi puno ng sakit at paghihinagpis ang mga oras na iyon. Kasabay ng agos ng mga luha ko.

Hindi na din siya nagparamdam pa.

Bakit umalis nang walang sabi?
Bakit 'di siya lumaban kahit konti?
Bakit 'di maitama ang tadhana?

Kasabay ng pagtugtog ng aking kapatid ng kanta na siyang akala ko magdudulot sa amin ng pagmamahalan.

"Hinaan mo nga 'yan!" sigaw ko kay Dianne.

Bakit umalis  na nga siya?

Bakit hindi din siya lumaban at sinabi ang totoo?

"Tadhana? Bakit mapanakit ka?" tanong ko sa sarili.

Pa'no nasagot lahat ng bakit?
'Di makapaniwala sa nangyari musical_notemusical_note

Kasabay ng mahinang liriko ng musika, ang siyang pagbuhos muli ng mga luha ko.

Tagpuan sa maling tao at pagkakataon.