Someone calling...

"Hi, Jade. My babe." After a week nagparamdam siya ulit.

"I thought you were never coming online." Tanong ko agad sa kanya. "Nakakatampo na talaga." Dagdag ko.

He is Renzo, my virtual boyfriend. He's younger than me. I'm working and he is a student. Graduating student from west. He is 21 and I'm 25 from east. Sounds crazy but we fell in love at first call. His sweet voice made my heart awaken from loneliness. Yes, I know nowadays old folks against this kind of relationship but men. This is real.

"I've just been too busy with school works lately." Paliwanag niya at alam ko naman na talagang loaded siya sa buwan na ito dahil malapit na ang finals niya. Ni minsan hindi ako naghinala sa kanya because the first thing we gave to each other is a trust.

"How cool naman. While I'm busy thinking about you all day then ikaw busy sa iba." I was joking pero minsan nauuwi sa tampuhan.

"Umpisa na naman tayo Jade?." Mahinahon na tanong niya.

"Nope. I just missed you. Really. Pero kinakaya mo na hindi magparamdam ng ilang araw eh." Nagtatampo na saad ko.

"How many times did I told you na ikaw lang? Nagtitiwala ka diba? I love you and you know that I will always choose you because I never felt this way before. Saiyo lang, Jade. And yes I had a long day at schools doing my plates but not a minute passed by that I didn't think about you. You dominate my whole being babe." Mahabang salaysay niya. 'Yan na naman siya eh. Magaling sa salita. One of a reason kaya hulog na hulog na ako sa Renzo na ito.

"Your speech again, kid." Palatak ko at inaasar ko na naman siya. I'm calling him kid when he talk like an old man. "When are you seeing me?." Tanong ko na may halong lungkot at excitement.

"When I'm ready." He said. 'Yan lagi ang sinasagot niya sa tuwing kinukulit ko siya kung kailan kami magkikita. Kapag ready na daw siya.

...

"Saan kana?." I sent him a message while I'm walking down from MRT Station. My heart jumps. After long five years makikita ko na siya. Our conversation in virtual world were going to end. I was wondering if what happen between us when where going to met. I feel my heart bursting at parang maduduwal ako sa kaba.

Then the man standing at the end of stairs caught my attention. That's him. My babe. He is familiar to my heart. I saw a young man smiling at me while my knees were weakling. Sh*t. That's really him. He's the man behind that voice. He's the young man made my heart jump everytime he calls at midnight. Nothing special about him but he really caught my heart. I just loved him for who he was.

A young tall man walking towards me while wearing his best smile. Oh my God. Ang mga ngiti niya ay nagpapahina rin ng tuhod ko. His approaching me na parang amaze rin na makita ako. Unti-unti ko nang nasilayan ang inosente niyang mukha. His kissable lips, his intimidating gaze, his pointed nose and his young image.

"So here we are." I told him nang makalapit na siya sa akin. Hindi ko siya agad matawag na babe, parang umurong ang dila ko.

"You are pretty, Ate." He said and smile. Then I remembered the first time I send him my photos thru messenger. He praised me and call me a goddess. I smirk because he's teasing me. Calling me 'ate'. Naeexcite tuloy ako dahil sa wakas narinig ko ulit mula sa kanya ang salitang iyon. Ngayon totoo na.

"Let's eat first." Sabi niya na habang nakatanga lang ako sa kanya, nahiya tuloy ako dahil bigla akong natatahimik ngayong katabi ko na siya.

"Why first? Anong pangalawang gagawin?." I'm trying to be funny dahil kinakabahan ako. Hindi ko tuloy namalayan na maiiwanan niya na ako. Nakatitig lang ako sa likod niya. Then napahinto ako dahil tumigil siya sa paglakad at umikot paharap sa akin. Where in lobby of mall. Hindi masyado ma'tao kase monday ngayon. Napahinto rin ako na naghihintay nang sasabihin niya pero inilang hakbang niya lang pabalik sa akin at yumakap nang mahigpit.

"I'm longing to do this. Kanina ko pa ito gusto gawin ang yakapin ka pero nagpipigil lang ako." He said in a softly voice.

This moment was perfect. He hugged me tight. He lock me in his arms. Hindi niya na mapigilan ang maramdaman niya at kahit ako ganoon din pero I'll make calm my self. Matagal niya akong niyakap.

"Finally, I got you." He said.

"You got me already. Matagal na." I replied.

"Are you hungry?." Tanong niya ng pakawalan ako.

"Not really, kakaalmusal ko lang." I said. At pagkasabi ko noon ay kumalas na siya sa pagkakayakap sa akin, hinila ang kaliwa kong kamay, hinawakan ng mahigpit habang hinila ako palabas ng mall.

"What are you doing?." I ask.

"May pupuntahan tayo." He replied.

"I thought kakain tayo." I ask again.

"Oo later." He replied shortly. Hinayaan ko siya kung saan niya ako dadalhin, lumabas kami ng highway at pumara siya ng taxi. Kinausap niya ang driver nang ilang sandali at pinagbuksan ako ng pinto sa passenger sit, sumunod siyang umupo sa tabi ko at isinara ang pintuan nang sasakyan.

Ilang minuto akong walang imik then I feel his hand touching mine. Hinawakan niya ang kamay ko at ipinagdaop ang mga palad namin. He hold me tight. Hindi ko alam ang nararamdaman ko dahil kakaiba ang kilos niya. Then naramdaman ko na huminto ang taxi. Hawak niya pa rin ang kamay ko habang inaabot ang pamasahe sa driver. Walang imik niyang binuksan ang pintuan ng taxi at lumabas kami. I was shock dahil nasa underground parking pala kami. Hindi ko napansin dahil nakakatitig ako sa kamay naming dalawa na kanina pa magkahawak.

"Nasaan tayo?." Ask but I gave a little hints.

"Magpapahinga."Seryuso niyang sagot at sabay naman bumukas ang pintuan ng elevator. Pinapanood ko na pinidot niya ang 4rth floor at saka siya napasandig sa stainless wall ng elevator. Nanatili siyang ganoon hanggang sa nakarating kami ng 4rth floor. We're in a lobby. I know this place. Akala ko sa restaurant kami kase sabi niya kakain. Pero hindi naman at feeling innocent ako.

Hawak niya pa rin ang kamay ko ng may kunin na card sa bulsa ng pantalon niya. Parang tatakas lang ako. Wala siyang imik na huminto sa isang pintuan doon at itinapat ang card, bumukas ang pinto at pumasok kami. After ko makapasok isinara niya ang pinto at sabay buntong-hininga ng malalim.

"Nice to meet you, babe." He said habang nakatagilid na nakasandal sa pader at nakatingin sa akin. Nakatayo ako sa may pintuan, hindi makakilos at nanayo ang balahibo dahil sa unang pagkakataon na tinawag niya ako'ng, 'babe' sa personal.

"I couldn't have imagined anything as perfect as this." Saad niya habang tinititigan ako. "After so many years. Sa wakas nandito kana sa harapan ko babe." Dagdag niya pa ulit. Tahimik lang ako. I know why eere here pero ayoko magmadali kahit kanina ko pa siya gustong ikulong sa mga braso ko at yakapin ng mahigpit.

"Nice to meet you too kid." Sinadya ko iyon. Gusto ko talaga makita ang expression niya sa tuwing tinatawag ko siya no'n.

"Now. I'm going to prove it that I'm not a kid. Anyway, later after this. Titigil ka na naman kakatawag niya sa akin eh." Natutuwa niyang sabi na parang may binabalak na masama. He warned me at medyo natakot naman ako sa ibig niyang ipahiwatig sa akin. Lumapit siya sa akin at nakangiting niyakap ako. Bumitaw. Inakbayan ako at niyakag papunta ng couch para maupo. Doon ko lang napansin na may maleta at gamit siya sa kwarto na 'yon.

"Pwedi magtanong?." He said calmly.

"Oo naman." I answered.

"What goes through your mind when you're calling me kid?." Hala hindi pa pala kami tapos sa topic na ito.

"Uhmm I like teasing you. That's it." Natatawa ko'ng sagot.

"Okay. Tease me now then you'll know what will happen." He said with smile.

"Huwag na. I stop it. I'm scared." I'm trying to divert the situation dahil mainit na ang paligid. The thoughts of him and me in this close room was made me insane.

"Thank you for waiting for me." Sabi niya bigla at nagseryuso."Hindi ko akalain na aabot tayo ng ganito." He added.

"I told you. Communication was the core of a long distance relationship." Sabi ko sa kanya at unti-unti nang lumapit sa akin. He made me stand at hinalikan ang mga labi ko. But I slowy sitdown because my knees feel weak. Biglang nanghina ang katawan ko because of his kiss. He is drowning me.

"I'm longing for this man infront of me." My heart shouts. "Patiently waiting." I added at kita ko ang matamis na ngiti niya.

"This is perfect." Palatak niya. "I told you, just don't give up." He said at tahimik lang ako na nakatingin sa mukha niya. "Hindi ko kinakaya ang tantrums mo minsan at halos gusto ko na sumuko but still I'm trying to understand you." Sabi niya pa sa akin na hindi kumakawala sa pagtitig sa mukha ko.

"Sorry about that attitude of mine babe." I said in a sad tone. Tanggap niya ako at ramdam ko naman iyon. This is me at ipinakita ko talaga iyon sa kanya.

"It's okay. Diba sabi ko okay lang lahat. You don't need to say sorry because I always understand. I'm the one who gives in anyway dahil pinaghintay kita ng ganoon katagal." Nakatitig pa rin na sabi niya sa akin. I keep listening to him.

"I love you, Jade Marie." He seriously said. Wooh this is the first time na sabihin ang magic word na iyon. I smiled and replied.

"I love you so much kid." He wink then he pulled his head towards mine and kiss my thirsty lips. Atfirst a soft kiss. Then later his kiss was become deep. No one can stop him doing that. He pushed me slowly to couch para makasandal ako. He gently rummaging my mouth and touching my hair, my head, my heart.

We're both breathless, tireless and in love. This kid was a good kisser. He slowly put in a situation where I can't resist him. That's because I also longing for him.

"Our practice paid off." I murmured then he smiled when he heard it.

"You're right babe. I practice doing it in my dreams. But now, finally paid off." Sounds excited pero pinakawalan niya ng tuluyan ang labi ko at umayos ng upo. Inayos ko din ang sarili ko dahil medyo nagusot ang damit ko. The smile in his face was addicted.

"But before anything else. May dapat muna tayong gawin, Jade." Nalilito ako sa sinasabi niya but I'm matured enough para hindi ma-gets ang ibig niyang sabihin.

"Okay. Let's eat. Tara." Sabay yaya ko sa kanya dahil nagutom rin ako bigla. Natawa siya sa sinabi ko. Tiningnan ko siyang masama dahil mukhang mali ang suggestion ko.

"Okay. Let's do shower. Mauuna na ako." I suggested again. I'm not choosy at kilala na rin naman namin ang isa't-isa kaya sasabihin ko talaga ang nasa isip ko.

"It's not that babe." Hagalpak na siya ng tawa. Nainis tuloy ako kaya lumayo ako ng konte sa kanya. Pero sa halip na suyuin niya ako ay tumayo siya at pumunta sa kama. Hinawakan ang dulo ng kumot at nginitian ako. He's beckoning me para sumunod sa kanya. Okay alam ko na ang nasa isip niya. Kainis pwedi naman na buhatin niya ako galing ng couch papunta sa kama eh.

"Come here, babe." Niyaya niya ulit ako dahil kampante pa rin ako'ng nakaupo. I'm so excited kaya patakbo ako'ng lumapit sa kanya. Pero bago pa man ako nakalapit ay naalis niya na ang kumot na nakatakip sa kama. Sh*t! This is beyond my mind! I was so startled sa mga letrang nakalagay sa kama at dahan-dahan ko'ng binasa.

"Marry me now, Jade Marie." Halos maluha ako sa nabasa ko. He's full of surprise talaga. Aside from flowers. Kung anu-ano ang natatanggap ko mula sa kanya sa lahat ng special okasyon sa buhay ko.

"As in now?." Baling ko sa kanya. Inabot niya ang kamay ko at hinila ako palapit sa kanya then he kissed my forehead.

"Yes. Now. I told you magpapakita ako sa'yo kapag ready na ako." Nakatingala ako sa kanya habang sinasabi iyon.

"Pwede ba'ng mamaya na lang." Natatawa ko'ng suhestiyon.

"No. Marry me first. Before anything else, Ate." Tawang-tawa rin siya dahil alam niya na gustong-gusto ko na tinatawag niya ako'ng ate.

End.