νε γεια σας

ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως όντως στην ζωή μου έχω καταφέρει να ολοκληρώσω κάτι. το πως δεν παράτησα αυτή την ιστορία μετά το δέκατο πέμπτο κεφάλαιο είναι ένα θαύμα. χρειάστηκε πολύ αυτοσυγκράτηση και πολλές απειλές (ξέρετε ποιοι είστε).

σε αυτό το κεφάλαιο πάνω κάτω θα εξηγήσω μερικά πράγματα για την ιστορία και πρώτα πρώτα, θα ευχαριστήσω μερικά άτομα.

θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως ήμουν απ' αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους ένοιαζε όταν οι ιστορίες τους δεν έχουν ανταπόκριση. γενικά το one of those ανέβηκε σε μια περίοδο που το wattpad ήταν ψιλο-νεκρό, οπότε καταλαβαίνετε για τι κατάσταση μιλάμε. ο μόνος λόγος που συνέχιζα να ανεβάζω ήταν συγκεκριμένοι άνθρωποι, που γέμισαν τα σχόλια με αγάπη και με υποστήριξαν όσο δεν πάει. μερικοί απ' αυτούς είναι η Στεφανία astra-kai-noufara, η Ρενέ bIoomiing και η Χρυς chain_mp3 γενικά ήθελα να σας ευχαριστήσω κι επισήμως, αν και το κάνω συνεχώς, γιατί με βοηθήσατε πάρα πολύ και χωρίς εσάς, δεν θα είχα φτάσει εδώ πέρα 💕

αυτή η ιστορία υπέστη πάρα πολλές αλλαγές κατά την διάρκεια του σχεδιασμού της. για παράδειγμα, στο αρχικό (πολύ αρχικό) πλάνο, ο Θίο θα κατέληγε με την Άντρεα κι η Αντζέλικα με την Τζεν. τελικά όμως αποφάσισα να το αλλάξω γιατί πίστευα πως θα ταίριαζε πιο πολύ στις προσωπικότητες τους. επίσης, ο Μπράιαν θα έπαιζε πολύ μεγαλύτερο ρόλο, αλλά με κούραζε πολύ να γράφω έναν τόσο ηλίθιο χαρακτήρα και τον άφησα οΥπς.

ένα πράγμα ήταν σίγουρο από την αρχή· η σχέση των διδύμων. η Αντζέλικα και ο Θίο είναι ουσιαστικά δύο μεριές του ίδιου νομίσματος. φαινομενικά δεν έχουν καμία ομοιότητα, όμως είναι πολύ πιο ίδιοι απ' όσο καταλαβαίνουν.

η Αντζέλικα ήταν επιφανειακή, αχάριστη και απερίσκεπτη. ουσιαστικά νόμιζε πως τα είχε όλα, πως ήταν άτρωτη. το Βάιολετ Χάιζ την επανέφερε στην πραγματικότητα, της δίδαξε την αξία της φιλίας και μέσω της μοναξιάς της (την οποία χρειαζόταν τελικά) ανακάλυψε τον εαυτό της, απέκτησε αυτογνωσία και άλλαξε προς το καλύτερο.

ο Θίο ήταν κλεισμένος στον εσωτερικό του κόσμο και αρνιόταν πεισματικά να βγει. ποτέ του δεν έζησε πραγματικά, γι αυτό και το Βάιολετ Χάιζ τον έκανε να ανοιχτεί, να βγει από το κέλυφος του και να δημιουργήσει αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. γι αυτό ακριβώς τον λόγο δεν προχώρησα την σχέση του με την Τζεν με τον ιδιο τρόπο όπως έκανα με τα κορίτσια. όταν σε όλη σου την ζωή δεν έχεις νιώσει ποτέ στοργή και δεν έχεις κάνει ποτέ πραγματικές σχέσεις, πόσο μάλλον με το αντίθετο φύλο, είναι φυσιολογικό να χρειάζεσαι παραπάνω χρόνο να ανοιχτείς και να νιώσεις έτοιμος.

αυτό το κομμάτι της ιστορίας ήταν το σημαντικότερο για μένα, η εξέλιξη των χαρακτήρων. ελπίζω να μην σας πέρασε απαρατήρητη :')

όταν ξεκίνησα το one of those, είχα δύο πιθανά τέλη στο μυαλό μου. το ένα είναι αυτό που είδατε, το οποίο τελικά επέλεξα κυρίως για συναισθηματικούς λόγους. σύμφωνα με το άλλο τέλος, τα δίδυμα θα επέστρεφαν στην Νέα Υόρκη με τους γονείς τους, αφήνοντας πίσω για πάντα το Βάιολετ Χάιζ. ίσως το δεύτερο να ήταν πιο ρεαλιστικό αλλά do i look like i care? κυριολεκτικά δημιούργησα μια μικρή αμερικανική πόλη όπου ο μισός πληθυσμός είναι people of color και κανείς δεν δέχεται ρατσισμό. και αυτό γιατί έχω κουραστεί να διαβάζω στενάχωρα πράγματα, πόσο μάλλον να περνάω χρόνο γράφοντας τα. ήθελα αυτή η ιστορία να έχει wholesome vibes, να την τελειώνεις και να νιώθεις αισιόδοξος για την ζωή.

για όσους έχουν ινσταγκραμ, το προφίλ στο οποίο ανεβάζω πράγματα που αφοράνε και το wattpad & τις ιστορίες μου λέγεται @__sarcasstic. όποιος θέλει να δει μιμς και γενικότερο content μπορεί να με ακολουθήσει ή και να μου στείλει :')

στον επίλογο σας είπα να μην βγάλετε την ιστορία από τις βιβλιοθήκες σας κι αυτό γιατί ιιιιισως μποοοοορει να ξαναανεβάσω κάτι εδώ πέρα. εάν θελετε να δείτε τους χαρακτήρες ως ενήλικες να ξαναβρίσκονται μετά από καιρό, stay tuned χεχε. απλά είναι σίγουρη πως σε κάποια φάση θα μου λείψουν τόσο πολύ αυτοί οι χαρακτήρες που θα θέλω να ξαναγράψω γι αυτούς.

επιπλέον έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω κάτι καινούργιο, που θα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτή την ιστορία όμως θα έχει τα αγαπημένα μου πράγματα· φιλίες, περίπλοκες σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και χαρακτήρες με ελαττώματα που στην πορεία εξελίσσονται. να το περιμένετε, σύντομα κοντά σας! *ακόμη δεν έχω βρει τίτλο και ζορίζομαι λιγάκι βέβαια αλλά το χω! :'(*

στο μεταξύ, πείτε μου ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας, ποιον χαρακτήρα δεν συμπαθείτε, τι σιπαρετε και τι όχι, αν υπάρχει κάποια σκηνή που σας εχει μείνει, αν υπάρχει κάτι που θα θέλατε να είχα αναλύσει περισσότερο. μου αρέσει πολύ να ακούω τις απόψεις σας.

για μια τελευταία φορά, σας ευχαριστώ άπειρα για όλη την υποστήριξη κι εύχομαι να τα ξαναπούμε, σε αυτή την ιστορία ή σε κάποια άλλη! <3