One hour passed but Vito and Hugo are not yet done with their argument.

"We'll go to the mall," Vito stated once again.

Hugo groaned, "too much crowd" he mumbled.

"to the beach?" It was Vito again.

"Hello, Its rainy season?" Hugo contradicted.

"Then I'll take you to manila," that's the only thing left in Vito's mind.

Ayaw rin ni Hugo na pumunta pa sila sa ibang bansa para lang magdate. Marami naman kasing lugar rito sa syudad kung saan sila pwedeng magdate ngayon. Saydang OA lang talaga si Vito at isa pa, magastos.

"Pupunta ka pa sa malayo, dito na lang pwede?" sabi ni Hugo.

Vito sighed in defeat, "okay, you choose"

Hugo giggled and pulled Vito out of his office.

"Hey, slow down!" Vito said.

"Just shut up and run with me" he replied.

Hindi na umimik pa si Vito at sumunod na lang sa kanya papasok sa elevator. They went out of the building.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ni Vito nang mapansing hindi man lang tumawag ng taxi si Hugo paglabas nila ng Building.

"Sa kabilang kalsada, tatawag ng jeep na pwede nating masakyan" tugon ni Hugo.

"What?!" exclaimed by Vito.

"Sabi ko, sa kabilang kalsada. Tatawag ng jeep na pwede nating masak--"

"Narinig ko!" pagputol ni Vito sa mga sasabihin pa ni Hugo.

"Kingina mo, narinig mo naman pala pina-ulit mo pa ako!" bulyaw ni Hugo sa kanya.

"Tss, bakit kasi hindi na lang taxi ang sakyan natin?" tanong ni Vito.

Huminto sila sa tapat ng pedestrian lane, hinarap siya ni Hugo.

"Alam mo, masyado kang ma-gastos. Kailan mo balak magtipid?" Nagsimula na namang dumaldal ang kaharap.

"Bakit pa ako magtitipid kung may pera naman ako? I can buy anything. Ayaw mo lang talaga dahil masyado kang cheapskate" tugon niya.

"Ayaw ko lang talagang gumastos ng masyadong malaki, I know the value of a penny" ayaw talagang magpatalo ni Hugo.

"Malamang alam mo talaga kasi nakalagay naman 'yun sa pera," biro ni Vito.

Hugo faked a laugh, "haha, nakakatawa naman 'yang biro mo. Tumawa ako mga sampu" sarkastikong ani Hugo at pina-ikot ang kaniyang mata.

"back to the topic, wala naman akong sinabing sobrang mahal talaga ang mga dapat nating bilhin. Depende pa rin naman 'yun sa napili mo" Vito stated.

"Ah, basta. Ayoko, teka, sino ba ang masusunod dito sa 'tin? Ikaw o ako?" biglang tanong ni Hugo.

"Sino ba ang nililigawan?" tanong rin ni Vito.

"Parang wala naman..." bulong ni Hugo.

"Pero ikaw 'yung nagsabi na panindigan kita" dagdag ni Hugo.

"Sumunod ka naman, tsk" Vito replied.

"'Wag na lang ba dapat? Sige--"

"that's not what I mean!" muli na namang pagputol ni Vito sa mga dapat sasabihin ni Hugo.

"Whatever, Tesoro mio" pasiring na tugon ni Hugo at tumawid na sa kalsada.

Humabol naman si Vito sa kaniya kaya palihim siyang ngumiti. Nang makatawid ay naghintay sila ng jeep kasabay ng ilang mga pasahero.

Ilang minuto lang silang naghintay bago may dumating na jeep. Siksikan sa loob, magkadikit na nga si Hugo at Vito.

"Hoy, may pogi!"
"Gag* ngayon mo lang napansin?"
"'Yung puso mo"
"Hinaan niyo lang boses niyo, baka marinig kayo"

Pinigilan ni Hugo ang mapangiti at tumawa dahil sa mga narinig na bulungan. Sinulyapan niya ang katabi pero para'ng may sarili itong mundo na nakatingin sa labas.

"Bayad oh!" sabi ng lalaki na nakaupo sa dulo. Inabot nito kay Vito ang bayad.

Nagtataka'ng tinanggap ni Vito ang bayad at tinignan ang kaniyang palad kung saan nakalagay ang barya.

Pigil na pigil ni Hugo ang kaniyang tawa na kinuha iyon mula sa lalaki at ini-abot sa kaniyang unahan.

"Bayad daw po," sabi niya nang tanggapin iyon ng isang estudyante at ini-abot sa driver.

Muli niyang binalingan ang katabi at napangiti, nakita niya kasing kinakamot ni Vito ang sariling batok at hindi makatingin sa kaniya.

Ilang minuto pa ang tinagal ng byahe, bumaba sila ni Vito nang huminto ang jeep sa tapat ng isang plaza.

"Tara," aya ni Hugo kay Vito.

"Ano naman ang espesyal sa lugar na 'to?" tanong ni Vito na kasabay niyang maglakad. Panay ang pag-obserba nito sa paligid.

"Everything" Hugo replied.

"How so?" asked by Vito.

"whenever I want to escape from every turmoil in my life, I always came here. I don't know but this place is really special to me. The atmosphere comforts me" said by Hugo.

"Oh, i'm sorry" Vito uttered.

Hugo smiled, "wala ka namang ginawang mali kaya hindi ko kailangan 'yan. Tara na at simulan ang date nating wala namang label!" bigla niyang hinila si Vito palapit sa bilihan ng cotton candy.

"Pa bili po, dalawa" usal ni Hugo sa mamang nagtitinda.

Mabilis lang naman gawin ang cotton candy kaya hindi matagal ang paghihintay nila.

"Bayaran mo 'yung isa, ako na ang magbabayad ng sa 'kin" sabi ni Hugo.

Biglang sumama ang itsura ni Vito, "date natin 'to kaya libre ko"

"kaya ko namang magbayad para sa sarili ko," kontra ulit ni Hugo.

"Alam ko pero date natin 'to kaya hayaan mo'ng ako ang gumastos and let's stop arguing, shall we?" inirapan na lang niya si Vito at kumagat sa cotton candy.

Hinintay niyang matapos magbayad si Vito pero halos umabot na ng isang minuto hindi pa rin ito tapos sa pakikipag-usap sa tindero. Nilapitan niya ang kasama...

"...wala rin ho akong barya rito" napakamot sa batok na usal ni Vito. Hawak pa niya sa isang kamay niya ang isang libo.

"Anong nangyayari rito?" tanong ni Hugo.

"Walang pangsukli si Manong, ayaw naman niyang tanggapin ang pera ko kahit na sinabi kong 'wag na niya akong suklian" paliwanag ni Vito.

Napangiwi si Hugo at ipinahawak sa binata ang kinakaing cotton candy bago dumukot ng barya sa bulsa niya at ibinayad sa tindero.

"Salamat po," sabi ni Hugo at hinila papalayo roon si Vito.

Umupo sila sa isang bench malapit sa fountain at doon kumain ng cotton candy.

"Ako na ang magbabayad para sa date natin, wala ka naman palang barya o mga bente pesos man lang d'yan" sabi ni Hugo.

Napakamot sa batok si Vito, "hindi ko naman kasi alam na dito mo ako dadalhin"

"Malamang kasi hindi ko sinabi" pinaikot niya ang mata niya sa hangin.

Narinig niyang bumuntong-hininga ang kasama, "this argument is not necessary at all"

"that's right, just enjoy your cotton candy" Hugo agreed.

They remained silent for a while, not that awkward but a peaceful silence between them.

Habang kumakain ng cotton candy ay hinayaan nilang gumala sa kung saan-saan ang kanila'ng paningin. Lalo na si Vito na ngayon lang nakapunta sa gano'ng klaseng lugar.

Medyo kaunti lang ang tao dahil medyo maaga pa naman pero sa tuwing gabi na ay marami ang dumadayo. Masayang pumunta sa plaza tuwing gabi, makikita mo'ng umiilaw ang fountain at mas marami ang nagtitinda ng iba't-ibang pagkain at laruan. May banda ring tumutugtog sa pagsapit ng alas sais.

"Pagkatapos ng cotton candy, street foods naman ang kakainin natin" sabi ni Hugo at ngumiti kay Vito.

Gusto niyang matikman ni Vito ang lahat ng pagkain na gustong-gusto niya na alam niyang hindi pa nito na susubukang kainin.

"Street foods?" takang tanong ni Vito.

"Yep, hindi ko na ipapaliwanag sayo kung ano ang mga 'yun pero ipapakita ko 'yun sayo kaya dalian mo at ubosin 'yang cotton candy mo" ani Hugo.

Sumimangot si Vito, "matakaw ka kasi kaya ang bilis mong kumain" kumagat ito sa cotton candy.

Tumaas naman ang kilay niya, "excuse me? Tatlong minuto kong kinain ang cotton candy habang ikaw e halos magsa-sampung minuto na ang nakalipas mula no'ng bilhin natin 'yan, hanggang ngayon hindi mo pa rin nauubos. Masyado kang mabagal kumain. Bilis mo tuloy mabusog" kontra ni Hugo.

Hindi na lang umimik pa si Vito dahil alam niyang hindi mauubusan ng salita si Hugo sa tuwing magbabangayan sila.

After one year, na ubos rin ni Vito ang cotton candy. Tumayo si Hugo mula sa bench at hinarap si Vito.

"Tara na," tumayo naman si Vito at sumabay sa paglakad ni Hugo.

Bumili sila ng kwek-kwek, fish ball, kikiam, fries, fried siomai at iba pa. Bumili na rin sila ng soft drink na naka plastic at dalawang bottled water.

Bumalik sila sa bench at doon kumain. Hindi sanay si Vito na kumain sa labas pero ayos lang rin sa kanya dahil alam niyang hindi lang naman siya nag-iisa. Kasama niya si Hugo na panay ang subo ng kwek-kwek.

Lihim na napangiti si Vito at sumubo ng ng fish ball, malas nga lang niya dahil nakain niya ang sili.

Tawang-tawa si Hugo habang pinapanood si Vito, na mumula at umiinom ng tubig. Pa ubos na ang tubig nang mahimasmasan ang binata.

Masasabi niya'ng maraming bagong karanasan si Vito ngayon dahil sa kaniya at tuwang-tuwa siya sa lahat ng 'yun.

Sumapit ang gabi, katulad ng inaasahan niya ay dumami ang tao. Mas nakikita ang ganda ng plaza tuwing gabi dahil marami'ng nakapalibot na ilaw sa paligid na may iba't-ibang kulay na nagbibigay buhay sa lugar.

Humanga si Vito sa ganda ng paligid, parang bata siya na panay ang turo sa mga bagay na makikitang umiilaw. May mga maliliit na ilaw sa bawat tanim na madadaanan nila ni Hugo. Tumingin-tingin rin sila sa mga laruan at kasalukuyan silang naglalakad palapit sa tumutugtog na banda.

Pinapaligiran ito ng mga tao, nakipagsiksikan sila para makapunta sa unahan.

Halos romantic song ang kanilang pinapatugtog kaya karamihan sa mga nakikinig ay puro magshota.

"Pwede mo ba akong bilhan ng ice cream?" biglang usal ni Vito sa tabi niya.

Napangiti si Hugo, "sure" sagot niya at tinalikuran na ang binata.

Mukhang gusto na ng binata ang mga pagkain rito. Medyo natagalan siya dahil may mga batang bumili ng ice cream pero ayos lang. Bumili siya ng dalawa, isa para kay Vito at isa para sa kaniya.

Muli siyang nakipagsiksikan para makabalik sa pwesto nila ni Vito pero nagtaka siyang wala roon ang binata. Inilibot niya ang tingin para hanapin ito at laking gulat niya nang makita itong nasa gitna kasama ang mga banda. Nakatapat ang mapupulang labi nito sa mikropono at punong-puno ng iba't-ibang emosyon ang mga mata habang nakatingin sa kaniya, ngumiti ito bago magsalita.

"Babe, can I ask for your night?"

pakiramdam ni Hugo mas malakas pa sa speaker ang lakas ng pagtibok ng puso niya habang nakatingin sa nakangiting si Vito.

Mas lalong napangiti si Vito nang hindi makapagsalita si Hugo, "okay then, your night will be mine"

'Linya ko 'yan!' sigaw ni Hugo sa kanya'ng isip nang maalala na ganyan din ang sinabi niya noong magkita sila sa Bar habang nakatingin sa isa't-isa.

Unexpectedly, nagsimulang tumugtog ang banda sa nakakabuhay dugong musika.

Pamilyar na pamilyar sa kanya ang bawat tunog ng instrumento dahil iyon ang kantang napili nila noong gabing nagkita si Hugo at Vito sa bar.

"Ooh, ooh ooh ooh, ooh ooh, ooh ooh
You and I go hard
At each other like we're going to war
You and I go rough
We keep throwing things and slamming the doors
You and I get so damn dysfunctional we stop keeping score
You and I get sick
Yeah, I know that we can't do this no more, yeah..."

narinig ni Hugo ang impit na hiyawan ng mga kababaihan sa likuran niya pero hindi niya 'yun pinansin. Hindi niya maalis-alis ang kaniyang paningin kay Vito.

"But baby there you go again, there you go again making me love you
Yeah, I stopped using my head, using my head
Let it all go
Got you stuck on my body, on my body like a tattoo
And now I'm feeling stupid, feeling stupid crawling back to you

So I cross my heart, and I hope to die
That I'll only stay with you one more night
And I know, I said it a million times
But I'll only stay with you one more night"

Sumabay ang iba sa pagkanta ni Vito at mas dumami ang nanood. Kalmado lang si Vito sa pagbigkas ng mga salita habang si Hugo naman ay halos hindi na makahinga ng maayos at kumikibot ang dalawa'ng sulok ng kanyang labi para pigilan ang mapangiti.

'May plano pala ang king*na!' he said in his mind.

"Try to tell you, 'No'
But my body keeps on telling you, 'Yes'
Try to tell you, 'Stop'
But your lipstick got me so out of breath..."

wala sa sariling naki sabay si Hugo sa pagkanta.

"But baby there you go again, there you go again making me love you
(Making me you love you)
Yeah, I stopped using my head, using my head
Let it all go (let it all go)
Got you stuck on my body, on my body like a tattoo
(Like a tattoo, yeah)
And now I'm feeling stupid, feeling stupid crawling back to you (ah)"

"So I cross my heart, and I hope to die (yeah)
That I'll only stay with you one more night (oh-oh-oh)
And I know, I've said it a million times (yeah)
But I'll only stay with you one more night (yeah)

Ooh, ooh ooh ooh, ooh ooh, ooh ooh
Yeah, baby, give me one more night
Ooh, ooh ooh ooh, ooh ooh, ooh ooh
Yeah, baby, give me one more night
Ooh, ooh ooh ooh, ooh ooh, ooh ooh
Oh, yeah
Yeah, baby, give me one more night
Ooh, ooh ooh ooh, ooh ooh, ooh ooh
Oh, yea-yea-yeah"

sumabay lang si Hugo sa pagkanta hanggang sa matapos na 'yun. Kung hindi pa pumalakpak at naghiyawan ang mga nanood ay walang balak kumurap si Hugo at Vito habang nakatingin sa isa't-isa.

Nakangising lumapit si Vito sa kaniya habang siya naman ay nakangiwi dahil tunaw na ang ice cream na hawak niya.

"Thanks," kinuha ni Vito ang isang tunaw na ice cream niyang hawak at dinilaan iyon.

'God, he has a thick and long tongue, you created a beautiful masterpiece' he said in his mind.

"Anong kalokohan 'yun?" tanong ni Hugo at kinain na rin ang ice cream.

tumaas ang kilay ni Vito, "mukha bang kalokohan 'yun sayo?"

"medyo, makangisi ka kasi wagas" tugon niya.

"Tss, what a baby" bulong ni Vito pero hindi nakaligtas sa pandinig niya.

"Ano?!" inis niyang tanong pero agad ding natigilan nang umangat ang kamay ni Vito at dumampi ang hintuturo nito sa gilid ng kaniyang labi. Wala sa sariling napalunok siya.

Akala niya mapapangiti ang lalaking kaharap dahil sa naging reaksyon niya pero nanatiling seryoso ang mukha nito habang nakatingin sa kaniya.

Ayan na naman ang mga nag-iingay na mga mata ng binata na para'ng marami'ng sinasabi sa kaniya. Bumuka ang bibig nito pero muli ring sumara na parang magda-dalawang isip pang magsalita.

kumunot ang noo niya habang naghihintay sa sasabihin ng binata.

"Kung wala kang sasabihin, bitaw na--" hindi natapos ni Hugo ang nais niya'ng sabihin nang bigla na lang ito'ng magsalita.

"pwede ba'ng manligaw?"