"...panindigan mo ako"

Masarap sa pakiramdam na sobrang lapit ni Vito at Hugo. Hindi rin alam ni Hugo kung ano ang dapat sabihin niya sa mga salitang pinakawalan ni Vito.

Kumibot-kibot ang labi ni Hugo at ilang saglit pa ay kumawala na ang pinipigilan niyang tawa. Kumunot naman ang noo ni Vito dahil sa naging reaksiyon niya. Makikita rin niya sa mga mata nito ang kaunting inis. Mukhang iyon na ang pamatay na linyahan niya pero iba ang naging reaksiyon ni Hugo keysa sa inaasahang magiging reaksiyon nito.

"What's funny?" nakakabilib na naitanong pa rin ni Vito iyon nang kalmado.

Humampas-hampas pa sa hangin si Hugo habang tumatawa. Ngumiwi nalang si Vito at hinintay na mahimasmasan ang kaharap.

After a few second, Hugo's laughter died down then cleared his throat, "I don't understand you... what do you mean?"

Vito sighed, "I said 'I think I like you' in my own words and 'you' should stand for it, babe..." ngumisi si Vito pagkatapos niyang sambitin ng mariin ang huling salitang lumabas sa labi nito.

"Woah, woah, woah, not so fast, Tesoro mio" Hugo exclaimed and let out a chuckle.

"Not so fast? Masyado na ba akong mabilis? Hindi ba mas masaya kung mabilisan na?" his questions sent shivers in Hugo's system.

'Linisan mo na 'yang utak mo, Hugo. Mali 'yan!' tahimik na saway niya sa sarili.

"Let's take it slow, shall we? We just met a few days ago" he said.

"Exactly, just a few days ago when I was heartbroken. How did you made me like you that fast? The feeling like my heart was never been broken at all and started to fond someone like you? " asked Vito.

"You are not even sure about what you felt, Tesoro mio. You just 'think' that you like me. Kausapin mo na lang ako kapag sigurado ka na. Get out of my way" sabi ni Hugo and slightly pushed Vito away from him.

Hinayaan siya ni Vito na kumawala mula sa mga bisig niya, "where do you think you're going?" asked by Vito and gripped his wrist.

"inside the bar, may gig kami ngayon" he replied and tried to pull his wrist.

"'Wag mo nang hilain 'yang kamay mo mula sa pagkakahawak ko, masasaktan ka kapag patuloy mo lang ginagawa 'yan. Hintayin mo'ng bumitaw ako" sabi ni Vito kaya tumigil sa pagkakagalaw si Hugo. Ilang saglit pa ay unti-unting lumuwag ang pagkakahawak ni Vito sa kamay niya.

"Go..." ani Vito kaya natigilan si Hugo. May kaunting panghihinayang at lungkot na nabuo sa puso niya pero binalewala na lang niya iyon at tinalikuran si Vito para pumasok sa loob ng bar.

Narinig ni Hugo ang hiyawan ng mga kababaihan nang umakyat siya sa entablado at huminto sa gitna. Marahas niyang dinampot ang mikropono na naglikha ng ingay, dinagdagan pa ng ingay na nagmula sa mga kababaihan.

Sari-saring ingay ang naririnig ni Hugo pero sanay na siya roon. Huminga siya ng malalim at pumikit, hinihintay na magsimula ang kantang napili ng banda para sa gabing ito.

"The heart wants what it wants..." ibinulong niya sa mikropono ang unang linya ng kanta.

muli niyang inulit iyon ng dalawang beses at sinimulan ang unang bersa ng kanta.

"You got me sippin' on something , I can't compare to nothing... I've ever known, I'm hoping that after this fever I'll survive..."

"I know I'm acting a bit crazy
Strung out, a little bit hazy
Hand over heart, I'm praying
That I'm gonna make it out alive"

Hugo opened his eyes and his orbs landed at the man he never expect to see.

'Akala ko umalis na siya?' taka nitong tanong niya sa isip.

Imbes na pumikit para namnamin ang susunod na linya ng kanta ay nanatili siyang nakatingin kay Vito.

""The bed's getting cold and you're not here. The future that we hold is so unclear. But I'm not alive until you call
And I'll bet the odds against it all..."

"Save your advice 'cause I won't hear
You might be right but I don't care
There's a million reasons why I should give you up..."

Bakit nga ba hindi pa umalis si Vito?

"but the heart wants what it wa-a-ants, wa-a-ants... the heart want what it wants"

Ilang metro ang layo ni Vito mula kay Hugo ngunit bakit parang nakalapit nito sa kan'ya? Nakikita niya ang bawat pag-galaw ng labi nito sa tuwing ngumingiti ng wala sa sarili.

"You got me scattered in pieces
Shining like stars and screaming
Lighting me up like Venus
But then you disappear and make me wait
And every second's like torture
Hell over trip, no more so
Finding a way to let go
Baby, baby, no I can't escape..."

Hindi na siya makapaghintay na matapos ang kanta at muling makipag-usap kay Vito.

"The bed's getting cold and you're not here
The future that we hold is so unclear
But I'm not alive until you call
And I'll bet the odds against it all
Save your advice 'cause I won't hear
You might be right but I don't care
There's a million reasons why I should give you up
But the heart wants what it wants
The heart wants what it wants
The heart wants what it wants
The heart wants what it wants..."

Hindi niya alam kung paano niya natapos ang kantang iyon ng iba ang iniisip.

Bumalik lang siya sa kan'yang pag-iisip nang marinig ang mga hiyawan at palakpakan ng nasa paligid niya.

Tipid na ngumiti si Hugo at nagpaalam sa mga ka-banda na aalis na. Bumaba siya sa entablado at dudumugin pa sana ng mga babae, mabuti nalang at may mga bouncer na agad humarang.

Diretso siyang naglakad palapit kay Vito na nasa isang madilim na sulok. Halos murahin ni Hugo ang sahig ng bar dahil sa sobrang lapad at layo ng distansya ni Vito sa kanya.
Kumalma lang siya nang maramdaman na niya ang init na nagmumula sa katawan nito.

Nagkatitigan lang muna sila bago ngumiti si Vito, "If the heart wants what it wants..." mahina man ang pagbanggit nito pero hindi ito nakaligtas sa pandinig ni Hugo.

Hindi pa man natatapos ni Vito ang kanyang nais sabihin, nagsimula nang magwala ang puso ni Hugo. Sigurado na siyang ibabagsak na naman nito ang pamatay na linyahan nitong kailan man ay hindi niya inaasahan.

"...then I want you"