'Hindi ako ang ama?...' gulong-gulo pa ring tanong ni Vito sa kanya'ng isip.

Tama ba ang naririnig niya o pinaglalaruan lang siya ng kanyang nobya?

"Honey," when Delilah tried to reach for him, he stepped back.

"what do you mean that you're pregnant and I am not the father?" ayaw pa ring tanggapin ng utak niya ang sinabi nito.

Delilah's eyes watered, "it means that I... I..." halos hindi na nito masabi ng maayos ang gustong sabihin dahil maging ito ay naiiyak na.

"Means you... cheated on me..." he muttered.

Doon na naiyak nang tuluyan ang kanya'ng nobya. She keep on apologizing but his mind are wandering somewhere.

His belove girlfriend, cheated. He failed to be her boyfriend. Hindi naman ito magtataksil sa kanya kung sapat na siya hindi ba? hindi naman magtataksil ang nobya niya kung naibigay niya ang lahat rito.

Saan ba siya nagkulang?

"When?" he asked. Refereeing 'when' did she start cheating behind his back.

She sob, "last year... when you introduced me to Lharkhon. I was attracted to him but I tried to stop that kasi akala ko hanggang doon lang ang nararamdaman ko sa kanya. Then, naging busy ka. I was in the mall, wandering around when we accidentally met. He accompanied me, bought everything that I like. Since then, we've been dating. You're too busy with your business and papers. He gave me everything, some of it are new to me. The feelings, its strange. I never felt that one before. Not even you made me feel that way. Siya lang. I keep craving for that feeling. I longed for him..."

"what feeling?" tinanong pa rin ni Vito ang tanong na nasa kanyang isip kahit alam na alam niya ang sagot.

"Pleasure that you never gave..." she confessed.

Mariing napapikit si Vito, 'nagkulang ako... sa laki ng pagkukulang ko. Hinanap niya sa iba'

" I'm sorry, I failed to be your boyfriend" he said. Lone tear escaped from his eyes.

She cried, " it's my fault, I cheated"

Vito shook his head, "nagkulang ako, iyon ang mali ko" kinagat niya ang ibabang labi para pigilan ang emosyong nararamdaman.

"Naghanap ako, 'yun ang mali ko..." Delilah said.

Katahimikan ang namayani sa kanila. Wala'ng may nagbalak na magsalita, hinayaang mag-isip ang isa't-isa.

"Aren't you mad at me?" Delilah asked after the long-term of silence.

"I am, a little but what's the use?" Mahinang usal ni Vito.

"I'm sorry," Delilah apologized again.

"The baby... Lharkhon is the father right?" he asked and Delilah nod.

Muling kumirot ang puso niya.

"Alam ba niya?" dagdag na tanong ni Vito sa kasintahan.

Muling tumango ang nobya, "anong plano niya kung gano'n?"

Umiling si Delilah, "hindi ko alam..." nagsimula na naman itong maging emosyonal.

Tumayo siya at tumabi sa kanyang nobya bago ito ikinulong sa kanya'ng mga braso para patahanin ngunit mas lalo lang itong umiyak kaya hindi na sila nagtagal pa sa restaurant.

Tahimik lang ang bayhe nila hanggang sa huminto ang sasakyan ni Vito sa tapat ng bahay kung saan siya huminto kanina.

Lumabas siya para pagbuksan sana ng pinto si Delilah pero nakalabas na ito ng sasakyan niya at diretsong nakatingin sa mga mata niya. Bakas man ang lungkot sa mga mata nito ay sinubukan pa rin nitong ngumiti.

"Salamat, Vito" hindi niya alam kung dahil ba ito sa paghatid niya sa dalaga o dahil sa mga pinagsamahan nila.

Ngumiti rin si Vito sa kanyang nobya, "sa tingin ko, hanggang dito na lang tayo"

Kinagat ni Delilah ang kanyang pang-ibabang labi bago tumango, "sino pa ba ang tangang magpapatuloy nito? Maglolokohan lang sila kapag nangyari 'yun" pilit na tumawa si Delilah.

"Kakausapin ko si Lharkhon bukas," sabi ni Vito pero umiling si Delilah.

"Huwag na, masyadong magulo pa ang utak niya ngayon. Hayaan muna natin siya" pilit na ngumiti ang kaharap.

Vito sighed and nod, ibinaling niya ang atensyon sa mga paper bag na nasa loob pa rin ng sasakyan niya.

"Where should I put those stuff?" he asked.

Hindi makapaniwalang tinignan siya ng kaharap, "ibibigay mo pa rin sakin ang mga 'yan kahit na may kasalanan ako sayo?"

he nod, "I bought this for you so its yours. Wala rin naman akong pagagamitan ng mga ganyan"

"Pwede mo namang ibigay ang mga 'yan sa susunod mong kasintahan" bulong nito pero hindi nakaligtas sa pandinig niya.

"Wala pa akong planong umibig muli," tugon niya.

Napayuko naman ang babae, napatingala sa kalangitan si Vito. Gabi na, malamig na rin ang ihip ng hangin.

"Kailangan mo ng pumasok sa loob, gabi na. Ako na ang bahalang magdala papasok nito'ng mga pinamili natin" usal niya.

Tumango na lang ang babae at tinalikuran na siya. Nang makapasok na sa loob ang dating nobya ay saka pa lang siya gumalaw para kunin sa likurang bahagi ng sasakyan niya ang mga binili niya para sa babaeng mahal niya.

Inilapag niya ito sa ibabaw ng sofa pagpasok niya, "gusto mo ba munang magpahinga?" alok ni Delilah na ka-bababa lang at nakapag-palit na ng damit.

Umiling si Vito, "sa bahay na lang ako magpapahinga. Salamat" tipid siyang ngumiti.

Hindi na siya pinilit pa ng dating kasintahan sa halip ay inihatid siya nito hanggang sa pintuan.

"ingat sa pagmamaneho," paalala nito.

Tumango ang binata bago tinalikuran ang babae at sumakay sa kanyang sasakyan bago ito pinasibad papalayo.

Wala siyang maramdaman habang nagmamaneho, wala naman siyang iniisip ngunit bakit naglilikot sa kung saan ang isip niya?

Wala sa sariling inihinto niya ang sasakyan sa tapat ng isang bar. Hindi niya gusto ang mga ganitong uri ng lugar ngunit bakit dito niya natagpuan ang sarili niya?

Lumabas siya sa kanyang kotse at pumasok sa loob ng bar. Sinalubong siya ng ingay, malilikot na ilaw na may iba't-ibang kulay at sari-saring amoy. Tinahak niya ang daan papunta sa isang bahagi ng bar kung saan kaunti lang ang tao. Gabi na at halos karamihan sa taong nasa loob ay sumasayaw sa gitna.

"A bottle of vodka martini, please!" he said.

Hindi rin nagtagal ay nasa harap na niya ang kanyang order. Mabilis niyang nilagyan ng alak ang baso at parang tubig na inubos 'yun.

Napangiwi siya sa init na dumaloy sa kanyang lalamunan ngunit nakasanayan na rin niya iyon habang sunod-sunod na nilagok ang alak.

"Another bottle please," muli niyang usal dahil naubos na ang laman ng unang bote.

"right away, sir"

then he heard a foot step, he can feel someone sat beside him.

"one cocktail glass of wine for me, bud" a baritone voice of a man beside him sent shivers to his system.

Vito groaned and glanced at him, he's wearing a fitted white long sleeve polo shirt paired with its black pants and black pointed shoes.

Hapit na hapit sa katawan niyo ang damit na suot, makikita mo ang bawat kurba ng kanyang katawan. Maayos ang itim na itim nitong buhok at matangos ang ilong. Maputi ang balat nito at mapula ang labi.

'why the f*ck do I have to describe this guy? Tsk' muling ibinalik ni Vito ang tingin sa harap dahil dumating na rin ang bagong bote ng alak na hiningi niya.

Pinuno niya ng alak ang baso at mabilis na nilagok iyon. Pabagsak niyang inilapag ang baso sa harapan niya at tumingin sa kawalan.

Ano na ang gagawin niya ngayon? wala na sila ng kasintahan niya. Ngunit bakit hindi bumuhos ngayon ang luha niya? Bakit hindi siya umiiyak? Marahil nasa publikong lugar pa siya kung kaya't nahihiya pa ang luha niya o sadyang manhid na talaga siya? umiling siya at muling pinuno ng alak ang baso.

Kalahati pa lang ang naubos niya pero nagsawa na siya, itinuon na lang niya ang tingin sa mga taong sumasayaw sa gitna na mas dumami pa.

Bakas sa mga mukha nila ang saya, masaya nga ba talaga sa mga ganitong klaseng lugar?

Napa-sulyap siya sa katabi nang makita niya itong gumalaw at tumayo. Nagtama ang paningin nila na nagpahinto sa kanya'ng paghinga.

Maangas ang dating ng tingin nito at masyadong seryoso ang mukha. Halos hindi na siya kumurap habang nakatingin sa mga mata nito, nagawa lang niya 'yun nang mag-iwas ito ng tingin at naglakad papalayo sa kanya.

Sa hindi malamang kadahilanan ang sumunod ang mga mata niya sa papalayong likod nito.

'Nice body, dude' lihim niyang papuri.

Tumigil sa pagsayawan ang lahat nang mamatay ang musika at namatay ang ibang mga malilikot na ilaw. Ang natira ay ang nasa entablado lang kung saan nakatayo ang isang banda.

Umakyat sa gitna ng entablado ang lalaki at hinapit ang mikropono papalapit sa kanya gamit ang mabilis na galaw ng kanyang mahaba at malaking kamay.

Iginala nito ang dalawang singkit na mga mata sa mga nasa dance floor at huminto ang pares ng mga matang iyon sa kaniya.

Napalunok siya dahil parang biglang natuyo ang lalamunan niya dahil lang sa lintek na mga mata nito.

His forehead creased para hindi nito mahalata ang epektong ibinibigay ng tingin nito sa kanya.

Dahil sa ilaw na nagbibigay liwanag sa entablado, nakita niyang bahagyang tumaas ang isang sulok ng labi nito na nagbigay na naman ng kakaibang epekto sa kanya.

He cleared his throat and tried to look away. What the f*ck is going on?

Someone cleared his throat but since the mic is just a few centimeters away from its lips, it echoed inside the bar that made girls shrieked.

He rolled his eyes in annoyance he was about to stood up and leave but he immobile like a stone when he heard his deep voice again.

"Can I have this night?"

bumilis ang paghinga niya at pinigilan ang sariling mapatingin sa direksyon ng lalaki.

"then your night will be mine... whether you like it or not" anito na para bang may kinakausap.

When he heard the instruments started to make noise along with the crowd, Vito looked up and met the strangers' orbs.

Then the man started to sing with his roaring voice, hindi ito nag-iwas ng tingin sa kaniya.

The crowds keep chanting and singing with its music.

Nakatayo lang si Vito malayo sa lalaki ngunit bakit ramdam niya ang init ng tingin nito? Nauubusan na ba ng hangin sa loob? Mabilis ang paghinga niya. Kailangan niya'ng lumabas rito.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata, mabilis at malaki ang mga hakbang ang ginawa niya para lisanin ang lugar na 'yun.

Napasinghap siya nang tuluyang makalabas, hapong-hapo siya dahil kanina pa pala siya nagpipigil ng hininga.

Muli niyang nilingon ang pinto ng bar kung saan siya pumasok.

'What the f*ck was that, Vito?'