Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

O55

ONE CHANCE | ϐοα ℓєιτυяα

𔘓 ‧₊˚ Capítulo Cinquenta e Cinco


5 anos depois

     — MAS PAI! — Haneul reclamou e Yoongi riu da cozinha colocando Yujin na cadeira dela.

Yoongi havia engravidado naquele ano quando Haneul tinha um ano de idade, porém ele teve um aborto espontâneo aos 2 meses. O ômega chorou tanto e se fosse por Jimin eles não teriam mais filhos, porém com o tempo passando Yoongi ainda sensível sobre o assunto filhos queria um filho mesmo assim, e eles tentaram novamente, quando o ômega completou 3 meses ele chorou, mas dessa vez de felicidade, pois já havia passado o tempo em que ele poderia perder o bebê por um aborto, mesmo que ainda fosse possível. E meses passaram e Yujin nasceu para a alegria do casal e de Haneul que tratava a irmã como um ursinho.

Haneul cresceu e com 6 anos já parecia com Jimin, não tinha quem falasse o contrário, Yujin já parecia com Yoongi mesmo com 3 anos e era quietinha diferente de Haneul que já grande era bagunceiro, mas mimado como Yoongi mesmo que o ômega falassem que ele não era mimado.

— Quer maçã? — Min perguntou a filha que balançou a cabeça enquanto segurava o seu copinho com suco.

— Pai... — Haneul entrou na cozinha ainda vestindo um pijama com várias estrelas. — Fala pro papai deixar.

— Eu já disse que não, Park Haneul. — Jimin disse sério passando pelo filho e indo até a filha beijando a testa dela. — Bom dia princesa.

— Bom dia. — ela repetiu e olhou para Haneul. — Hannie... Vai chorar papai, o Hannie.

— Vai não. — Yoongi disse dando um pedaço de maçã a filha, foi até o filho e se ajoelhou em frente ao menor que passava as mãos pelos olhos, ele sempre fazia isso antes de chorar. — Seu pai não quer deixar você ir para a casa do Sehun, não é porque ele é malvado, é porque quem lhe convidou foi o JongHyun e não os pais dele.

— Mas pai...

— Se o Sehun ou o Luhan ligar aí seu pai te leva, mas se eles não ligarem você não vai. — Yoongi disse. — Meu filho você sabe que tem que primeiro falar com a gente antes de chamar um dos seus amiguinhos, assim é com o JongHyun mas você sabe que ele é esquecido então pode não ter falado com os pais dele.

— Tô com fome. — o menino reclamou e Yoongi riu o puxando para a mesa.

Haneul já se servia sozinho então Yoongi o deixou perto da irmã que comia seus pedaços de maçã e foi para o outro lado da cozinha aonde Jimin estava, perto da porta que dá ao jardim.

— Ei. — Yoongi beijou o ombro do marido. — Converse com ele amor.

— Eu só tenho brigado com ele, acho que por isso ele não me escuta. — Jimin disse.

— Converse com ele, você está afastado dele por causa do trabalho e mesmo não trabalhando diariamente na loja você não passa muito tempo com ele.

— Eu sei meu anjo, eu sei.

— Pai, a Yujin derrubou a maçã. — Haneul chamou. — Eu já peguei, mas ela continua jogando.

— Não esquece. — Min disse ao marido antes de voltar a mesa.

Minutos depois Jimin foi ajudar Haneul no banho, sempre ajudava quando era banho na banheira, o filho estava calado e então era hora dele agir.

— Desculpa o pai? —  Jimin perguntou e Haneul o encarou, com o jeitinho de Yoongi como se perguntasse o que ele tinha feito. — Pelo papai ter parecido malvado e ter brigado com você.

— Tá bom.

— Park Haneul. — Jimin chamou, não sério, mas dessa vez rindo.

— Desculpo pai, o papai disse que não fez por mal. — Haneul explicou. — Então tudo bem.

— Quer ir na casa dos tios ver a Lee Hi e andar a cavalo?

— QUERO. — ele gritou feliz. — Mas liga pro tio Hun e pergunta se posso ou não ir brincar lá, ou se o Jong e o Seojoon podem vir pra cá.

— Você é mandão como o seu pai.

— EU NÃO SOU MANDÃO JIMIN! — Yoongi gritou do quarto.

━───⊹⊱ ♢ ⊰⊹───━

Como você chama o Haneul e não me avisa? — Sehun perguntou e JongHyun riu. — Estou falando sério Oh JongHyun.

— Eu falei para o papai. — o alfa se defendeu. —  E pro Seojoon.

— Grandes coisas você falar para o seu pai e para o seu irmão, sabe que seu pai esquece as coisas. — Sehun reclamou e JongHyun riu novamente. — Vou ligar para o Jimin e avisar que ele pode deixar o Haneul aqui.

— Pai. — JongHyun se jogou encima de Sehun que reclamou mas abraçou o filho. — Por que o Seojoon fica sorrindo que nem o senhor quando vê o Taeminnie?

— Como? — Sehun perguntou confuso.

— Ontem a gente foi pra casa do tio Kai e Soo, né? — o alfa perguntou e Sehun assentiu. — Aí eu fui brincar com Eun e o Seojoon ficou sorrindo pro taeminnie que nem o senhor sorri pro papai quando quer beijinho.

— JONGHYUN!

— Papai que disse. — o menino deu de ombros. — Por que o Seojoon faz assim? Será que eu faço assim quando vejo o Hannie? Vou pedir pro Seojoon ver.

— Vocês tem 6 anos, quase 7 não tá na hora disso não! — Sehun disse nervoso.

— Disso o que pai? — o pequeno perguntou confuso.

— Disso... Disso! — Sehun disse e fez bico. — Não tá na hora, vocês ainda são bebês.

— PAPAI O PAPAI SEHUN TÁ FALANDO ESTRANHO DE NOVO! — JongHyun gritou.

━───⊹⊱ ♢ ⊰⊹───━

Achei que ela não me daria problema. — KyungSoo reclamou para JongIn enquanto limpava a mesa, o alfa apenas riu. — Eun quebrou dois vasos nessa correria dela pela casa JongIn.

— Taemin também já quebrou. — JongIn apontou e KyungSoo assentiu. — Eun faz isso porque é só ela, Taemin não é de brincar tanto assim.

— Taemin tem me preocupado, sabia? Esse jeito retraído dele, você nunca foi assim, eu talvez um pouco, mas me preocupa mesmo assim.

— Taehyun me disse ontem que ele não viu o Taemin brincando na escola antes das férias. — JongIn agradecia pelos filhos de Tao e Yifan estudarem na mesma escola dos menores e as vezes passassem pelo corredor para ver os pequenos. — Acha que devemos conversar com ele?

— Acho. — KyungSoo disse e Taemin entrou na cozinha. — Oi filho.

— Papai, se eu pedir uma coisa você vai dizer não? — o pequeno perguntou.

— Eu não sei, primeiro peça e depois eu vejo se digo sim ou não.

— P-posso fazer aulinha de dança? — Taemin perguntou brincando com os dedinhos, JongIn parecia quase desmaiar. — Diz que sim papai.

— Claro que sim. — KyungSoo disse rindo e Taemin o olhou surpreso. — Você achou que eu ia dizer não?

— Anham.

— Mas seu pai dá aula de dança bebê, por que eu não deixaria você dançar como ele? — KyungSoo perguntou confuso e JongIn apenas olhava tudo, não se aguentava de orgulho por seu filho querer dançar, Eun gostava de ler como KyungSoo e o moreno achava que nenhum dos filhos iria puxar para ele.

— Porque o senhor disse que o papai se machuca e não queria ninguém machucado e era culpa da dança. — o pequeno ômega fez bico e KyungSoo riu.

— Seu pai inventa de bagunçar e acaba caindo, não é culpa da dança é culpa dele mesmo. — KyungSoo disse. — Mas se você quer dançar você vai dançar.

— Posso ir pra sua escola, pai?

— Sim, vai ser um prazer dar aula para o futuro melhor dançarino da Coréia. — JongIn disse e foi pegar o filho no colo quando Eun entrou na cozinha.

— Papai Soo, eu acho que quebrei aquele vaso que a vovó deu. — ela sorriu com vergonha e KyungSoo suspirou.

━───⊹⊱ ♢ ⊰⊹───━

Já posso pintar meu cabelo? — Taeyeon perguntou a Zitao.

— Você tem 11 anos, claro que não. — o ômega disse arrumando as coisas na loja, Jimin apenas passava ali duas ou três vezes na semana, Tao era oficialmente o chefe.

— Nem aquelas tintas pra criança?

— Papai disse que não Taeyeon, obedece. — Taehyun murmurou. — O Kris chega quando de viagem?

— Amanhã e depois ele é todo de vocês. — Zitao riu.

— Pai, eu queria um cachorro.

— Taeyeon cala a boca. — Taehyun bufou. — Ela fica assistindo aqueles desenhos que fazem mais perguntas do que a vida toda.

— E você fica assistindo aqueles de luta. — a menina apontou. — E tem uns que nem é para a sua idade.

— Eu tenho 13 anos, eu posso.

— Não podem nada, agora me ajudem e parem com isso. — Zitao chamou. — Depois a gente vê o cachorro minha princesa.

— Ah. — Taeyeon sorriu para Taehyun.

— E o seu novo jogo também, Tae. — o ômega disse e Taehyun sorriu.

Não tinha como, Zitao mimava os dois.

━───⊹⊱ ♢ ⊰⊹───━

Aqui Chae. — Areum colocou a coroa de flores na cabeça da prima. — O papai deixou eu comprar pra você.

— Ficou linda, Are. — Siwoo disse sentado no chão do quarto da ômega. — Não ganho também não?

— Espera Siwoo. — Areum sorriu fechando quase os olhinhos, tinha o sorriso de Minseok. — Aqui, o seu é azul porque você fica bonito de azul e tem rosa porque você gosta de rosa.

— Obrigado. — o ômega agradeceu.

— Ei, não vão para o jardim não? — Taehyung perguntou da porta. — Nossa, como estão lindos com essas coroas.

— Are que deu, Oppa. — Chahee disse. — Papai ainda não chegou?

— Não querida, mas vocês tomaram café cedo e podem brincar no jardim. — Taehyung disse e os pequenos assentiram.

Foram para o jardim aonde Minseok e Yixing conversavam, Chahee chamou a prima para ir brincar e Siwoo foi sentar perto dos mais velhos.

— Não vai brincar, amor? — Yixing perguntou ao neto que negou. — Por quê?

— Saudades do papai. — o ômega suspirou.

— Ele chega à noite. — Minseok disse para o menor e ajeitou a coroa de flores na cabeça dele que sorriu em agradecimento. — Prontinho.

— Você não me respondeu porque Jin não veio. — Yixing disse colocando o neto no seu colo.

— Ele e Namjoon iam ver uma casa lá pela China, achei que eles iriam querer morar aqui, mas não, e fico até um pouco feliz de os ter perto. — Minseok admitiu. — Mesmo as vezes olhando para Namjoon e me perguntando porque ele na vida do meu bebê.

— Minseok você envelhece, mas não para com isso. — Yixing riu.

━───⊹⊱ ♢ ⊰⊹───━

Pai. — Hoshi entrou no quarto do pai que estava deitado na cama, ele tinha torcido o pé então Jiang praticamente o colou na cama.

— Oi. — Hoseok chamou o filho que se sentou perto. — O que foi?

— É assim, como... Ah...

— Hoshi quando você era pequeno você falava na lata, agora fica enrolando. — Hoseok disse e Jiang entrou no quarto com o celular na mão. — Jiang, conversa em família.

— Opa. — Jiang se jogou na cama e Hoshi riu.

— Como... Como é beijar pela primeira vez? — o alfa perguntou e Hoseok riu enquanto Jiang abriu a boca surpreso. — Não é porque eu quero fazer, é porque tô curioso.

— É nojento, babado e quando ninguém sabe vocês batem os dentes. — Hoseok disse e Jiang bateu em seu peito. — Ei, eu estou enfermo, não se bate em uma pessoa enferma.

— Não liga para o seu pai, amor. — Jiang começou. — Depende querido, tem primeiro beijo que é bom e outros que nem tanto, mas eu acho que depende também mais ainda quando você beija alguém que gosta.

— Então eu preciso dar a cara a tapa? — os mais velhos assentiram. — E se for ruim pra mim e pra ele?

— Porra, temos um ele Jiang, presta atenção.

— Cala a boca Hoseok.

— Isso é vergonhoso, não vou mais falar nada. — Hoshi disse se levantando para sair do quarto.

— O WOOZI VAI GOSTAR, SÓ TENTA! — Hoseok gritou e Jiang riu quando ouviu o alfa mais novo gritar um "Para pai" pelo corredor.

━───⊹⊱ ♢ ⊰⊹───━

Olha que lindo. — BaekHyun deu alguns pulinhos e Minho riu. — Lindo lindo lindo.

— Papai vai brigar.

— Seu pai está viajando com o Rei meu amor, ele não vai saber disso. — BaekHyun sorriu. — Imagina quando maior você pintar o cabelo de loiro.

— Vou ficar bonito? — o ômega perguntou e BaekHyun assentiu.

— Lindo amor, agora eu vou lavar seu cabelo e tirar essa tinta para não fazer mal aos seus fios sedosos. — BaekHyun disse e Minho riu, gostava do jeito animado do seu pai. — Você está caladinho, o que houve, uh?

— Nada, só saudade do papai e do Haneul porque o tio Yoon não trouxe ele aqui.

— Não seja por isso, vamos lá hoje. — BaekHyun sorriu. — Vou casar vocês.

— Eu não quero casar pai. — Minho fez uma careta.

— Daqui a alguns anos você vai querer, guarda o que eu falo.


Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro