FULL CHAPTER CAN ONLY BE READ ON MY FACEBOOK VIP GROUP

*

*

*

           "Sinasabi mong naka-move on ka na pero may kirot pa ring dumaraan d'yan sa mga mata mo sa tuwing may nakakapagpaalala sa'yo tungkol kay Flaviero," umpisa nito, nasa anyo ang pagdududa. "You are putting up a show by forcing yourself to smile when it's obvious that you're just trying so hard not to run back to your car and leave. Sigurado ka bang magiging okay ka lang?"      

            Bahaw siyang ngumiti, sandaling inalis ang tingin sa kaibigan at inilipat sa malawak at madilim na bakuran. Nakatitig siya roon subalit ang isip ay nasa ibang lupalop.

            "You know, Loyds... Sa pag-ibig, nasa sa iyo kung mananatili kang nakalugmok sa sakit na dulot nito, o umusad at magpatuloy sa buhay. I have cried for months and I'm done crying. Kung nakikita mo man akong pilit na ngumiti, iyon ay dahil gusto kong tulungan ang sarili ko at h'wag pag-alalahin ang mga taong nasa paligid ko."

            Muli siyang nagpakawala ng malalim na paghinga.

            "Moving on was never easy, Loyda. And to tell you the truth, I haven't moved on yet."

            "You have not?"

            Umiling siya. "I just got used to the pain."

***

See you on my VIP!