Czuję się niepewnie, bo nie wiem czego mogę się spodziewać. Zaprowadził mnie do gabinetu, gdzie usiadłam na sofie. On wyszedł, by po chwili wrócić jakby nigdy nic.
- Boisz się?
- Nie.
- Dlaczego kłamiesz? Twoje oczy Cię zdradzają.
- Nie prawda.
- Jak będziesz kłamać to dostaniesz karę, więc nie radzę.
- Mhmm - mruknęłam.

Ktoś zapukał do gabinetu, a po chwili owy osobnik wszedł z talerzem jedzenia, który mi podał wraz ze sztućcami.
- Możecie zanieść to jedzenie tej małej dziewczynce? Ona jest bardzo głodna.
- Weź tą małą wyprowadź i daj jej coś do jedzenia - powiedział On do podwładnego.
- Dziękuję - odparłam i skierowałam wzrok na podłogę.
- Jedz, a później porozmawiamy.

Posłusznie zjadłam posiłek, po czym odłożyłam talerz i z powrotem usiadłam na sofie.
- Opowiedz coś o sobie.
- Ale co mam mówić?
- Czemu wstąpiłaś do wojska?
- Pomaganie i chronienie ludzi to dobre zajęcie.
- Miałaś mi mówić prawdę... - powiedział z wyrzutem - sama się prosisz.
- Okey... Rodzice mnie zostawili i wylądowałam w domu dziecka. Później z dnia na dzień mnie wyrzucili, bo podobno nie było dla mnie miejsca. Zostałam bez dachu i to chyba było moje jedyne wyjścia.

- Jak masz na imię?
- Trine.
- "czysta", "bez skazy".
- Nie rozumiem... - byłam zmieszana.
- Trine oznacza "czysta" lub "bez skazy". Mimo tego wiem, że nie mówisz mi całej prawdy.

*Zack*

Minął kolejny dzień, a my nie dostaliśmy żadnej informacji. Na wszelki wypadek mieliśmy przyszykowane pięćset tysięcy euro w gotówce. Kupa szmalu. Dostaliśmy kolejną kopertę - a w niej list i komórkę.

Mam nadzieję, że bawicie się tak dobrze jak ja. Skoro to już ustaliliśmy to zapakujcie pieniądze do worka strunowego, a następnie do brązowej koperty. O równo osiemnastej widzimy się w parku, w centrum miasta. Kolejne wiadomości dostaniesz na komórkę, którą otrzymałeś. Do wieczora.

Ten gościu mnie wkurwia. Dla niego to wszystko jest jak zabawa w chowanego. Dla nas liczył się czas, oni mieli go pod dostatkiem.

*end*

Obudziłam się na sofie. Jednak nie pamiętam, żebym była przykryta kocem. Chciałam wyjść z gabinetu, ale drzwi były zamknięte. Poszłam do łazienki za potrzebą. Następnie opłukałam twarz lodowatą wodą. Ta sytuacja była chora. Zostałam porwana, ale porywacz opatrza mi rany. To wszystko się kupy nie trzyma. Zamiast mnie torturować, On ze mną rozmawia.

Podeszłam do biblioteczki skąd wyjęłam jakąś książkę. Czytałam ją, gdy usłyszałam otwieranie drzwi. Uniosłam wzrok w tamtą stronę. W drzwiach stało tych dwóch obleśnych porywaczy.
- Niezłą dupę sobie upatrzył i to jeszcze w mundurze - powiedział jeden z nich.
- Trzymaj ją. Ciekawe jaka jest bez niego.
Próbowałam się bronić, ale byli zbyt silni. Zerwali ze mnie wierzchnie ubranie i na szczęście zadzwonił telefon, którym zajął się jeden z mężczyzn. Wykorzystałam tą chwilę i wyrwałam się. Po czym wbiegłam do łazienki, którą zamknęłam od środka i dodatkowo zabezpieczyłam kijem od miotły.
- Cholera, szef wrócił. Zwijamy się.

*On*

Ta dziewczyna przykuła moją uwagę, gdy pierwszy raz ją zobaczyłem. Była bardzo ładna i łudząco podobna do Amy. Zabrałem ją do swojego gabinetu, aby nie musiała siedzieć w piwnicy. Powiedziałem wszystkim, że mają jej nie dotykać, bo jest moja.

Wróciłem do naszej kryjówki i od razu udałem się do Trine. Gdy otworzyłem drzwi nie było jej w gabinecie, jednak dookoła kanapy porozrzucane były jej ciuchy. Kurwa mać. Pociągnęłem klamkę od łazienki, ale była zamknięta.
- Otwórz to - powiedziałem głosem nieznoszącym sprzeciwu.
Cisza, żadnej reakcji.
- Kurwa mać, otwieraj te jebane drzwi!!!
- Zostaw mnie.
Zacząłem szarpać się z drzwiami, ale było to trudne.

Usiadłem za biurkiem i czekałem aż wyjdzie. Po dziesięciu minutach to zrobiła. Stała w samej, seksownej, czarnej bieliźnie, ale próbowała się zakryć dłońmi.
- Ubierz się.
Posłusznie zaczęła wykonywać czynność, a ja cały czas patrzyłem na nią jak zahipnotyzowany.

*end*