Mijały dni, a moja książka zyskiwała coraz większe zainteresowanie. Co prawda, były też osoby, których odzew miał negatywne przesłanie. Mimo wszystko, nie przejmowałam się tym zbytnio. Przez pisanie nowych rozdziałów, miałam coraz mniej czasu dla Naomi. W głębi serca, czułam że jest jej przykro, jednak nie okazywała tego. Tylko machnęła ręką, mówiąc:

- Nie przejmuj się! W końcu, to ja zaproponowałam Ci pisanie książek...

Ciszę moich przemyśleń, przerwał wesoły krzyk dziewczyn. Grupka uczennic, wychodziła właśnie ze szkoły, rozmawiając. Popatrzyłam na nie z lekką zazdrością.

- J-ja... nigdy nie będę taka jak one...- szepnęłam, odwracając wzrok na gablotę z nagrodami. W przeźroczystej szybie, widać było moje odbicie. Mała, smukła dziewczyna, o czekoladowych włosach, spiętych w dwa warkocze. Stary, szkolny mundurek i granatowa spódnica. Poprawiłam grzywkę. Wtedy, coś mocno chwyciło mnie za ramię. Była to Naomi.

- No to jak? Idziemy napisać nowy rozdzialik?!- spytała Nao, śmiejąc się serdecznie. Kiwnęłam twierdząco głową. Ruszyłyśmy w stronę domu.

~Time Skip

Zrzuciłam torbę na ziemię i weszłam do kuchni. Naomi rzuciła się na kanapę. Przygotowałam parę ciastek i sok, po czym weszłam do salonu. Postawiłam na stole tacę z jedzeniem i rozłożyłam się wygodnie w fotelu. Usłyszałam dźwięk powiadomienia. Leniwie podniosłam Samsunga ze stolika.

Masz jedną wiadomość

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Witajcie moje Wilczki ^,^ Podoba się kolejny rozdzialik? Przepraszam, że taki krótki. Ten, kto czyta moją tablicę, powinien wiedzieć czemu. Pozdrowienia dla Kakałko-maniaków :3 Papatki!

~Avril