Dio's POV

The painful throbbing in my head finally subsided after my eyes returned to its original color.

"Gods." I sighed, exhausted. "I'm done."

I already lost count of how many minutes I spent summoning one earthquake after another to separate the edge of the forest from the land where the enemies kept on appearing.

It sounds impossible, I know, and so I think-

Nanghihina akong napaupo sa lupa. Itinukod ko sa likod ang aking magkabilang palad at napatingala sa matinding pagod.

I might just need a bit of rest.

Tagaktak ang aking pawis habang binabawi ang hangin at lakas na nagamit ko upang matupad ang misyon kong gumawa ng sarili naming barrier laban sa paparaming mga kalaban.

Tinuwid ko ang aking ulo pagkatapos marinig na may nahulog sa malalim na espasyo ng lupa na kagagawan ko.

I grinned at the giants who slipped on the edge of the other cliff and fell to their deaths. But my smile was quick to fade when I remembered that separating land wasn't the only thing I had to do.

Nilingon ko si Trev na blangkong nakatuon sa kabilang panig ng lupa habang nakahalukipkip ang mga braso sa dibdib. At mula sa mga kalaban na nakasadsad sa kabila, madahang lumipat ang kanyang mga mata sa'kin.

"Do I really have to?" pagod kong tanong.

Gumalaw nang kaunti ang kanyang ulo paharap sa gawi ko.

"Fine." Labag sa loob kong pinagpag ang aking magkabilang palad at saka tumayo. "But don't blame me if you're gonna have to carry me back to the Academy, Trev."

Kumunot lang ang kanyang noo dahilan na mapailing ako. Pagkatapos, humarap ako sa malaking bitak sa lupa.

My head lowered as the weight of gravity fell upon my shoulders. Gathering energy within my hands, I used my ability to locate the nearest waters.

I sensed its calm, and I could smell it from afar. The scent of algae, musk....

Inangat ko ang aking mga braso, pasan-pasan ang bigat ng tubig na natunton ko ay nasa magkataliwas na direksyon.

Bahagyang umawang aking bibig nang magpakawala ako ng isang mahabang buntong-hininga at sa ilalim ng magkasalubong kong kilay, dahan-dahan kong sinulyapan ang mga nilalang na nasa kabila.

My lips parted again, this time, to let in another breath while my head slowly rose from the powerful feeling of being in control.

The familiar surge of strength that emerged from inside my body brought a mischievous grin on my face. Dahil din dito, lumiwanag ang kulay ng aking mga mata at nawala na ang dating bigat na naramdaman ko simula no'ng tinawag ko ang tubig.

Tinignan ko ang mga kamay kong magaan na sa aking magkabilang braso, at sa sandaling ibinaba ko ang mga ito, unti-unting nagparinig ang ingay ng rumaragasang tubig.

From either ends of the trench I have created, water loudly crashed against its solid walls and rushed towards the middle to fill the gap in between the land.

Napaatras sila pagkatapos malakas na nagtama ang tubig sa aming harapan at namuo ng ilog sa aming pagitan.

Nanatili akong nakatitig sa kabila kung saan may iilang mga kalaban na nagtangkang bumaba sa ilog.

I think they meant to swim towards our side of the river.

Minasdan ko lang sila na nagsibabaan sa tubig.

Kasunod na lumapit si Trev sa tabi ng ilog at yumuko rito.

Ako na naman ang napaekis ng mga braso sa tapat ng dibdib nang panoorin ko kung paano niya mahinahong ipinailalim ang kanyang mga daliri sa ilalim ng tubig.

I squinted my eyes at the faint single spark of electricity that ran from his eyes down towards his shoulder, along his arm, and finally to the tips of his fingers submerged under the water.

Nothing happened when the spark touched the surface of the water. Not until he stood on his feet and that spark crawled deeper under the river, multiplying, scattering.

It wasn't long when the first cyclops suffered a seizure. Nagsimulang manginig-nginig ang buong katawan nito. It opened its mouth to scream but it didn't get to, because his head suddenly snapped back and his body trembled even more violently.

Mula sa pagkakapihit, ibinaba ko ang aking mga braso.

The same thing happened to every creature that's in the river. Some cried, some gasped, before they fully lost control of their bodies and drowned.

Akala ko yun na 'yon kaya napaatras ako nang biglang tumama sa kabilang panig ng ilog ang makapal na kidlat.

Mahigpit kong pinikit ang aking mga mata pagkatapos akong panandaliang nabulag. Iniling ko rin palabas ang umuugong na tunog sa aking tenga.

"You know..." The first time I tried to open my eyes, it stung. I groaned and gently rubbed them. "You could've told me."

"Ah-" Kinurap-kurap ko ang aking mga mata. "Seriously, Trev."

"Yo, bros."

Nang marinig ang boses ni Chase, umikot ako at nakita siya na kasama si Cal.

I haven't recovered from being blinded yet when I asked, "The girls?" 

Gods. My eyes still stings.

Palihim kong sinamaan ng tingin Trev bago ibaba ang aking kamay.

"Hinatid sila ng centaurs papuntang Academy," pagbibigay-alam niya. "Akalain niyo 'yon mga 'tol?!" Kasunod na lumiwanag ang kanyang mga mata. "Centaurs?!" Namamangha siyang napasigaw. "Mga kabayo na tao?! Mga tao na kabayo?!"

As loud as he was, I can't blame his reaction. Because we only used to read about creatures like them.

"Sir Glen managed to summon the Huntres," paalala ko sa sarili. "And now, the centaurs..." Nanliit ang aking mga mata. "I wonder how many strings he had to pull to protect the Academy."

Alam kong madali lang kumbinsihin ang Amazons na lumaban para sa'min. Kaya hindi na ako nagtaka nang makita ko sila sa labas ng Academy. They were women born to fight, afterall. They're warriors who take pride in their courage and battle skills.

But the Huntres...

As far as I know, it is currently their hunting season. So, I've been wondering how Sir managed to convince them to join the war.

"Sa tingin niyo ba tayo ang unang nanghingi ng tulong mula sa ibang allies?" tanong ko. "If the Academy asked for help, I wonder at what cost..."

"Ano pa bang kapalit?" ani Chase. "Eh di asahan nalang natin na magiging katulong tayo ng huntres para sa mga misyon pagkatapos ng digmaang 'to."

"That's not too bad, is it?" tanong ko.

Ngumisi si Chase. "Kaya ikaw pinaka-idol ko, Dio, eh." Inanga't babaan niya ako ng kilay. "Hindi ka takot na gawing kalabaw ni Artemis."

"I'm not pertaining to anything, Chase," sabi ko.

"Oh talaga?" Namimilog ang kanyang mga mata nang bulungan ako. "Tangina mo."

Pinigilan kong mapangiti dahil kay Trev na sa kasalukuyan ay pabalik-balik ang tingin sa'ming dalawa ni Chase.

Tumikhim ako at sinalubong ang nababagot na titig ni Trev.

"What?" I mouthed.

"One of you's going to get thrown in the river," saad niya.

A sharp ringing sound passed by my ear.

I thought it grazed me, and I was right, when I saw blood on my fingers after I gently touched the tip of my ear.

Sabay kaming napatuon sa direksyon ng pinanggalingan nito.

A riot was heading towards us. It was a group of red-skinned men and women carrying spears and shields made of bones.

"They look familiar," puna ko.

"Sige, titigan mo pa 'tol nang maalala mo," sabi ni Chase. "Ikaw lang kasi ang kilala kong makakalimot sa kanila."

I let out a faint 'oh' when I realized who they were.

Terrarians. The same creatures that managed to capture and imprison us during our mission.

My hand automatically reached for the vial hanging around my neck. I gently twisted it to open the lid while I waited for the enemies to come closer.

Agad lumabas ang gintong likido na nasa loob ng vial at gumapang paikot sa kamay ko. Pagkatapos, sinarado ko ito.

Nothing changed about the Terrarians. Their bodies are still crammed with tattoos and piercings... and they bought the rotting smell of their kingdom with them.

"Pucha-" Napamura si Chase nang daanan kami ng ihip ng hangin na nanggaling mula sa kanila. Tila sinampal kami nito ng amoy ng mga bangkay.

If it couldn't get any worse, I almost lost my sight and hearing because of Trev's lightning. Now, I think I'm going to start to lose my sense of smell.

It was strong. Too strong I could see it as the red smoke rising from the top of their heads. Namamasa ang aking mga mata dahil sa amoy pero alam kong wala na akong ibang magawa kundi ang harapin sila.

"Hold them back." Trev remained unfazed by the vapor surrounding the Terrarians.

"Roger that, bro." Inangat ni Chase ang harapan ng kanyang kwelyo at sinuot ito sa kanyang ilong. "Basta mauna ka."

Trev glanced at him from the side of his eyes.

"Joke," huling sambit ni Chase bago maglaho.

"Is that poison?" I referred to the smoke coming out of the enemies' bodies.

Si Cal ang sumagot. "It is."

Nangungulimlim ang kanyang mga mata nang maglakad siya patungo sa kanila, nakasunod sa kanyang paanan ang kadilimang mas madilim pa sa anino.

Anticipating the chaos that's coming, I pulled the vial off of my chest and secured it inside my pocket.

A spear made its way back to me pero mabilis ko itong naiwasan. My weapon floated above me and hardened, turning into long needles that immediately flew towards the man who threw a spear.

His skin hissed once my weapon pierced his chest.

Nakatapat ang aking palad sa kanya at nang pihitin ko ito sabay kuyom, napahawak siya sa kanyang dibdib.

I pulled my fist back and a thin golden disk sliced sliced out from his chest. I was about to throw my weapon at another Terrarian when a handle of a spear suddenly hit the back of my head.

Hindi naging hadlang ang paglabo ng aking paningin upang pigilan ang blade nitong humilig sa akin. Hinatak ko ito at sinalubong ng suntok ang mukha ng lalaking nakakapit dito.

Kahihiwalay pa lang ng aking kamao sa kanyang pisngi nang umikot ako para iwasan ang isang palaso.

I transferred the control of my weapon to my left hand and threw the golden liquid to his direction. Dumikit ito sa balat ng kanyang mukha na unti-unting natunaw sa ilalim nito.

He let out a long painful shriek that caught the attention of most of the Terrarians and urged them to come to me.

Umilag ako sa isang suntok pero hindi ko naiwasan ang paang sumipa sa'kin mula sa likod.

Pataob akong bumagsak sa lupa at sinunod ang kutob kong agad gumulong paalis dahil sa dulo ng spear na malalim na bumaon sa tabi lang ng aking ulo.

"Oh, fu-" I took a sharp breath when another one dragged one of my legs and pulled me below a Terrarrian who had his axe prepared to cut my body into half.

To my quick relief, shadows stopped his arms from moving, giving me a split second to kick my leg for release and rolled on the ground to avoid the blade.

I crawled before I was able to run away from the group of Terrarians who was fixed to kill me. Sumugod sila sa kinaroroonan ko ngubit bago pa ako maabot ng karamihan sa kanila, itinaas ko ang aking kanang kamay upang mag-angat ng tubig mula sa ilog at marahas itong itinulak sa kanila.

I summoned my weapon on my left hand and raised more water using my right. Sabay ko itong itinapon sa magkaibang direksyon at tinamaan ang dalawang Terrarians.

Mimicking the movement of waves, I used my arms to control the flow of both my weapon and pure water to defend myself and attack the enemies starting to swarm around me.

"Behind you, Chase!" Gamit ang tubig, tinapon ko palayo ang isang Terrarian na nagawang makalapit kay Chase.

An enemy saw this as an opportunity, because it was.

Biglang pumalipot sa aking leeg ang isang kadena dahilan na mapakawalan ko ang aking kapangyarihan.

Matagal akong kumapit dito sa puntong hindi ko na kayang maialis ang mga kamay ko mula sa ilalim ng pagkakahigpit nito.

My fingers tightly curled around the chain, and I only stopped attempting to pull it off when a woman with a long-bladed spear appeared in front of me.

Behind her, Cal rose from her shadow and quickly grabbed her by the neck using his arm. Marahas niyang inangat ang babae. Narinig ko pa ang pagkabali ng leeg nito bago niya itinapon ang katawan nito sa lupa.

Meanwhile, the chain around my neck loosened. Galit ko itong hinatak sabay angat nito paibabaw ng aking ulo. Kasunod ko itong hinila pababa. Napayuko ang lalaking may hawak nito kaya madali kong napaikot ang kadena sa kanyang leeg at ako na naman ang sumakal sa kanya. Ngunit di katulad sa kanya, di ako nag-aksaya ng oras at itinaas ang aking kamay upang tawagin ang weapon ko.

Binitawan ko ang kadena at marahas na ibinaba ang aking kamay. Bumaon ang mga gintong bala sa likod ng kanyang ulo na pumako sa kanya sa lupa.

Hinagod-hagod ko ang aking leeg habang nakatuon sa katawan nito. "Tch."

I knew that the war has just begun for me, but I couldn't help but grimace at the thought of very stubborn enemies.

Immortal ones.

Nangangalit ang aking panga habang minamasdan ang muling pagkabuhay ng Terrarian na pinaulanan ko ng bala ang ulo.

The one whose neck was twisted also snapped straight back.

"I have an idea," anunsyo ko sa iba. "Why don't we throw them all to the river-"

I turned to Trev whomade a splash after shoving a body to the water.