Saat sabahın beşiydi. gittikçe yükselen öksürük sesleriyle uyandırdı kendini. gözlerini hafifçe açtı, ateşinin olduğunu it gibi üşümesinden anlamıştı. bunca sorunların üstüne bir de boktan bir hastalığa yakalanmasına klişe bir küfür etti sessizce, daha yaratıcı küfürler bilmesine rağmen hem de. ağzında biriken kana karışık balgamı tükürmek için yavaşça doğruldu yatağın içinde. canı sıkılmıştı belliydi. aslında o, birkaç gün yataklara düşecek olmasına üzülmüyordu. grip olduğunda içilen sigaranın tadı bok gibi geliyordu. asıl bu durum sıkıyordu canını. çünkü ona göre kendine zarar verme sayın bir elin parmaklarını geçiyorsa çok sorun var demekti. ayak parmaklarından sonra saymayı bırakmış, üstelik daha hiç aşık olmamıştı...
yaşadığı süre zarfında yere düşen bir kuşu yuvasına götürmediği için lanetli hissediyordu kendini. hiçbir işinin rast gideceğine inanmıyor, iyi birisi olacağını aklına bile getirmiyordu. bu dünya için iyi biri olmak ne kadar işe yarar onu da pek kestiremiyordu. cehenneme gideceğini kabullenmişti. altı yıl önce evinde çıkan bir yangında annesini kurtarmak yerine, annesinin duvara asılı fotoğrafını kurtarmıştı sadece. bunu neden yaptığını kimseye anlatmıyor, kazık kadar adam olmuş, hala fotoğraflara sarılıp uyuyordu...
tüm midesini klozete boşalttıktan sonra arka odadaki hırkasını giyip tekrar yatağa geçti. masanın üstünde duran kalemi alıp sağındaki duvara doğru yöneldi. tavan kısmında "ben kimim?" diye kocaman bir başlık, altında ise küçük harflerle yazılmış binlerce kelime vardı. iki kelime daha eklemek istedi o duvara. "hayal hatası" yazıp kalemi yavaşça yere bıraktı. her ne kadar kendisine ayrılan sürenin sonunu kendisi belirlemek istese de şimdilik uzaktan bakmakla yetiniyordu intiharlara. çünkü her intihar eden insan gibi öyle kolay ve çıplak ayakla sıyrılamazdı bu dünyadan. ölümden çok korkuyordu. iki kere ikinin dört ettiği bu dünyada düşünmek insanı çok yoruyordu. üzerini iyice örttü, annesine sarıldı ve gözlerini kapattı. kendini şehrin gri cephelerinde hissedip, sabah uyanınca duvara ekleyeceği cümleyi sessizce tekrarladı. "bir şeye canı sıkkındı, beni yaratırken allahın bir şeye canı sıkkındı..."