-
Birden kaçırdı gözlerini. gözlerini kaçırmak zorunda hissetti kendini. aşık olmaya gerek yoktu. başını belaya sokmaya, mevsimleri değiştirmeye, boğazından kan gelene kadar çığlıklar eşliğinde ağlamaya gerek yoktu. yüzündeki tebessümü kalın bir iple asıp asil bir nefret yerleştirdi suratına. az önce dudaklarında kaybolmak istediği adamın gözlerine kusacakmış gibi baktı. çantasını açtı, bi sigara yaktı. sıcak birasından sağlam bir yudum aldı. sonra yüzünü ekşitti. kayalıklardaki çirkin böcekleri izlemeye başladı bu kez. düşünmeye başladı. sevginin sigara kadar zararlı olduğunu düşündü. kalp organının bir mayınla arasındaki benzerlikleri düşündü. hislerini kaybettiğini, duygularının azaldığını, kalan duygularını ise günün birinde kendini kesmek için kullanacağını düşündü. kadın sonra ruhunu düşündü. ağlamaya başladı. ruhu kapkaranlıktı. korkmuştu. düşünmeyi bıraktı. sigarasını yarıda söndürüp ayağı kalktı. adam şaşırmıştı. ne yapacağını bilemedi. birkaç kez konuşmaya yeltense de başarılı olamadı. dudakları çivilenmişti sanki. iki duvar gibiydiler. birbirlerini yıkmaya çalışmaya uzun zaman önce vazgeçmişlerdi. kadın adamın yanaklarına dokundu, ellerine dokundu. bileklerindeki jilet izlerini okşadı. tek kelime konuşmadılar. konuşulacak çok şeyleri vardı ama artık mühim değildi. sonunda anlamışlardı çünkü. aşık olmaya gerek yoktu. koltuk arkasında unutulan balonun yavaş yavaş sönmesi yeterliydi, o balonu patlatmaya gerek yoktu. hayal kurmaya gerek yoktu. sevişmeye, içmeye, kusmaya, özlemeye gerek yoktu. hayatta olmaları büyük hayal kırıklığıydı, yaşamaya iki elle sarılmaya hiç gerek yoktu. kadın birden sırtını döndü. aynı anda tanrı da dünyaya. ağır adımlarla birbirlerinden uzaklaşmaya başladılar. sonra yollar uzadı, mesafeler çoğaldı, boktan hayat pisliklerini insanların yüzüne kusmaya devam etti. hiçbir şey değişmedi. yaşamaya gerek yoktu, nefes almaya... intihar bozuk bir çalar saatten ibaretti. her an çalabilirdi. ceset olmak varken diri olmaya gerek yoktu. sonra kadın bir taksiye bindi. köprüdeyken inmek istedi. köprünün korkuluklarına sarıldı. annesini düşündü. çok ağladı. gözyaşları denize karışana kadar ağladı...
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro