Başka bir gerçeklikte olabilirdik. bir betona bulanmış gibiyim, ağırım anlıyor musun ve hiç yağmur yağmıyor ama sana gelmek ve gitmek senden arkalara bakmadan, saymadan hatır gönül, bir acayip hikayeydi. sanki tuhaf bir sevişmek gibi, bir yerde sanki öyle yüksekteyim ki daha önce hiç bu kadar iyi yahut kötü fark etmez asıl mesele en üstte olduğu her neyse o his, o kadar büyük hissetmemişim ki bir türlü gelemiyorum. ne bitiyor ne ileri gidiyor. kasıklarımda ve kalbimde bir şeyler tıkanmış gibi. müthiş bir şeyin korkunç bir azaba dönmesi ama müthiş olduğunu asla eksiltmemesi gibi. anlıyor musun. bana, bilmediğin şeyler hakkında konuşma diyor musun. zaten sana kalsa ben hiç konuşmamalıyım. neyse ki kimseye kalmıyor bunlar. cenneti cehennem eden de hiç bitmemesi değil mi. sonsuz bir tıkanma hali. korkunç bir ayıklık. ben artık içimi dökmek ve biraz votka istiyorum.