Efendim; ben yürüyebilen bir intiharım.  Beni dinleyin !  Yaratılmış olmak yetmiyor bana, Dinleniyor olmakta istiyorum. Anlaşılmak. Hatta bazen suratınıza kusmak. Soru sormak. Nefes almak yetmiyor bana, Yaşamak istiyorum.. Yürüyebiliyor olmak, İstediğim yere gidebileceğim Anlamına gelmiyor. Yani istediğim bir yere Gidemiyorsam eğer, Yürümek yalnızca yürümektir. Yürümek, Kahkaha atmak sayılabilirdi oysa. Ki bazıları için sayılıyor da.. Efendim; Ben tedaviye yanıt Vermeyen bir hasta değil, Tedavisi mümkün olmayan bir hastalığım.. Henüz kendimden başka kimseye bulaşmadım. Bakın ! Ölüyorum demiyorum, Öldürüyorum demiyorum, Yaşayamıyorum diyorum. Konuşabiliyor olmak, İstediğim biriyle konuşabildiğim  Anlamına gelmiyor. Yani ben istediğim biriyle konuşamıyorsam, Konuşmak yalnızca konuşmaktır. Hatta konuşmak, Yaralarımı neşterle okşamaktır. Kollarımın olması, İstediğim birine Sarılabildiğim anlamına gelmiyor. İstediğim birine sarılamıyorsam eğer.. Efendim; Ben sigara içmek istemiyordum ama, Sigara içececeğimi de bilmiyordum, İşte hepsi bu.Tüm sorun bu, Burada herşey böyle. Biz burada acı çekmek istemiyoruz,
Acı çekeceğimizi de bilmiyoruz. Olacaklardan haberimiz yok. Biz her gün kendimizi en dipte sanıyor, Tutunmaktan vazgeçiyor, Tekrar düşüyoruz.
Dipler bitmiyor efendim, Düşmek bitmiyor, Arada bir gökyüzünde Bahsediyorlar gökyüzünün renginden,
Gökyüzünün özgürlüğünden bahsediyorlar..
Bazıları !
Bazıları duruyor karşımda, Böyle omuzlarını gere gere, Baka baka gözlerimin içine Adımlarının nasıl gülümsediğinden bahsediyor.
Hatta yetmiyor,
Benim bir hastalık olduğumda habersiz,
Canlarının sağlığını övüyorlar..
Konuşuyorlar efendim !
Konuşmasınlar.
Saçlarını seviyorlar,
Saçları güzel değilken bile seviyorlar saçlarını.
Gel gelelim,
Geldiler Efendim !
Geldiler.
Gitmiyorlar.
Delirdim.
Deli bir intihar oldum,
Deli bir hastalık oldum.
İnsan olamadım Efendim.
Deli oldum.
Hassasım.
Dokunuyorlar Efendim !
Tahriş oluyorum..