"Engelledim," dedim Eylem ile kantinde otururken. Hâlâ flörtü olan Buğra ile konuşuyordu. "Rahatladım aslında, çok rezil olmuştum."

"Bence engellememeliydin," dedi telefondan kafasını kaldırarak. "Onun ne suçu var? Emir ile onun bağlantısı ne?"

"Anlamıyorsun Eylem, öyle çok saçmaladım ki... Daha fazla konuşmak istemedim."

"Çok kafaya takıyorsun, sanaldan biri. Hiçbir zaman görmeyeceksin."

"Bir kere profilimi görmüştü, belki de hâlâ aklındayım."

"Sanmıyorum, hemen engellemiştin."

"O haklıydı, Emir'e ilk başta tokat atmam gerekiyordu. O gün, başka bir kızın yanına gidiyorum dediğinde. Çok utanıyorum."

"Eridin bittin iki günde ya," dedi sinirli bir şekilde. "Allah aşkına sen hangi milletten utanıyorsun? Yıllardır akıllanmayan bu milletten utanacak değiliz."

"Milletten ne utanacağım be? Sanal arkadaşımdan utanıyorum."

"Adı üzerinde sanal, aman..."

"Sağ ol Eylem," dedim dik dik bakarken. "Bu kadar yardımcı olma, Buğra ile konuşmaya devam et sen."

"Ne yapayım Meyra... Çok aşığım."

"Off... Zaten herkes sizi seviyor," diyerek ayağa kalktım. "Beni seven yok, gidiyorum ben."

"Ne oldu ya?"

"Hiç." diyerek bitmiş kahvenin karton bardağını çöpe atarak kantinden çıktım. Bir şeyler anlatıyordum ama hâlâ telefonuyla uğraşıyordu, Eylem bile artık benim saçmalıklarımla uğraşmıyordu.

Harika, artık gerçekten yalnızdım.

Ayaklarımı vura vura merdivenlerden çıkarken karşıma çıkan panoya bile sinirle baktım. Bilgi yarışması kazananı olarak kendi adım yazıyordu, panonun yanına giderek kağıdı çekip buruşturdum. Çöpe giden kağıda bir saniye bile bakmamıştım.

"Meyra," dedi yan sınıftan Selim yanıma gelerek. "Kızlar arasında yapılan bilgi yarışmasını kazanmışsın, tebrik ederim."

"Ne bilgi ne bilgi... Hayat kurtarıyor."

"Anlamadım."

"Uğraşamam seninle Selim, çekil önümden." diyerek yanından geçmeye çalıştığımda beni dinlemeyerek yanımda yürümeye başladı.

"Sorun ne?"

"Erkek olman."

"Ne?"

"Senin sevgilin yok muydu?"

"Ayrıldık."

"Ne zaman?"

"Oldu bayağı," dediğinde baygın baygın bakmaya başladım. "Yani," dedi elini ensesine atarak. "İki günü geçti."

"Allah'ım beni kör et, kör!"

Sınıfa girerek kapıyı çarptığımda Burak bana bakıyordu. Sırama oturduğumda öğretmenler masasının oradan yanıma gelerek oturdu.

"Bastığın yerler titriyor kızım, neyin var?"

"Hiçbir şeyim yok, neyim var ki zaten?"

"Sabahtan beri bir tuhafsın," dedi Burak yüzümü incelerken. "Ne oldu? Okuduğun kitapta kız ellinci kez oğlanı mı affetti?"

"Kitap falan okumuyorum ben."

"Delirdin mi kız? Ne demek okumuyorum? Tövbe tövbe..."

"Burak," dedim ağlar gibi. "Beni niye aldattın köpek?"

"Yine konu bana geldi..."

"Kötü çocuk istemiyorum hayatımda, çık git yanımdan."

"Ben gayet iyi bir çocuğum, eskiden bazı eşeklikler yapmış olabilirim ama büyüdüm."

"Can çıkar huy çıkmaz."

"Değiştim Meyra, bunu sen de biliyorsun. Herkes gibi ben de ergenliğin verdiği hatalar yaptım."

"Yani, iyi biri misin şu an?"

"Bence, evet."

"Tamam, aklımı çelme. Sus."

"Senin bir tane anonim vardı ya, ne oldu ona?"

"Engelledim," dedim ellerimle oynarken. "Tam da zamanında sordun."

"Niye? Sen yıllar sonra bulduğun anonimi engelledin, öyle mi? İnanmam asla."

"Anonim değildi, kandırdım seni."

"Oğlum," dedi elini alnına vurarak. "Vallahi anlamıştım ama söylemek istemedim."

"İyi halt yedin."

"Kimdi?"

"Benimle anonimcilik oynayan bir arkadaşımdı ama artık yok."

"Niye engelledin arkadaşını?"

"Çünkü çok rezil oldum," diyerek Burak'a döndüm. "Seni de okul bitince engelleyeceğim, sakın bana ulaşmaya çalışma."

"Evini biliyorum, içip içip gelirim."

"Polisi ararım."

Elini alnıma koyarak "Ateşin de yok," dedi. "Ne demek polis?"

"İçip gel bakayım polis neymiş... Öğrenirsin."

"Yani sokağa ateşle seni seviyorum falan da mı yazmayayım?"

"Salak mısın? Benzin pahalı."

"Estağfurullah," diyerek dudaklarını oynattı. Teyzeler gibi dua okuyordu. "İyi misin? İçine bir şey mi girdi senin?"

"İçimden bir şeyler gitti gibi hissediyorum," dedim kafamı sıraya koyarak. "Al sana kötü çocuk, hayatımı tersten gördüm resmen."

"Hee..." dedi hatırlamış gibi. "Senin bir tane de kötü çocuğun vardı, ona ne oldu?"

"Ağzıma sıçtı demek isterdim ama okumuş insanım, hayatımı mahvetti demekle yetiniyorum."

"Hiç iyi göremedim seni, aç biraz kitap oku da kendine gel. Geçen hafta bir şeyler okuyordun, devam et."

"Evlendiler, kitap bitti."

"Ne?" dedi dehşete düşmüş bir ifadeyle. "Evlenmelerini mi okudun?"

"Evet."

"Meyra... Sen insanlar sevgili olunca vıcık vıcık olduğu için okumayı bırakırsın, ne demek evlendiklerini okudun?"

"Yok Burak, herkes vıcık vıcık olsun. Herkes birbirini sevsin, aşkımlar balımlar havada uçuşsun... İnsanlar hep mutlu olsun, toksik ilişki yaşatanlar ölsün."

"Üzgünüm Meyra, artık bir watty kızı değilsin."

"Watty kızlarını siktiğim oda." dediğimde günün ellinci dehşet ifadesini yüzüne takındı.

"Ne oldu sana? Ciddi soruyorum."

"Kötü çocuk istemiyorum artık Burak, istediğin kadar şaşırabilirsin. Anonimi engelledim, zaten anonim bile değildi. Artık ne dediysem tersini istiyorum. Soru sorup durma."

"Peki," dedi anlayışlı bir şekilde. "Ne oldu bilmiyorum ama üzme kendini, toparlan."

"İyiyim zaten, yorgunum sadece."

"Uyu biraz, ben hocaya başı ağrıyor derim." dediğinde kafamı sallayarak sıranın üzerinde duran telefonumu sıranın altına koymak istedim ama sıranın altı doluydu.

"Bu ne?"

"Ne, ne?"

Sıranın altındaki kutuyu çıkararak masanın üzerine koydum. "Bu."

"Ne zaman geldi bu? Bütün gün sınıftaydım, görmedim hiç."

"Eğer dalga geçmek için sen koyduysan, bana oyun yapıyorsan çok kötü olur Burak. Hiç komik değil."

"Meyra, yemin ederim ben koymadım."

"Yalan atma bana." dedim gözlerinin içine bakarken. Hiç komik değildi.

"İngilizcemi geliştirdiğim günün üzerine yemin ederim."

"İngilizcen hiç gelişmedi," dedim kutuya bakarken. "Yani yalan söylüyorsun."

"Bu benim yazıma bile benzemiyor." dediğinde gözlerim kutunun üzerine kaydı. Güzel bir el yazısıyla Meyra'ya yazılmıştı.

Meyra'ya...

Beğenmeyi unutmayalım ♡