Leżę na łóżku
Lecz myśli me wznoszą się do chmur

Powieki chcą opaść
Lecz umysł nie pozwala spać

Pragnę już odpłynąć 

ku bezkresnemu morzu

Na statku

pełnym krwi i trwogi

Opłacić cenę za spokój

życie

I więcej już 

lat kolejnych nie liczyć

Troski prysną

Mgła ból przysłoni

Gdy kulę lufa wystrzeli

Ku mej skroni