Het is al een week geleden dat ik hem zag in het restaurant. En sinds die dag kan ik alleen maar aan hem denken. Ik hem alleen ook niet meer gezien. Als een echte nerd ben ik elke dag naar school geweest en heb ik elke les gevolgd. Maar toch ben ik hem nergens tegengekomen en daar kan ik echt niet tegen. Vandaag is het weer maandag en er is dus serieus een week voorbij gegaan zonder dat ik naar hem kon staren. Ik klink als een stalker maar dat maakt niet uit. Ik praat toch tegen mijzelf en in mijn eigen hoofd. Oké, nu klink ik echt gek.

'Jen, kom eens tot leven!' Met moeite open ik mijn ogen en kijk recht in één van de neusgaten van mijn beste vriendin, Lyla. Lekker. 'Je hebt de hele rit naar school geslapen,' zegt ze lachend. Zuchtend sta ik op van mijn stoel. Sinds wanneer kan ik slapen in de bus? Met grote passen loop ik Lyla achterna de bus uit en trek ik haastig nog even mijn kleding recht.

Het maakt mij meestal niet echt uit wat mensen van mij denken maar wel als het om kleding gaat. Want op mijn school draait alles om status. Ook deze school heeft de standaards groepjes. En ik ben dan zoals de meeste mensen zeggen een bad girl. Eigenlijk valt dat best wel mee maar ik snap waar ze het idee vandaan halen. In het eerste jaar heb ik het haar van zo'n tutje afgeknipt, een vervelend joch in elkaar geslagen en één van de docenten uitgescholden. In het tweede jaar heb ik in totaal vier jongens in elkaar geslagen, twee docenten weggepest en heb ik de rector uitgescholden. In de afgelopen vier jaar ben ik in totaal voor ongeveer die maanden geschorst, wat nog best meevalt. Ze hebben mij niet van school gegooid omdat ik goede punten haal en omdat mijn vader redelijk veel invloed heeft in de stad. Heb ik weer geluk.

'Waar denk je aan?' Al voor de tweede keer haalt Lyla mij uit mijn gedachten. Met een vragende blik kijk ik haar aan, wat er blijkbaar voor zorgt dat Lyla in de lach schiet. Vorige week was ik ook al erg afwezig dus misschien is ze het ondertussen wel gewend. Ik merk wel dat ik goed kan lopen en denken want ik sta al voor de school zonder te vallen. Ik heb zeker 15 meter gelopen zonder dat ik het doorhad.

'Jij bent vrolijk.' Die stem herken ik meteen als die van mijn beste vriend, Kayle. Met een grote glimlach op zijn gezicht loopt hij onze kant op. Kayle en ik kennen elkaar al zeker acht jaar en ik kan niet zonder hem. We vertellen elkaar alles.

'Ik moest weer denken aan alle slechte dingen die ik de afgelopen jaren heb gedaan' vertel ik hem lachend. Met zijn tweeën lopen we naar onze kluisjes, die natuurlijk naast elkaar zijn. We hebben geluk dat onze kluisjes al in het begin van de school zijn want dan kan ik elke dag vlug weg uit deze hel. Met een simpele beweging open ik mijn kluisje en ik zie Kayle hetzelfde doen.

'Al die dingen waardoor je die leuke status hebt gekregen?' vraagt Kayle grijnzend, hij weet als enige dat ik niet totaal slecht ben. Natuurlijk heb ik die dingen gedaan en ik heb nergens spijt van. Ik ben opvliegend, af en toe agressief en erg eigenwijs maar ik ben ook gewoon een meisje met gevoelens. En qua uiterlijk kan ik soms wel een beetje overkomen als een bad girl. Elke maand heb ik wel een andere haarkleur, ik draag vooral zwarte kleding en ik heb een aantal tattoos maar dat zegt nog steeds niet dat ik een bad girl ben. 'Ja, al die leuke dingen.'

Met mijn boeken in mijn hand loop ik naar ons geschiedenis lokaal. Zonder mijn vrienden voel ik me af en toe toch wel een beetje eenzaam.

'Te laat!' roept de docent zodra ik een stap in het lokaal zet. Meneer van Danen is altijd zo'n chagrijn en hij mag mij totaal niet. In het derde jaar heb ik hem geraakt met een voetbal toen hij onze gymdocent moest vervangen. Daar was hij niet echt blij mee. Vlug focus ik mij weer op het heden en zet een nep glimlach op.

'Meneer van Danen, wat een leuke stropdas heeft u om' zeg ik liefjes, ik zet een paar stappen richting het bureau waar meneer van Danen staat.

'Slijmen gaat niet werken, Jenika.'

'Sowieso wel.' Misschien ben ik dit vergeten te vertellen maar zelfs de docenten noemen mij een slecht. Blijkbaar sta ik niet goed bekend bij hen.

'Ga op je plek zitten.' Meneer van Danen wijst naar de stoel helemaal achterin het lokaal en zucht een keer diep. Lachend draai ik mij om en loop het lokaal uit. Ik heb totaal geen zin in geschiedenis. Ik hoor meneer van Danen mij nog naroepen maar dat negeer ik. Hij wil mij toch echt niet in zijn les hebben.

Met grote passen loop ik naar de receptie, op dit tijdstip is er niemand en kan ik dus rustig mijn gang gaan. Voorzichtig open ik de deur en kijk voor de zekerheid nog een keer achterom. Er is gelukkig niemand in de buurt dus tot nu toe gaat alles goed. Ik naar binnen, sluit de deur en neem plaats achter de computer. Vorige week heb ik iemand omgekocht om de inloggegevens van de receptioniste te vinden. Die gast is echt geweldig met computers en het is hem gelukt. Als ik eenmaal ben ik ingelogd kan ik rustig opzoek naar mijn crush zoals ik hem nu noem. Straks weet ik tenminste zijn naam.

Alle Rechten Voorbehouden ©Rachel
Stem? Reactie?