-To długa historia. A teraz wsiadaj i jedziemy do domu, zanim te bestie znów tu przybiegną.-powiedział chłopak.
Catherine już miała dosiąść klaczy, gdy...
-Toby, pójdę na pieszo.
-Co? Dlaczego?
-Spójrz.-wskazała na oswietloną blaskiem latarki nogę konia.-Jest ranna.
-Rzeczywiście. W takim razie wsiadaj ze mną.
Cóż było robić? Dziewczyna przystała na tą propozycję i siedząc za Tobym, ruszyli w drogę powrotną.
W domu byli po około godzinie. Na zegarze wybiła 23:30. Weszli do salonu, gdzie siedzieli Magda i Jeff. Ta pierwsza bardzo podekscytowana.
-Kat! Toby!Gdzie byliście tak długo? Czyżbyście się godzili? W takim razie nie wnikam.
-WCALE NIE! TO JEJ/JEGO WINA!-powiedzieli jednocześnie, wskazując na siebie palcami.
Przyjaciele popatrzyli na nich zdezorientowani.
-W takim razie ja opowiem.-powiedział Toby, po czym streścił dzisiejszy wieczór.
-Hmmm. Ciekawie. A co z rannym koniem?-zapytała Magda.
-Może nie wnikajmy...-Jeff zaśmiał się.
-Daj spokój!Wiadomo, o jakim koniu mówię!-zawołała Magda, walnąć Jeffa w głowę książką.
Catherine zignorowała komentarz Killera i odpowiedziała:
-To tylko zadrapania. Niedługo wyzdrowieje. A teraz muszę wam coś powiedzieć.-opowiedziała im o rozmowie z Sally.
-DLACZEGO NIE MOWIŁAŚ OD RAZU?!?-wykrzyknęli chłopaki w tym samym czasie, po czym ruszyli pakować niezbędne rzeczy.
Po 15 minutach oni i dziewczyny byli spakowani.
-Mamy wam coś do powiedzenia.-powiedział Jeff, gdy wychodzili.-Dziś poszedłem się trochę rozerwać. Magda była ze mną. Została jedną z nas!
-Serio? Może będziesz mogła zamieszkać w rezydencji!-powiedziała ucieszona Catherine, po czym dodała:-Pójdę do sąsiadów. Wiem, że już późno, ale ktoś musi doglądać zwierząt pod naszą nieobecność.
Wróciła niedługo i pojechali na pomoc przyjaciołom.

Taki krótki rozdzialik. Jeśli nie ma więcej pytań do Q&A (dla niewtajemniczonych rozdział A WIĘC...) jutro z rana pojawiają się odpowiedzi. Dzięki za czytanie. Pozdrawiam, wasza Catherine.