Nie, nie odliczam do następnego rozdziału "zamknij oczy" 

Możecie zgadywać do czego ;3 będę się cieszyć ;-;

 Zapraszam ^^

~~~~~

Szatyn o zielonych oczach spokojnie siedział przy stoliku w najdalszym kącie lokalu i powoli przeglądał kartę. W takie dni jak ten nie miał siły na nic. Po męczących godzinach na uczelni marzył tylko o ciepłej herbacie i odpoczynku. Nikt nie obiecywał, że studia będą lekkie lecz ilość materiału do nauki momentami go przerastała. Teraz, siedząc w miękkim fotelu, w jednej z najlepszych kawiarenek w okolicy jego myśli zakrzątały notatki które wzdychając i tęskniąc czekały na niego w domu. Po kilku minutach bezsensownego patrzenia się w kartę usłyszał nad sobą cichy, przyjemny dla ucha głos

-Mogę przyjąć Pana zamówienie?- niewysoki chłopak stał obok jego stolika z notesem i długopisem w rękach. Był pewnie w wieku Erena lub może nawet trochę młodszy. Czarne włosy, wygolone z tyłu, widocznie podkreślały bladą cerę, długie, gęste rzęsy rzucały leki cień na policzki kelnera podczas gdy spojrzenie pięknych, ciemnych jak noc tęczówek wlepiał w stolik.
Gdy zielonooki uświadomił sobie, że zamiast mu odpowiedzieć patrzy się tylko na niego jakby miał co najmniej dwie głowy szybko zaczął mówić

-Tak... Poproszę gorącą czekoladę i szarlotkę- uśmiechnął się do niego przyjaźnie gdy ten w końcu podniósł na niego wzrok. Blade policzki chłopaka przyozdobił lekki rumieniec i czym prędzej ruszył w stronę lady. Eren ze zdziwieniem popatrzył w stronę w którą poszedł kelner. Po kilku minutach ponownie usłyszał jego głos

-Proszę, Pana zamówienie- chłopak z rumieńcami na policzkach postawił przed nim kubek z napojem oraz niewielki talerzyk z kawałkiem ciasta- Coś jeszcze Panu podać? 

Szatyn widząc jak niższy od niego, prawdopodobnie, student ucieka wzrokiem uśmiechnął się delikatnie

-Jesteśmy mniej więcej w tym samym wieku, więc mów mi po prostu Eren- posłał mu przyjazne spojrzenie na co policzki chłopaka spłonęły jeszcze większym rumieńcem

-Levi- powiedział cicho lecz widząc niezrozumienie zielonookiego powtórzył jeszcze raz- jestem Levi 

Jaeger zaśmiał się cicho patrząc na jego zarumienioną twarz. Słodki, przemknęło mu przez myśl

-A więc Levi, spotkamy się kiedyś?- rzucił z zawadiackim uśmiechem w stronę czarnowłosego. Ten tylko skinął nieśmiało głową i szybko napisał kilka cyferek na serwetce leżącej na stoliku. Eren wziął papierek do ręki i badając napis uśmiechnął się szeroko- na pewno zadzwonię 

Wracając za ladę Levi szepnął cicho do siebie 

-Obyś nie kłamał, Eren...

Rok później

Zielonooki chłopak wszedł do ciepłego wnętrza kawiarni, a jego wzrok automatycznie powędrował na drzwi prowadzące na zaplecze gdzie o futrynę opierał się jego chłopak. Uśmiechnął się ciepło do niego 

-Możemy już iść?- zapytał patrząc mu w oczy. Kobaltowooki bez słowa ubrał kurtkę i żegnając się uprzednio z Hange ruszył w kierunku ukochanego. 

Po wyjściu z kawiarni Eren objął niższego od siebie chłopaka ramieniem i skierował się w stronę ich wspólnego mieszkania. Po kilku minutach spojrzał na Levia z czułością

-Wiesz co? Cieszę się, że wtedy spóźniłem się na ten cholerny autobus- rzucił śmiejąc się pod nosem i mocniej obejmując ramieniem czarnowłosego.