"Get ready, Aya. You'll accompany Mr. Fuego to watch the 46th international drag racing tournament."

I turned my gaze to her. "Why me? Tita naman! Do you know how maniac that person is? " I shrug.

She just roll her eyes. "H'wag ka na ngang maarte! Pag kinasal na kayo, magiging maayos na ang buhay mo at ng mga kapatid mo! " singhal niya sa akin.

Here we go again in the fucking wedding na siya lang ang may kagustohan! Mapait na lang akong tumawa at napahilamos sa aking mukha.

"Aya, don't be stubborn and simply do what I say! Before your mother passed away, she asked me to look after you and your siblings and to provide you with a better life, even though you are not my responsibility!"

I can't get myself to cry, despite the fact that I really want to. Since our parents' deaths,our aunt has been abusing us and making our lives a living hell. It was never her intention to treat us as family, but rather as a piece of trash to be used to achieve her goals. Whenever I disagree with what she wants, she always condemns me for looking for us, despite the fact that she claims she is not responsible for raising us.

"Kaya ba ibebenta mo ako sa taong 'yon?" Tumawa ako ng mapait habang pinipigilan ang mga luha kong nagsisimula ng mangilid.

“Really, a better life for us? Is it really for us or for yourself?”

"Walang hiya ka!"

Isang malutong na sampal ang natanggap ko mula sa kaniya. Huminga ako ng malalim at hinawi ang hibla ng aking buhok na tumakip sa aking mukha dahil sa impact ng kaniyang pag sampal. Sanay na ako sa ganito. Pakiramdam ko nga ay namanhid na itong pisngi ko dahil sa mga sampal niyang palagi kong natatanggap.

"Wala kang utang na loob!" Namumula ito at nanlilisik ang mga mata dahil sa galit. Matiim ko itong tinignan at tinago ang aking emosyon. "Okay, fine. Gagawin ko ang mga gusto mo basta hayaan mo akong makausap ang mgakapatid ko sa Pilipinas."

Her mood shifted because of what I said. She smiled and ran her hand over my hair. "That's my girl. Kaya ikaw ang paborito kong pamangkin, e.”

Biglang bumait at naging malambing ang kaniyang boses habang hinihimas ang ulo ko.
Nasusuka ako pag ginagawa niya dahil nakakalason naman talaga ang ugali niya.
Gusto kong matawa sa sinabi niya. Paboritong pamangkin, syempre ako lang ang magagamit niya.

"Please just stay with Mr. Fuego, so your marriage can happen as quickly as possible."
Napalunok na lang ako at napayukom ng aking kamao. Gusto ko man mag protesta pa ngunit hindi ko na magawa. Pagod na pagod na ako sa ganito ngunit wala akong choice.

"Sige." lyon na lamang ang sinagot ko bago siya tinalikuran at umakyat sa k'warto. Pag sara ko ng pinto ay hindi ko na napigilan ang sarili ko at tuloyan na ngang bumuhos ang mga luha ko.
Napaupo na lamang ako at napasandal sa pinto habang humahagulgol, yakap-yakap ang aking mga tuhod.

"M-Ma, Pa, bakit niyo kasi kami i-iniwan?"
Umiiyak na aking sambit. Kung hindi sana sila nawala ng maaga ay hindi namin mararanasan ang ganito, hindi ko mararanasan ang empyernong
buhay na to sa kamay ng tiyahin ko. Half sister siya ng mama ko, kaya pala demonyo ang ugali kagaya ng mga half sister sa mga fairytales at pelikula.

Gustong kong sumigaw at mag wala. Kahit anong kumbinsi ko sa sarili kong ayos lang ay hindi ko kayang pagtakpan ang totoo. Kung hindi lang para sa mga kapatid ko ay hindi ko gagawin ang mga bagay na 'to.

My crying got louder as I remembered them. How are they doing? Do they eat well? Did my aunt's sister treat them well? Many questions were playing in my mind that could not answer because I had not talked to them for a long time. I couldn't even call them because my aunt took my
cellphone so I wouldn't have to ask for help to get out of here.

Dinala kasi ako ng bruha kong tiyahin dito sa Australia dahil sabi niya pag-aaralin niya ako. Pumayag ako kahit labag sa loob kong iwan ang mga kapatid ko, pero naisip ko rin na kailangan kong makapag tapos para mabigyan ko sila ng magandang buhay. Akala ko talaga ay pag-aaral ang ipinunta ko rito, ibebenta niya pala ako.

Hindi kasi ako naka-graduate sa kolehiyo, isang taon na lang sana ngunit namatay ang mga magulang ko kaya hindi na ako nakapagpatuloy pa.

Matapos kong umiyak ay pinilit kong itayo ang sarili ko para mag ayos. Susundin ko ang gusto niyang samahan ko ang lalaking 'yon. Ilang minuto rin akong nakatayo sa harap ng salamin habang pinagmamasdan ang aking repleksyon.

"Para sa mga kapatid mo, Aya," bulong ko sa aking sarili. Para sa mga kapatid ko, gagawin ko ang lahat ng makakaya ko.

Huminga muna ako ng malalim bago nag desisyon na bumaba na ng k'warto. Nasa hagdan palang ako ay rinig na rinig ko na ang boses ng tiyahin kong nakakalason sa tenga habang kinakausap si Mr. Fuego na nakaupo sa sofa.

"Oh, she's here!" masiglang wika niya. Nilingon naman ako ni Mr. Fuego at gumuhit ang ngiti nito sa labi.
May itsura naman siya, pero ayoko talaga sa ugali niya.

"Hi sweetie." Lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa pisngi. Gusto ko sanang umangal ngunit nakatingin ang demonyita kong tiyahin. Malamig ko lang itong tinignan bago ibaling ang tingin ko sa tiyahin ko.

"My phone?" Nilahad ko ang kamay ko sa kaniya ngunit tinignan niya lang ito.

"I said, where's my phone? You promised me earlier!" Hindi ko na napigilan ang pag taas ng boses ko. Nakakairita siya.

Umismid ito at inabot sa akin ang cellphone ko. Ibibigay din naman pala mambubwesit pa, tsk!

"So, we're leaving now, Mrs. Vasquez. " Hinawakan niya ako sa kamay ngunit agad ko naman iyong inalis.

"Don't touch me!" Masama akong tinignan ni Tita ngunit bigla rin itong ngumiti at may binulong kay Mr. Fuego na ikinawa nilang dalawa.Hindi na ako mag tataka dahil parehas silang sira-ulo.

Nauna na akong lumabas ng bahay at sumakay sa sasakyan ni Fuego.

"How are you?"

"Don't talk to me," malamig na ani ko. Wala akong balak makipag plastikan sa taong 'to.

Naramdaman ko ang pag hipo ng kaniyang kamay sa hita ko kaya agad ko itong itinulak at sinigawan.

"I said don't touch me, maniac!" Nauubos na ang pasensya ko sa manyakis na 'to.

"Okay, fine! Fine!" natatawang aniya at pinaadar ang sasakyan.

Nakarating kami sa Syney Dragway complex na hindi ko siya kinikibo. Salita siya nang salita ngunit hindi ko siya pinapansin. Sinalubong kami ng isang guy in black suit at pinaupo sa isang VIP seat. Nag usap lang silang dalawa habang nagtatawanan. Alam kung ako ang pinag-uusapan nila kaya itinuon ko na lamang ang aking tingin sa Arena kisa makinig sa mga walang k'wenta nilang usapan.

"Good morning, Ladies and Gentlemen! Welcome to the 46th international drag racing competition! "

Lahat ay nag hiyawan at nag palakpakan ng mag umpisa ng mag salita ang MC.

"This year's tournament will feature a champion and well-known drag racer, who will compete in our competition. Yves Drakon, the two-division champion from the Philippines!"

Philippines? May taga Pilipinas na lumahok? Muling umingay ang arena nang lumbas ang isang pulang dragstera at bumaba ang isang lalaki. Tinanggal nito ang kaniyang helmet at kumaway sa camera. Lalo pang naging wild ang mga tao lalo na ang mga kababaihan.

"Oh," sambit ko. Sino ba naman ang hindi mahuhumaling sa kakisigan ng lalaking 'to. Kaya hindi ko masisi ang mga tao ritong nagwawala.Nakatingin lang ako sa malaking projector habang pinagmamasdan ang mukha niya. He looks familiar. Parang nakita ko na siya noon, pero malabo. Saan naman kaya?
Hindi naman ako masiyadong lumalabas noon sa bahay noong nasa Pilipinas pa ako.

Nag simula na ang competition at lahat ay nag hihiyawan everytime na may mauunahan si Drakon. llang laps na lang at matatapos na ang competition.
Masiyado narin namang halata kung
sino ang mananalo.

"Fuck! Faster!" sigaw ni Fuego ng naunahan na ni Drakon ang manok niya.
Biglang nag sigawan ang crowd kasabay ng paglagpas ni Drakon sa finish line. Pumalakpak na rin ako. Nakaka proud na isang pinoy na naman ang uuwi ng gintong medalya.

"Fuck it!" binato ni Fuego ang hawak niyang bote ng tubig at bahagya ko namang ikinangisi 'yon.
Natutuwa akong makita siyang naiinis. Bagay nga sa kaniya 'yan.

Nang mag umpisa nang bumaba ang iba ay pasimple akong sumabay sa kumpol ng tao pababa. Kailangan kong makatas kay Fuego at makahingi ng tulong sa kahit na sino para makauwi na ako sa nga kapatid ko. Masiyadong marami ang tao at halos hindi ko na nakikita ang dadaanan ko dahil halos iblock nila ang daan.

"Aya!" Napalingon ako at nakita kong bumababa na si Fuego sa bleachers para habulin ako.

"Excuse me! Excuse me!" Hinawi ko ang lahat ng nasa daan ko at tumakbo papunta sa exit.

"Aya! Aya!" sigaw nito habang nililibot nito ang kaniyang tingin sa paligid para hanapin ako.

"Damn it!" Nang makita kong tatama ang tingin niya sa akin ay bigla na lamang akong nanghila ng lalaki at hinalikan ito.
llang sigundo pa lang nang nag dikit ang mga labi namin, bibitaw na sana ako sa kaniya ngunit hinawakan niya ako sa bewang at mas lalong pa akong inilapit sa kaniya.

When I felt the movement of his lips, I know there is something. I am taken aback for a few second before realising I am kissing him back. Bigla ko siyang naitulak at agad na napaatras. Namilog ang aking mga mata at napahawak sa aking bibig. Oh, my God! Anong katangahan itong ginawa mo, Aya?

Ngumisi ito at hinawakan ang labi niya
Pakiramdam ko at namumula ako dahil sa hiya.

"Filipina?" Nihalad nito ang kamay niya sa aking harapan.

"My name is Yves Drakon." Kinagat nito ang kaniyang labi bago ako kinindatan.