"CAN YOU JUST DIE NOW?"

Naiirita ako sa paulit-ulit. She's sick and dying. Pinapahirapan niya ang lahat ng tao rito, from Manang Nora, her doctor, nurses, and her own daughter.

"Mamamatay naman na talaga ako. I am poor now and sick. Wala na akong pera, maski ang kahuli-hulihang kusing na galing sa kompanya ng parents ko, wala na! Akala ko kapag nagpakasal ako sa 'yo, tutulungan niyong makaahon ang kompanya namin, pero pinabayaan niyo naman kaming lumubog!"

"Because it's useless to help your company, Marsha."

"Pero para saan pang pinakasalan mo ako kung useless naman pala? Anong napala mo sa akin? Wala! Nagkaroon ka lang ng asawang matanda, nadungisan lang ang pangalan mo." Umiwas ng tingin ang maputlang babae na nasa kama.

"It was too late for my dad to realize that. But you're free now, Marsha. You may go anytime. And you don't have to worry about your funeral wake because I will take care of that. You will have a grand one, I promise you."

"What a good young husband you are," she sneered. "And how about my daughter if I die, huh?!"

"She'll be free from you."

"Hindi iyon ang ibig kong sabihin, Jackson! What I mean is paano ang anak ko pag wala na ako! She's too young! I know and I admit na hindi ako naging mabuting ina sa kanya, but I can't leave her alone! Saan siya mapupunta kapag wala na ako! Kung pwede lang sanang isama ko siya sa kabilang buhay."

"You don't have to worry about her," kalmanteng sagot ko.

Natigilan siya at napatitig sa akin. "And why? Kukupkupin mo ba siya? Wala na kaming kamag-anak kaya kapag namatay ako, automatic na sa 'yo mapupunta ang custody since you are my husband by law. Pero alam kong wala kang pakialam sa anak ko, kaya natatakot ako kung saan siya mapupunta."

"You are wrong about your assumption. I care for your daughter, Marsha."

"Care?" Matabang siyang tumawa. "You are cold as ice! Kahit kailan hindi ka magkaka-care sa kahit ano o kahit sino. Lalo pa sa anak ko!"

Saglit lang ay natigilan si Marsha at napatitig nang matagal sa akin.

"Are you serious, Jackson? How can you care for my daughter?! At ni hindi ka nga umuuwi dito sa Davao, ni hindi kayo nagkikita ng anak ko so nasaan ang care doon?!"

"I just want her to live her life away from me para kapag dinala ko na siya sa Manila, maninibago siya."

"I don't get it." Napahilamos ang payat na mga kamay niya sa kanyang mukha. "Kahit kailan ay hindi kita maunawaan, Jackson! Pero kung sinasabi mong kukupkupin mo nga anak ko, mapapanatag na ako. Basta ipangako mo sa akin na hindi mo siya papabayaan. Na mabubuhay pa rin siya nang marangya. Gawin mo ang request ko, Jackson."

"Consider it done."

Naluha ang mga mata niya. "T-then thank you..."

"But I cannot do that if you're still alive, Marsha."

Napamaang siya.

I let out a sigh. "Marsha, you should die so I can have full custody of your daughter."

Tumutulo ang mga luhang tumango siya sa akin. "J-just promise me that you will take care of her... for me..."

The same day rin nang matagpuang malamig na bangkay na si Marsha sa kuwarto niya.

...

FRANTISKA's

NAGMAMADALI kong nilapitan si Jackson. Pawisan siya nang bumangon sa kama ko. "Are you okay? What happened?"

Tumingin siya sa akin ngunit hindi nagsalita.

"Nightmare?" Hinaplos ko ang pisngi niya.

Ano kayang napanaginipan ni Jackson? Balisa siya sa pagtulog at minuto lang nang bigla siyang bumangon. Hindi makatingin sa akin ang mga mata niya.

"Jackson, you can tell me..."

Kanina palang ay napansin ko nang may iba sa kanya. Pagkauwi niya kanina ay dito siya agad dumiretso sa kuwarto ko. Ni hindi na siya nakapagpalit, basta na lang siyang nahiga sa kama ko. Hindi ko na siya ginising dahil baka pagod maghapon sa munisipyo.

"Bakit hindi ka tumabi sa akin?" imbes sagutin ako ay sabi niya. Sa iba pa rin nakatingin ang mga mata niya.

"May tinapos kasi akong project sa laptop pero patabi na rin ako sa 'yo. Anong napanaginipan mo?" Sinalat ko ang noo niya, mainit. "May lagnat ka."

Hinuli niya ang kamay ko at hinila ako sanhi para mapahiga ako sa ibabaw niya. "I'm fine."

"No you're not." Ramdam ko ang sumisingaw na init sa katawan niya. Nilalagnat siya.

"I said, I'm fine."

"Hindi. 'Wag kang makulit." I pushed him back to the bed. "Diyan ka lang, I'll get you medicine."

Ang mga mata niyang nakasunod sa akin ng tingin ay para bang naa-amazed. Pinuntahan ko ang med box ko sa banyo saka ako kumuha ng isang basong tubig mula sa pitsel na nasa desk ko. Pagbalik ko ay inabot ko sa kanya ang gamot.

"Kumain ka ba?"

He nodded.

"Sigurado ka?"

"Yeah."

"Sige nga, anong kinain mo?"

"Siopao sa 7-Eleven. Bumili si Tarek kanina."

Napangiti ako. "Okay, inumin mo na 'yan." Tinulungan ko siyang i-take ang Biogesic. "Bakit ka nagkasakit? 'Di ka nag-ingat, 'noh?"

Nahiga na siya ulit. I could smell his cologne from where I sat and had to resist the urge to sniff his neck. Damn it. Why he smelled this good? Hindi ba siya pinawisan sa maghapon?

Naiiling na bumalik na lang ako sa banyo para magbasa ng towel. Kaysa panggigilan ko si Jackson, pupunasan ko na lang siya dahil nga sa may lagnat siya.

"Fran..."

"Coming!" Nainip agad si Mayor saglit palang akong nawawala.

Pagbalik ko ay pinunasan ko siya. Tahimik lang naman siya habang pinupunasan ko. Ang bait-bait, nakatingin lang.

Hinila ko pahubad sa kanya ang suot niyang jeans hanggang matira ang boxer na kulay grey. Hinubad ko rin ang suot niyang polo at pinagsuot siya ng t-shirt. Mabuti at may naiwan siyang malinis na t-shirt dito sa kuwarto ko. Iyon nga lang ay hubo siya sa pang-ibaba.

Hinawakan niya ang laylayan ng suot kong shorts pantulog. "Remove this too. You're not fair."

Sinimangutan ko siya. "Bawal. You're sick, baka mabinat ka." Tumabi ako sa kanya at pinakatitigan siya. "I'll take care of you from now on, ayoko nang magkakasakit ka."

"Remove this..." ungot niya. Pinag-iinitan talaga ang shorts ko.

"Bawal nga."

"But I want to," nakalabing sabi niya.

Kainis bat kailangang lumabi, ayun tuloy nahubo niya na iyong shorts ko hanggang sa kalahati ng hita. "May sakit ka nga..."

Umusod siya palapit sa akin at hinalikan ako sa noo. Ang isang braso niya ay umilalim sa bewang ko para yakapin ako. And that instant, his warm skin grew hot against mine.

"Jackson, please..."

"I'm just making it up to you. It's been four days and three nights..."

"You don't have to make it up to me, ano ka ba? May sakit ka..."

"You don't want me to stop."

Namumulang napatingala ako sa kanya. His eyes were half-open, gazing at my face. I could see the dimples on his cheeks as he grinned.

"You want this, and I'm giving it to you."

My nails dug into his back as soon as he touched me between my thighs. Napasinghap ako nang maramdaman ko kung gaano kainit ang mga daliri niya na humahaplos sa akin doon.

"Jackson... Oh, Jackson!" In just a couple of minutes, I was already moaning with pleasure.

Hinalikan niya ako sa leeg. "So very sexy..."

Napadilat ako at sinalubong ang nagbabaga niyang mga mata. "You naughty mayor..."

He chuckled before kissing the tip of my nose. "I'm gonna insert another finger, is that okay?"

Kagat-labing tumango ako.

"Don't move."

I obliged and stayed put and then I felt him inserting another finger inside me. Masakit sa una pero unti-unti akong nasasanay hanggang sa magmabilis siya. Minutes later, my body went limp as I reached my climax.

"P-paano ka?" may hingal na tanong ko.

Ngumisi siya. "Lista muna."

Napabungisngis na rin ako sabay yakap nang mahigpit sa kanya. "Tubuan mo pa."

Hinila niya ako padagan sa kanya. "So very naughty first lady." At sa ganoong position kami nakatulog magdamag.

JF