Jesteśmy z siostrą w parku nad stawem i dokarmiamy kaczki i inne ptaki, mam dużego siniaka po spotkaniu z Zimowym który, na szczęście zagoi się za dzień lub dwa. Na moje szczęście moje rany szybko się goją , większe regenerują się szybciej a na przykład siniaki czy drobne stłuczenia wolniej gdyż nie stanowią zagrożenia mojego życia. Ten dzień zapowiada się spokojny i radosny. Rozmawiałyśmy o tym co się stało wczoraj, mam nadzieję że, Bucky jest bezpieczny. Na samą myśl o nim moje policzki przybrały odcień buraka.

- Myślisz o nim.- odpowiedziała Alison. Ja tylko uśmiechnęłam się rozmarzona.

Nagle usłyszeliśmy krzyki ludzi którzy, uciekali przed czymś. Popatrzyłyśmy na siebie i czym prędzej pobiegłyśmy w kierunku wrzasków. Na miejsce dotarłyśmy w kilka sekund bo było bardzo blisko parku. Naszym oczom ukazała się H.Y.D.R.A. Oni nigdy nie odpuszczą?!
Avengersi byli już na miejscu  zdarzenia i próbowali powstrzymać atak razem z Zimowym.

Kątem oka zobaczyłam jak jakaś dziewczynka jest ciągnięta przez jednego z agentów H.Y.D.R.Y., wiedziałam że, nie mogę ją tak zostawić i przy pomocy super szybkości podbiegłam do nich i z pół obrotu walnęłam gościa w twarz. Ten poleciał pezwładnie na najbliższą ścianę robiąc w niej dziurę.

- Gdzie twoja mama? - zapytałam dziewczynki.

- Tam. - wskazała kobiete chaotycznie rozglądającą się.

Bez słowa wzięłam małą na ręcę i pobiegłam w kierunku kobiety.

- Sally!- krzyknęła widząc małą na moich rękach.

- Schowajcie się! - krzyknęłam kiedy, zobaczyłam zbliżające się zagrożenie.

~ Kilka chwil później~

Agentów złowrogiej organizacji było coraz mniej. Walczyłam ze dwoma z nich kiedy,  zobaczyłam jak jeden z pionków H.Y.D.R.Y. zbliżał się od tyłu do Buckiego. Nie mogąc pozwolić na to żeby, zranił go, odepchnęłam agentów od siebie i szybko znalazłam się za Zimowym, trzepnęłam mężczyznę posyłając go na drugiego agenta który, czaił się żeby zaatakować.

- Trafiony zatopiony!- krzyknęłam szczęśliwa że, pokonałam agenta.

Zapomniałam jednak kto stoi za mną, poczułam tylko chłód metalu na ramieniu i zostałam odwrócona przodem do właściciela ręki. Kiedy podniosłam wzrok na Buckiego.

- Jessica. - zapytał zszokowany.

                                   ..........CDN........

Żyje! I mam się dobrze!

Gome że nie było mine tak długo postaram się to nadrobić 😅