"No dobra, jestem już w środku, a nadal niczego nie widać" - denerwował się Jaime Reyes, stojąc już od paru sekund w tym pseudo-kasynie, które do tej pory wyglądało dla niego, jak pozostałości starego, kamiennego więzienia.

"W sumie mur dookoła i mroczne otoczenie się zgadzają" - ożywił się trochę na tę myśl, nadal skanując otoczenie.

Czy to nie ty wspominałeś coś o skupieniu się na zadaniu? - przypomniał mu skarabeusz.

Chłopak westchnął ciężko, jakby miał właśnie słuchać jakiegoś dwugodzinnego kazania.

- Rany, ty tak na serio? - mruknął w odezwie do niego. - Bo wiesz, zwykle to ty odbiegasz od celu misji i gadasz coś o zniszczeniu.

Lepiej nie prowokuj mnie Jaime Reyes.

- Słyszałeś to? - Przerwał mu brunet z niewiadomego powodu.

Być może po prostu nie chciał, żeby skarab doszedł znów do jakichś dziwnych wniosków, a może naprawdę coś usłyszał?

W każdym razie, tak czy siak usłyszał zdanie swojej nieodłącznej "części siebie".

Jeśli chcesz wiedzieć, to 'coś' jest pewnie twoim nieudolny towarzyszem. A poza tym powinniśmy zburzyć cały ten budynek. Wtedy wszystkie dowody zostaną usunięte.

Ta satysfakcja w jego tonie drażniła Jaimego, ale jeszcze dzisiaj nie zirytowała. Jeszcze.

- Niemożliwe, żeby to był Impuls. Przecież kazałem mu zostać na czatach - wrócił do bezpieczniejszego tematu.

I naprawdę myślisz, że ktoś by cię posłuchał?

Kończąc na tym przekąsie, obaj towarzysze się zamknęli, bo rzeczywiście ktoś lub coś znajdowało się na końcu korytarza. A co ważniejsze, przybliżało się do nich.

Niebieski Żuk skierował w ową stronę uaktywnioną broń.

- Ustaw tylko na ogłuszanie - przypomniał szeptem skarabeuszowi.

Kiedy odgłos sugerujący, że potencjalny przeciwnik w następnej chwili zostanie trafiony osiągnął zenitu, okazało się, że przygotowanie uzbrojenia było całkowicie zbędne.

- Łooł, spokojnie hermano, to ja. - Po korytarzu rozniósł się echem głos znajomego wszystkim Barta Allena aka Impulsa, poruszającego się teraz wyjątkowo powoli, i z rękami uniesionymi w geście pokoju.

Zanim skarabeusz zdążył wtrącić jedną że swoich słynnych, złośliwych uwag, Jaime odezwał się do młodego sprintera.

- Co ty tutaj robisz? - spytał przciszonym głosem. - Przecież miałeś sta...

- No wiem, wiem. Ale tam nic się nie działo, poza tym kto by ci pomógł, gdybyś nagle potrzebował pomocy? - Zabrzmiało to, jakby cała formułka była już z góry wyuczona, a teraz wyrecytiwana z typowym akcentem dla Barta.

Niebieskiemu było to zupełnie nie na rękę. Znaczy nie z tą regułką, tylko to, że wolał wykonać to zadanie po prostu sam. Po cichu. Bez głośnego i namolnego sprintera. Czyli SAM!

No, ze skarabeuszem, ale na to już nie miał wyboru.

Jednak los miał co do niego inne plany, tak więc musiał pomęczyć się z tą misją i razem z dwoma nieraz irytującymi kolegami ją wykonać.

- Eh, dobra - westchnął. - Możemy iść dalej. Tutaj niczego nie ma. - Niebieski odwrócił się do niego plecami i ruszył dalszą częścią ciemnego i nieprzyjemnego korytarza.

Impuls posłusznie poszedł za przyjacielem. Nie miał pojęcia dlaczego Niebieski się tak zachowywał. Znaczy... zwykle to on był tym poważniejszy z ich dwójki, to fakt. Ale zwykle nie zachowywał się tak, jak... jakby wszystko chciał zrobić na własną rękę.

"Przecież jesteśmy drużyną - pomyślał spoglądając przed siebie. - Zawsze możesz na mnie liczyć Żuczek".

Chociaż oczom duetu powinno ukazać się, jak to zwykle bywa, jasne światło z wnętrza pomieszczenia znajdującego się tuż przed nimi, to... nie.

Tutaj wszystko wyglądało tak samo - szarość, kamień, chłód. To był dość skrócony, ale trafny opis całego budynku.

Chłopcy zorientowali się, że wchodzą do jakiegoś pomieszczenia dopiero wtedy, gdy wyższy z nich zachaczył barkiem o ścianę.

Nic dziwnego, że jej nie zauważył, bo docierające do tego miejsca światło, było zerowe.

- Hm, żadnych drzwi czy czegoś? Jesteśmy pewni, że tu w ogóle było kiedyś jakieś kasyno? Bo mnie to bardziej wygląda na więzienie - odparł jak zwykle wyluzowany Bart.

Jaime musiał się z nim w tej sprawie zgodzić, bo przecież jeszcze niedawno sam myślał o tym podobnie.

Przydatne okazały się dla niego następne słowa speedstera.

- Dobrze, że mamy noktowizory, nie? - Szturchnął towarzysza w ramię.

Brunet rzeczywiście nie pomyślał o tym, żeby uaktywnić to jedno z udogodnień swojego pancerza wcześniej i teraz głupio było mu się do tego przyznać. Miał dlatego nadzieję, że skarabeusz sam zakapuje, że mógłby postąpić zgodnie z tamtą radą zamiast czekać, aż Jaime sam go o to poprosi.

Tak jakby jeden czy drugi miał na to ochotę...

Jeżeli czegoś chcesz, to może zaczniesz się odzywać Jaime Reyes. Chyba nie sądzisz, że ktoś będzie czytał ci w myślach - odezwał się z kpiną skarabeusz, gdy bohaterowie rozpoczęli oględziny pomieszczenia.

Więc jednak siengańska technologia postanowiła być złośliwa. Cudownie.

- Mógłbyś przestać się ze mną droczyć? Wolałbym zająć się wykonywaniem misji, a nie zawracać sobie głowę twoimi humorami - szepnął, kiedy był na tyle daleko od przyjaciela, by ten nie mógł go dokładnie usłyszeć.

Szatyn coś tam jednak wychwycił. Chociaż grzebiąc w jednej ze skrzyń stojących pod ścianą, dosłyszał tylko jakieś pomruki przyjaciela, o które wolał dokładniej nie wypytywać.

- Dziwne. Czy tu nie powinno być jakichś... pieniędzy? Do bani to kasyno. Myślałem, że będzie fajniejsze - marudził oglądając zwykłe kamienie, znajdujące się w pojemnikach zamiast przypadkowych... drogocennych kamieni, czy jakiegoś złota.

Niebieski Żuk zdawał się jednak puścić tą uwagę mimo uszu.

- Sprawdziłeś czy w okolicy nikogo nie było? - zainteresował się nagle.

Impulsowi nie zdawało się to takie konieczne.

- Hermano! Kto niby miałby przychodzić do jakiegoś nudnego... - Nawet nie zdążył dokończyć wyjaśnienia.

W momencie odwracania się w drugą stronę, coś małego trafiło w jego klatkę piersiową.

- Impuls? - Jaime odwrócił się do przyjaciela, słysząc jakieś dziwne odgłosy i dźwięki.

Zobaczył wtedy tylko, jak mała ostra strzałka opada na ziemię, zresztą tak samo, jak zaatakowany, powalony jednym mocnym ciosem w kark.

Skarabeusz nawet nie czekał na zachętę. Sam uaktywnił odpowiednią broń, która zaraz została wycelowana w stojącego przy ścianie przeciwnika.

- Nie martw się. Dla ciebie też mamy coś fajnego - usłyszał jeszcze jeden głos, dobiegający od lewej.

Zanim zdążył się odwrócić w stronę jego właściciela, to w jego stronę zostały posłanie podobne strzałki, które załatwiły jego partnera.

Przy pomocy skrzydeł oraz refleksu skarabeusza udało mu się uniknąć pocisków.

- Naprawdę myśleliście, że tak łatwo wam pójdzie? - zapytał ostrzegawczym tonem.

W odpowiedzi usłyszał coś, co nieco go zaskoczyło.

- Już poszło. - Trzymający w dłoni rurkę do wydmuchiwania strzałek, uśmiechnął się szyderczo, nie zwracając uwagi na wycelowany w jego osobę miotacz.

Zamiast tego, najzwyczajniej w świecie uniósł dłoń i pstryknął palcami.

Zanim Niebieski Żuk zdążył uruchomić swoją broń, zaczął się krztusić, omieciony dziwną, żółtawą mgłą.

Zaraz potem czekało go bliskie spotkanie z podłogą, choć nie wiadomo czy zdążył to jeszcze zarejestrować.

I tak oto dwójka bohaterów została pokonana przez dwóch niewiele znaczących złoczyńców z rurką i strzałkami.

I nie mów mi Jaime Reyes, że opcja wysadzenia całego budynku byłaby zła przy obecnej sytuacji. - Niestety Skarabeusz nie miał się zbytnio komu poskarżyć, bo nawet jeżeli miał (a pewnie miał) rację, to jedyna osoba, która była w stanie go usłyszeć, leżała teraz nieprzytomna.

Podobało się heroesMN?

To druga część Twojego zamówienia :D

Nie za bardzo pamiętam co tu napisałam, bo napisałam to już trooochę daaawno, ale cóż... miała być druga część, to jest!

Mówcie jakie wrażenia, jesłi jakieś macie, a jeśli nie... to do następnego ;)