Wakacje małżeństwa dobiegły końca i para wróciła do normalności. Persi nie mogła skończyć opowiadać o tym, jak fajnie było u wujka. Dzień i noc chodziła i gadała. Za to Tony miał serdecznie dość dziewczynki.

- Persi, obiad!-zawołała blondynka nakładając na talerze spaghetti.

- Pomału!-krzyknął Loki widząc jak dziecko zbiega ze schodów z prędkością światła.- Szatan.-mruknął rozbawiony.

- Co na obiad?-zapytała wskakując na krzesło, ale ostatecznie tata musiał jej w tym pomóc.

- Zupa rybna.-odparł Loki wiedząc, że dziewczynka widzi co jest nałożone na talerzach.

- To nie jest zupa rubna!-zaprotestowała.

- Skoro wiesz co to, to czemu się pytasz?

- Bo lubię się pytać. A mama mówi, że nie ładnie jest kłamać!

- A mnie mówiła, że nie ładnie jest pyskować.

- To czemu pyskujesz?

Loki spojrzał zaskoczony na swoją żonę, która usiłowała się nie roześmiać.

- Mama, tata łamie zasady!

- Masz rację, trzeba go wstawić do kąta.-powiedziała Freya patrząc cwaniacko na męża.

- O, o! Teraz ja jestem wrogiem?-mruknął.

Po obiedzie Persi pobiegła pobawić się do dzieci Clinta, dlatego małżeństwo miało chwilę dla siebie. Przynajmniej Loki tak myślał, bo Freya była zajęta zmywaniem naczyń.

- Kochanie.-mruknął obejmując swoją ukochaną od tyłu.- Jesteśmy sami.-zauważył.

- Mhm.

- Nie wykorzystamy tego?

- Mówiłam, że ci wybaczam?-zapytała sarkastycznie.

- Co mam zrobić, żebyś mi odpuściła?

Freya odwróciła się do mężczyzny przodem, wycierając dłonie w szmatke.

- Na zaufanie trzeba sobie zasłużyć. Ty je nadwyrężyłeś, więc teraz udowodnij mi, że nadal mogę ci ufać.

- Jak mam to zrobić?

- Nie wiem, staraj się. Na przykład możesz iść napoić konie.

Loki westchnął, ale powędrował wykonać zadanie. Freya w tym czasie zajmowała się dbaniem o czystość i ogólny ład domu. Odkurzanie mebli w salonie przerwał jej dźwięk telefonu.

- Halo?-zapytała przytrzymujący telefon przy uchu ramieniem.

- Freya, mogłabyś przyjść po Persi?

- Jasne, a co? Daje wam w kość?-zakpiła rozbawiona.

- Nie, ale... Po prostu przyjdź.

- Stało się coś?

- Przyjdź.

I zakończył rozmowę. Zdziwona kobieta odłożyła słuchawkę i zeszła na dół, aby wyjść z domu. Zauważyła swoje męża dosiadającego kasztanowego konia. Mężczyzna podjechał bliżej kobiety.

- Gdzie pędzi moja Pani?

- Clint dzwonił, żebym przyszła po Persi, ale coś mi tu nie gra.

- Czemu?

- Bo był jakiś zestresowany? Sama nie wiem.

- Może daje mu w kość?

- Nie, zaprzeczył, gdy o to zapytałam. Powiedział, żebym po prostu przyszła.

- Iść z tobą?

- Może na wszelki wypadek.

Loki i jego żona udali się do domu łucznika, gdzie zapukali w drzwi wejściowe. Musieli poczekać chwilę na ich otwarcie, ale to była najdłuższa chwila w ich życiu, co spowodowało, że wymienili się spojrzeniami. W końcu drzwi otwarła Laura. Była blada.

- Laura, co jest?-zapytała blondynka.

Kobieta uchyliła drzwi, aby małżeństwo mogło wejść do środka. Przywitał ich widok Persi bawiącej się klockami.

- I co? Co jest nie tak?-zapytał Loki patrząc na zdziwionego Clinta.

- To.-rzucił, gdy warkoczyki dziewczynki zaczęły lewitować.

Wszyscy patrzyli na to jak zaczarowani i nie mogli oderwać wzroku.

- Ranve, ile razy mam ci mówić, żebyś mi tak nie robił?-mruknęła blondyneczka, po czym jej warkocze opadły spowrotem ja jej ramiona.

- Co to kurwa jest?-szepnął łucznik do ojca dziewczynki, który już analizował całą swoją wiedzę, jaką posiadał w poszukiwaniu odpowiedzi na kilka pytań dotyczących tego zjawiska.

- Lewitacja.-szepnął były mag bardziej do siebie niźli do łucznika.

- Powiedziała "Ranve"?-zapytała Freya łapiąc swojego męża za ramię.

- Freya.-mruknął Loki, a kobieta spojrzała na jego profil.- Podejdź do niej.

Kobieta zawahała się, aczkolwiek po chwili namysłu wykonała polecenie. Uklękła przy dziewczynce, a ta posłała jej uroczy uśmiech. Blondynka spojrzała na swojego męża poszukując pomocy w dalszych działaniach.

- Kochanie, z kim rozmawiasz?-zapytała po tym, jak spostrzegła, że nie doczeka się żadnej pomocy.

- Z Ranve.

- Ale kotku, Ranve nie ma.

- Jest.

- Gdzie?

- Za tobą.-powiedziała, a blondynka odruchowo spojrzała za swoje ramie, jednak nic nie zauważyła, dlatego swoje spojrzenie skierowała spowtorem na dziewczynkę.- Mówi, żebyś go przytuliła.

- Przestań.-powiedziała stanowczo, ale w jej głosie można było usłyszeć przerażenie.

- Tęski za tobą i chcę cię przytulić, czemu go nie przytulisz?

- Persi, dość.-wtrącił Loki.

- No dalej, mamusiu.-mówiła, a jej głos zmieniał się w bardziej dojrzały. Oczy zmieniły kolor w błękit.

Przerażona Freya podniosła się z ziemi i podbiegła do męża, w którego się wtuliła trzęsąc się z emocji.

- Czy zostawisz go tak jak mnie?-mruknęła zmieniając swoją postać w dorosłą kobietę.

- Nathallie?