- Tatusiu?-zapytał zmęczony malec, kiedy jego ojciec przykrywał go ciepłą kołdrą w jego pokoju.

- Tak, skarbie?

- Kim jest Frydzyk?

Na to pytanie Loki na chwilę osłupiał, jednak nie mógł pokazać swemu synowi zakłopotania, dlatego wolał udawać, że nie wie o co chodzi.

- Nie znam żadnego Frydzyka.

- A mamusia zna?

- Nie wiem.

- Mówiła, że go spotkała.

- Tak, rzeczywiście tak mówiła.-przytaknął zielonooki.

- Czyli go zna.

- Czyli jest późno, a ty musisz iść spać.-zakończył ich rozmowę pocałunkiem w czoło synka.- Dobranoc.-rzucił i wyszedł z pokoju.

Mężczyzna od razu pokierował się do pokoju obok, gdzie jego żona właśnie wiązała włosy do snu.

- Śpi?-zapytała kierując swoje spojrzenie na męża podchodzącego właśnie do niej wolnym krokiem.

- Śpi.-potwierdził układając swoje dłonie na biodrach kobiety.

Ta w odwecie splotła palce na karku mężczyzny i uśmiechnęła się do niego.

- Mamy czas dla siebie.-dodał pochylając się nieco nad kobietą.

- Właściwie, to chciałam jeszcze iść do biblioteki i nową książkę wziąć.-uśmiechnęła się uroczo.

- Zabijasz.-jęknął opierając czoło na jej czole.

- Wiem, jestem okrutna, ale nie wytrzymam bez książki rano, a latać o świcie mi się nie chcę.

- No dobrze, dobrze, tylko wróć tu do mnie szybko.-mruknął zachęcająco.

- Wrócę.-zachichotała opuszczając pomieszczenie.

Kobieta udała się prosto do biblioteki królewskiej, gdzie zaczęła poszukiwania swojej lubianej książki. Nagle ktoś połaskotał jej boki, przez co dziewczyna się zaśmiała i runęła na ziemię.

- Tak jak pamiętam.-powiedział uśmiechnięty brunet zwisając nad kobietą.

- Frydzyk! Ile razy ci mówiłam, że nie lubię kiedy się mnie łaskocze.-trzepnęła go w ramię rozbawiona.

- Dlatego lubię to robić.-odgryzł się i pomógł jej wstać.- Jakiej książki szukasz? Może pomoge?

- Um, "Miedzianka Odyna".-wyjawiła poprawiając swój wygląd.

- Czytałaś to, kiedy byłaś w ciąży, racja?-uśmiechnął się sięgając na górę regału.

- Pamiętasz.-odwzajemniła jego grymas.

- Zawsze lubiłaś legendy.-podał książke kobiecie, która przytuliła ją do swej piersi.- Pamiętam też, że czytałaś książki każdego ranka, przed wyjściem z łóżka.

- Tak dużo o mnie pamiętasz, a ja nawet nie pamiętam dnia, kiedy się poznaliśmy.-rzuciła mi przepraszające spojrzenie.

- To nawet lepiej, przecież twój mąż nie byłby zadowolony, gdybyś to pamiętała.

- Może i racja.-uśmiechnęła się lekko.- Co jeszcze pamiętasz?

- Wszystko.-odparł poszerzając swój uśmiech.- Jak śmiałaś się ze mnie, bo pomyliłem przyprawy i zamiast zupy owczej wyszła pieprzna; jak płakałaś, kiedy wywróciłaś się w domu na schodach i ja przestraszyłem się jak kurcze.-wymieniał, na co kobieta była coraz bardziej zdziwiona.- Albo kiedy Ranve się urodził i ty tak bardzo się bałaś go wsiąść na ręce...

- Wtedy ty go wziąłeś i pomogłeś mi go podtrzymać.-wtrąciła.- Pamiętam, ale czemu tak dużo rzeczy z tego pamiętasz?

- Ponieważ szczerze cię kocham-kochałem.-poprawił się szybko kręcąc głową.

- Um, ja-no jaj chyba też.

- Szkoda nas.-uśmiechnął się niemrawo.- Mogłoby być nam tak dobrze, nie sądzisz?

- Um...

- Freya.-usłyszeli z progu drzwi, gdzie stał książę Asgardu skanując wzrokiem postacie swojej żony oraz bruneta.

- Coś się stało?-zapytała patrząc na niego przez ramię.

- Z tego co widzę, to nie, ale długo cię nie było, pomyślałem, że coś ci się mogło stać.-wyjaśnił podchodząc do kobiety, aby objąć jej talie dłonią.- Frydzyk.-uniósł pewniej podbródek.

- Książę.-ukłonił się.

- Zagadaliśmy się.-wtrąciła kobieta chcąc uniknąć niepotrzebnej konfrontacji między mężczyznami.- Muszę już iść, ale było miło. Dziękuję za pomoc.-wskazała z uśmiechem na książkę.

- Nie ma za co, może zobaczymy się jutro po obiedzie, co ty na to?-zaproponował.

- Chętnie...

- Ale jest zajęta.-warknął książę powodując szersze otwarcie oczy przez blondynke i zakłopotanie ze strony chłopaka.

- Loki.-skarciła go.- Wybacz.-przeprosiła bruneta.

- Nic nie szkodzi, powinienem już chyba iść zanim królowa mnie skarci, dobranoc.-ukłonił się i odszedł, a Loki odpowiedził go wzrokiem.

- Co to miało być?-stanęła gwałtownie przed nim i oparła dłonie na biodrach.

- O to samo miałem zapytać ciebie.-zmarszczył brwi patrząc gniewnie na swoją małżonkę.

- O co ci z nim chodzi, co?

- Nie lubię go, przyczepia się do ciebie.-fuknął zakładając ręce na piersi.

- My tylko rozmawialiśmy, na litość Odyna.-wypuściła powietrze odchylając głowę w tył.

- Widziałem jaka to rozmowa "szkoda nas", "mogłoby nam być razem tak dobrze".-zacytował.

- Może faktycznie za daleko to zaszło, ale ja z nim nic nie robiłam.

- A gdybym nie przyszedł...

- To co? Zdradziłabym cię myślisz?-uniosła brew.- Bo jeżeli tak, to to małżeństwo nie ma sensu, Loki.

- Tak sądzisz? W takim razie dobrze.-prychnął.- Zobaczymy kto będzie się przed kim płaszczył na przeprosiny.

- No na pewno nie będę to ja.-wyminęł go, jednak zatrzymała się w progu po otwarciu drzwi.- Och i nie wracaj dzisiaj do komnaty, bo skoro to małżeństwo nie ma sensu, to spać też razem nie musimy.-fuknęła i wyszła trzaskając za sobą drzwiami.