Pod koniec życia, gdy zdawał sobie sprawę, że nie wygra z chorobą, stał się jeszcze bardziej pobożny i coraz usilniej zabiegał o prawa swych córek. Porzucił pospolite rozrywki, zaczął unikać ludzi i oddawał się religijnym rozmyślaniom. Spał zwykle mało, uważając sen za stratę czasu; rano wstawał na mszę i pilnował, by cały dwór czynił tak samo.

Źródło: ,,Poczet władców Polski" str. 216