Ik heb het zo drukdrukdruk en mijn gezondheid werkt maar niet mee, maar hier is eindelijk weer een nieuw hoofdstuk voor jullie! Het is een beetje een filler en ik beloof jullie dat het verhaal zich snel meer gaat focussen op Roos en haar gevoelens voor Nic hihi. Enjoy and let me know what you think :) xx

Hoofdstuk 10.

'Rosie, ben jij dat?' riep Beau toen ik na een lange dag werken ons appartement in stapte.

Ik grinnikte en gooide mijn jas in een hoekje op de grond. We moesten echt onze nieuwe kapstok gaan ophangen.

'Wie is Rosie? Ik ben de paashaas,' riep ik terug naar mijn beste vriendin.

Beau kwam de woonkamer in lopen met een grote doos in haar handen. Haar haren zaten in een losse paardenstaart en haar wangen waren rood van inspanning.

'De paashaas? Het moet eerst nog kerst worden hoor, of wat dacht je van sinterklaas,' grinnikte ze.

Ik maakte een wuif gebaar met mijn hand.

'Ik ben gewoon vroeg oké, weet je hoeveel eieren ik nog moet maken en beschilderen? Ik kan maar beter op tijd beginnen vind je ook niet?'

Ik zette mijn handen in mijn zij en keek haar vragend aan. Lachend zette Beau de doos die ze vast had op de keukentafel

'Je bent echt een idioot,' grinnikte ze.

'Wat zit er in de doos?' vroeg ik nieuwsgierig toen Beau het kartonnen ding dicht plakte met Duck tape.

'Kleding, schoenen en wat tassen die weg kunnen. Ik neem het morgen mee naar de rommelmarkt die mijn werk organiseert, de opbrengst gaat naar een goed doel,' Zei ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Mijn mond viel nog net niet open. Het gebeurde niet vaak dat Beau iets weg deed, ze was veel te gehecht aan al haar spulletjes. Meestal moest ik haar opsluiten in haar kamer met de dreiging dat ze er pas weer uit kwam als een doos of vuilniszak vol zat met oude troep dat ze nooit meer zou gebruiken. En nu deed ze het gewoon uit zich zelf.

'Heeft dit iets met Joël te maken?' vroeg ik voorzichtig.

Met Beau wist je het maar nooit. Ze was nog steeds kwaad op de voetballer en het zou me niks verbazen als alles wat er in de doos zat ooit was aangeraakt of gezien door Joël Veltman.

'Ik dacht dat hij gezegd had dat die vrouw een oude bekend was, een klasgenoot ofzo?' ging ik door toen ze niks zei.

Met een ruk draaide ze haar hoofd opzij om me boos aan te kijken.

'Hij heeft helemaal niks over haar gezegd. Hij zei alleen dat ik jaloers klonk en dat hij zin had in een biertje, wat moet ik daar nou mee?!' riep ze gefrustreerd uit.

Ah, nu begreep ik het. Met mijn handen omhoog liep ik naar haar toe om haar vervolgens zacht naar de bank te duwen.

'Blijf zitten, ik ga thee maken. Wil je groene lemon thee of liever verse munt?' vroeg ik terwijl ik achteruit naar de keuken liep.

Beau mompelde wat over dat ze er niet over wilde praten en ik het gewoon moest laten gaan, maar ik nam er geen genoegen mee.

'Munt thee dus, goed idee,' riep ik alsof ik haar niet gehoord had.

Terwijl ik wachtte tot het water ging koken stuurde ik Nicolai een appje.

Roos Jensen: Hey, enig idee of Joël boos is op Beau?

Het duurde niet lang voor ik wat terug kreeg.

Nicolai Boilesen: Hij zeurde vandaag bij training over het feit dat vrouwen zo snel jaloers zijn.. Maar ik denk niet dat hij boos is, hij heeft namelijk ook meerdere keren gezeurd over het feit dat ze zijn telefoontjes en berichten negeert.

Een grijns sierde mijn lippen, ik wist het wel. Oh die eigenwijze Beau.

Roos Jensen: Wanna play match maker?

Nicolai Boilsen: Wat heb je in gedachten? (:

Enkele minuten later liep ik de woonkamer weer in met twee stomende koppen thee. Nicolai en ik hadden een plannetje bedacht om de twee eigenwijze tortelduifjes weer bij elkaar te krijgen. Beau zat nog op dezelfde plek en was bezig haar nagellak van haar nagels te pulken. Ze keek op toen ik voor haar stond en nam een van de mokken van me aan.

'Heb je er honing in gedaan?' vroeg ze.

Ik trok mijn wenkbrauwen naar haar op en ging voorzichtig om niet te knoeien op de poef tegenover haar zitten.

'Wat denk je nou zelf, natuurlijk zit er honing in. Vertel tante Roos nou eerst eens wie jou in vredesnaam zover heeft gekregen om kleding weg te doen,' zei ik, expres het onderwerp Joël vermijdend.

Beau had dat duidelijk niet verwacht maar herstelde snel en begon te vertellen over de inzamelactie op haar werk. Alle kappers in de buurt deden mee en haar baas had gezegd dat ze verwachte dat iedereen een handje mee hielp. Natuurlijk wist ik hier al van, de actie was een deel van het plan om haar en Joël weer bij elkaar te krijgen maar ik luisterde aandachtig.

'Ik werk er nog maar een jaar en drie weken geleden is Loes nog ontslagen, ik wil mijn plekje graag behouden en ik zal er alles voor doen. Ik-'

Ik onderbrak haar.

'Beau, ze zijn hartstikke tevreden over je. Je bent altijd volgeboekt en bijna elke klant wil door jou geknipt worden, ze gaan jou echt niet laten gaan.' Zei ik en haar gespannen schouders zakte meteen iets naar beneden.

Ze tuitte haar lippen even, nam een slokje van haar thee en ging wat verzitten voor ze haar mond weer open deed.

'Ja dat is ook wel zo.. Oke, ander onderwerp graag. Vertel jij eens wat leuks.'

Ik besloot haar nog niks over mijn gevoelens voor Nicolai te vertellen. Als ik daaraan begon, zaten we hier nog wel even en ik wilde haar ook niet jaloers maken door over de lieve blonde Deen te gaan zwijmelen.

'We hebben een nest met kittens op het werk,' zei ik dus maar.

Beau was meteen een en al oor en zat op het puntje van de bank met grote ogen te luisteren hoe ik zeven kittens ter wereld had geholpen. Ik liet haar foto's zien van de net geboren beestjes en kreeg vervolgens mijn telefoon niet meer terug omdat ze naar de schattigste diertjes op aarde wilde blijven staren.

'Aw Roos, kunnen we geen kitten nemen? Ze zijn zo leuk!' smeekte mijn beste vriendin toen ik eindelijk mijn telefoon weer had bemachtigt.

'Of misschien kunnen we er wel twee nemen, dat is gezelliger voor ze! Oh zie je het al voor je Roos?' ging ze door met een gelukkige glimlach op haar gezicht.

Ik lachte en stond op van de bank om de thee mokken op te ruimen.

'Ja joh, waarom nemen we niet meteen een elftal,' grapte ik.

Beau volgde me met de trommel koekjes die nog op tafel stond van gisteren en bleef verbaasd stil staan.

'Meen je dat? Ik dacht dat je zei dat het er maar 7 waren? We kunnen toch niet-'

Ze stopte met praten toen ze door had wat ik had gezegd en een verdwaalde theedoek vloog naar mijn hoofd gevolgd door twee paar mickey mouse sokken.

'Voor straf, mag jij het eten koken,' lachte Beau toen ik de sokken uit mijn haren viste.