Holy crap, het is serieus bijna een jaar geleden dat ik hieraan geschreven heb.. Toch kwam dit hoofdstuk zo uit mijn vingers rollen, en ik ben zelfs al begonnen aan het volgende hoofdstuk :) Bedankt geweldige lezers voor jullie geduld, I WILL FINISH THIS STORY! xxx

---

Beau en Joël hadden het de zelfde middag nog goed gemaakt, en het bleek allemaal een groot misverstand te zijn. De vrouw van de foto was dan wel zijn ex-vriendin van een paar jaar geleden, maar ze had hem verlaten voor een prachtige vrouw en sindsdien waren de twee gewoon vrienden. Beau schaamde zich kapot voor haar overdreven reactie, maar Joël had gezegd dat hij haar wel begreep. Waarom die jongen niet gewoon eerder had verteld wat er aan de hand was begreep ik ook niet, maar nu het was uitgepraat konden we tenminste weer met zijn vieren in één ruimte zijn. Dat was dus ook waarom we de avond na de rommelmarkt met zijn vieren uit eten waren gegaan bij de beste Italiaan in Amsterdam, tenminste dat is wat Nicolai beweerde.

'Waar blijft het nou, ik heb honger,' zeurde Beau voor de derde keer toen er weer een serveerster voorbij kwam met borden eten die niet voor ons bestemd waren.

Het rook heerlijk in het restaurant en we hadden alle vier reuze honger na het harde werken op de markt. We hadden een mooie opbrengst opgehaald, en Beau en haar baas waren dik tevreden. De merchandise van de jongens waren als warme broodjes over de toonbank gegaan, en de gesigneerde T-shirts hadden het meest opgebracht van allemaal.

'Het komt vast zo,' zei Joël tegen haar terwijl hij nog een stokboordje voor haar smeerde.

Nicolai deed hetzelfde voor mij en als verhongerde beesten propte Beau en ik de broodjes in een keer in onze mond. De jongens keken ons lachend aan, om vervolgens precies hetzelfde te doen. Ik had net mijn mond leeg toen de serveerster eindelijk bij onze tafel stopte. Het bord lasagne wat voor mijn neus werd gezet rook heerlijk en de stoom die er vanaf kwam was het enigste wat mij stopte om niet meteen aan te vallen. Beau en Nicolai hadden allebei voor pasta bolognese gekozen, en Joël kreeg een enorme pizza met kaas en champignons.

'Oh mijn god, dit is verrukkelijk,' mompelde ik tevreden na mijn eerste hap.

De rest knikte instemmend en in stilte genoten we van de eerste paar happen. Het leek wel alsof we allemaal even bij moesten komen.

'Oh!' riep Nicolai opeens. 'Helemaal vergeten, maar Jasper vroeg of ik jullie wilde uitnodigen voor zijn verjaardag barbecue op zondag.'

Beau en ik keken elkaar even aan. Zondag avond was normaal onze familie avond. Dit betekende dat we of bij onze families gingen eten, of hun bij ons langs kwamen. Tegenwoordig gebeurde dit nog maar één of twee zondagen in de maand, maar we probeerde ons er trouw aan te houden.

'Als we nou vragen of onze ouders op de koffie komen?' Stelde ik voor aan Beau.

Mijn beste vriendin knikte meteen instemmend en graaide in haar tas voor haar telefoon om meteen haar ouders een berichtje te stuurde. Toen ik hetzelfde wilde doen zag ik Nicolai zijn niet begrijpende frons. Snel legde ik uit wat de zondagavond meestal voor ons betekende, en zijn frons verdween als sneeuw voor de zon.

'Dus jullie gaan mee?'

'Als ze het goed vinden wel ja,' knikte ik.

De voetballers grijnsde en vielen hun eten weer aan. Hoofdschuddend keek ik even toe hoe ze gelukzalig kauwde op hun Italiaanse gerechten. Het bleef verbazingwekkend hoe gek beide jongens op Beau en mij waren, soms kon ik het gewoon niet geloven. Joël leek soms wel geobsedeerd door Beau, en ik had nog nooit een jongen zo lief en adorerend naar mij zien kijken als Nicolai. Ze leken wel van die perfecte prinsen uit een sprookjes boek.

Na het eten trakteerde Beau en ik onze jongens op een ijsje, aangezien hun erop stonden het eten te betalen. Ik koos voor twee vanille bolletjes, en Nicolai ging voor chocolade. De blonde Deen was gek op chocola, dat was wel duidelijk. Al likkend aan onze ijsjes liepen we door de straten van Amsterdam. Het begon al een beetje te schemeren en de laaghangende zon gaf een gezellig effect op de straat.

'Willen jullie nog wat gaan doen vanavond?' vroeg ik aan iedereen in het algemeen.

Het was even stil.

'Ik ben eerlijk gezegd helemaal kapot van vandaag, dus ik denk dat ik ga voor een avondje film kijken op de bank,' zei Beau als eerste.

Ze keek naar Joël terwijl ze dat zei, maar de voetballer leek in gedachten verzonken. Ik deed mijn best om mijn grijns te verbergen en keek opzij naar Nicolai. Zijn lippen krulde omhoog in een glimlach toen hij mijn vragende blik zag.

'Ik wilde eigenlijk nog ergens een drankje gaan doen met Viktor vanavond, maar dat kan ik ook afzeggen. Hij vind het vast niet erg om met Marit af te spreken,' zei hij met een knipoog.

Ik haalde mijn schouders op.

'Als dit een uitnodiging is om in plaats daarvan wat met mij te doen, vind ik het ook geen probleem om samen met die twee wat te gaan doen. Marit lijkt mij een schat van een meid,' antwoorde ik.

Nicolai ging wat dichter naast me lopen en zijn vingers grepen liefkozend naar de mijne waarna hij mijn hand vastpakte. Hij boog zijn hoofd wat meer naar mij toe zodat hij in mijn oor kon fluisteren.

'Ik breng de avond liever alleen met jou door.'

Ik voelde mijn wangen branden en met een glimlach draaide ik mijn hoofd opzij zodat ik hem aan kon kijken. Gelukkig was het donker aan het worden en ik hoopte dat hij hierdoor mijn rode hoofd niet zou merken. Ik was nog steeds niet echt gewend aan al die complimentjes en liefkozende woorden. Nic was best verlegen, maar als hij wilde kon hij enorm flirten.

'Dat zou ik helemaal niet erg vinden,' fluisterde ik terug.

Het was de waarheid. Ik wilde niets liever dan bij hem zijn, hem nog beter leren kennen. Natuurlijk leek een avond met Viktor en Marit mijn ook gezellig, maar dat kon ook best een andere keer. Nicolai kneep zachtjes in mijn hand en zonder woorden spraken we af dat de avond van ons samen zou zijn.