Jestem Yuki i mam 4 lata. Jestem z rodzicami w regionie Sino.

Dziśiaj biwakujemy na przepięknym kamiennym wzgóżu.

***

Około godziny pierwszej obudził mnie huk.

Najwidoczniej słyszałam go tylko ja. Bo rodzice i ich Ambreon śpią.

Ide to sprawdzić. Mimo iż mam 4 lata jestem bardzo ostrożna i nigdy nie daje się kusić losowi, ale ten jeden raz. Czuje że coś lub ktoś potrzebuje pomocy. Właśnie mojej...

***

To co zobaczyłam ścisło mi serce.

Na ziemi leżał ogromny pokemon, co mnie martwiło....Był ledwo żywy.

Podbiegłam do jego głowy i sprawdziłam dłonią czy mogę mu zaufać.

Pokemon nagle otwożył swoje oczy.

-Kim....Kim jesteś?.....-Zapytał słabym głosem.

-Jestem Yukimoto, ale mów mi Yuki.-Odpowiedziałam zdziwiona tym że potrafi mówić.

-Yuki.....Jestem Arkeus....-Przedstawił się słabym głosem pokemon.

-Poczekaj tu chwilę.-Powiedziałam po czym pobiegłam do obozowiska.

Zabrałam pare super mikstór , jakieś jegody i wróciłam do pokemona.

-Zaraz poczujesz się lepiej.-Powiedziałam po czym zacząłam leczyć rany Arkeusa mikstórami.

Pokemon troszke syczał z bólu

***

Już opatrzyłam rany pomemona, ale tan nadal nie wyglądał dobrze.

Dopiero teraz zauważyłam że miał przy sobie tarcze. Z czego jedna była pęknięta w połowie. Ona wydawała naj jaśniejsze światło.

Powoli, tak aby nie zrobić krzywdy pokemonowi, wspiełam się na jego grzbiet.

-C-Co ty robisz Yuko?...-Zapytał wciąż słabym głosem.

-Jedna tarcza którą masz pękła. Chce spróbować ją naprawić.-powiedziałam i ściągłam z Arkeusa ową tarcze.

Pokemon patrzył na mnie z zainteresowaniem.

Ja wziełam z pola nie opodal jagode która jak mama mówiła potrafi skleić wszystko do "kupy".

Zgniotłam ją tak że został z niej miąsz i skleiłam tarcze.

-Gotowe.-Powiedziałam z uśmiechem patrząc na stworzenie.

Pokemon ostatkiem sił usadowił tarczę na swoim miejscu.

Po chwili wszysciutkie tarce wchłonoło ciało Arkeusa.

-Dziękuje.-Powiedział pokemon po czym wstał.-Jesteś bardzo dobroduszną dziewczynką Yuki.-Mówił spokojnie.-Możliwe że już się nie spotkamy.-Powiedział, a ja posmutniałam.

-Dlaczego?-Spytałam smutna.

-Widzisz Yuko ja mieszkam wysoko. Wyżej niż kosmos. Na Ziemie schodze tylko w najtrudniejszych sytuacjach. Więc chce abyś miała coś co ci będzie o mnie przypominać.-Powiedział.

Kiwnął głową a na mojej szyji pojawił się przepiękny naszyjnik w kształcie serca ze słotym znakiem nieskączonośni w środku.

-Dziękiuje.-powiedziałam z uśmiechem.

Zdięłam ze swoich włosów czerwony sznurek. Wspiełam się na Arkeusa i na jednej z obręczy, których wystawały z jego ciała zawiązałam sznureczek.

Zsunełam się po nodze pokemona.

-A to będzie ci przypominać o mnie.-Powiedziałam.

-Więc, żegnaj Yuko.-Powiedział i wleciał w chmury.

-Żegnaj...-Szepłam...

***

Jutro kącze 12 lat, ale już nic nie jest takie jak wcześniej.

Mieszkam w domu dziecka.

Moi rodice nie żyją od kąt skączyłam 5 lat.

Moje życie mimo iż ciężkie jakoś się wiedzie.

Jutro opuszczam dom dziecka i wyruszam w swoją podróż pokemon. Wiem, że puźno się za to zabrałam, ale nie byłam pewna swojej decyzji.

I mam nadzieje że zdobęde przyjaciół na całe życie

#########################
Książka o pokemonach!!!!!!!!!!!!!!!

Zapraszam do czytania!!!!!!

-Oszczegam tutaj imiona bohaterów, pokemonów oraz regionów pisze tak jak się czyta lub według mnie powinno się czytać-

~by~

Wasza Zauri💗💗💗