Zbudziłem się kilka godzin później, gdy czułem się już bardzo niewygodnie w stroju z wywiadu. Otworzyłem walizkę i wyjąłem z niej szarą koszulkę na długi rękaw. To była ostatnia część mojej garderoby w ciemnym kolorze. Reszta jest biała. Kiedy udałem się do łazienki, zauważyłem, że mój zaginiony telefon leży na stole kuchennym. "To musiał być menadżer" pomyślałem i wszedłem do pomieszczenia.

Zrzuciłem z siebie ubrania i mój wzrok spoczął na ochydnym bliznach. Potrzeba cięcia pozwoli zaczynała wracać. Otworzyłem małe pudełko, ukryte wcześniej w łazience. Miałem nadzieję ujrzeć kilka żyletek, ale w środku spoczywała jedynie notatka:

"Pokochaj siebie."

Nie miałem pojęcia, kto mógł być na tyle miły, by to zrobić. Raczej nie był to menadżer, ponieważ nie widział moich ran. Na pewno nie CEO. I oczywiście nie zespół. Nie mogli powiedzieć do mnie nawet zwykłego "cześć", kiedy się spotkaliśmy. Zapomniałem o mojej potrzebie samookaleczenia, rozmyślając głęboko nad autorem notatki.

Złapałem telefon, leżący na stole nie wiadomo jak długo. Włączyłem go, spodziewając się, że będzie rozładowany, ale w jakiś sposób wciąż miał 100% baterii. Ciekawe, kto go naśladował? Pewnie menadżer. Sprawdziłem godzinę. Było dopiero wpół do szóstej rano. Wziąłem szybko jabłko, leżące w koszyku na owoce, zanim któryś z członków grupy mógł mnie zobaczyć. Nie jadłem niczego od wczoraj.

Skończyłem jeść i pozbyłem się pozostałości. Nagle, usłyszałem głośne "ding" z mojego telefonu. Odblokowałem
go i zobaczyłem wiadomość od nieznanego numeru.

"Jeon Jungkook, czyli poszukiwacz uwagi. Uciekł z wczorajszej konferencji prasowej, tylko po to, by zdobyć trochę sympatii i zainteresowania obecnych na sali. Prawdopodobnie miał nadzieje, na lepsze traktowanie z powodu swojego zachowania. Powtarzam, Jeon Jungkook poszukuje tylko uwagi i współczucia! Może uwiódł CEO wytwórni BigHit, by zostać członkiem wschodzącej gwiazdy, jaką jest BTS? Roześlij wiadomość do innych, jeśli nie chcesz Jeona Jungkooka w BTS."

Czułem, jakby w moje serce wbijały się igły. Nie szukam uwagi. Nie chciałem współczucia ani zainteresowania przez uciekanie z wywiadu. Nie uwiodłem CEO.
Nie zrobiłem niczego źle. Jestem w BTS przez moją ciężką pracę.

Powtarzałem te kilka zdań, próbując nie płakać, co było ciężkie. Nie wiedzą nawet, co zdażyło się na konferencji, a już piszą takie rzeczy. Jak można twierdzić, że ktoś uwiódł szefa wytwórni tylko dlatego, że dodano go do zespołu?

Potrzeba cięcia wróciła. Rozejrzałem się po kuchni, szukając czegoś wystarczająco ostrego. Wyjąłem zwykły nóż z szuflady i przesunąłem nim po skórze. To było lepsze niż używanie żyletki. Mógłbym się przyzwyczaić do tego uczucia. Kilka kropel krwi spadło na blat kuchenny, ale nie poświęciłem im myśli. Byłem zbyt zajęty bólem, przeszywającym moje ramię.

Ale chwila spokoju nie trwała długo. Usłyszałem dźwięk kroków, zbliżający się do kuchni. Zacząłem odrobinę panikować, ale umyłem szybko nóż, odkładając go na miejsce. Opuściłem pomieszczenie, kompletnie zapominając o kroplach krwi na blacie.

Usiadłem ze zdenerwowaniem na kanapie, bawiąc się palcami, podczas gdy oni weszli do kuchni na śniadanie.

- Jin-hyung, czy zraniłeś się ostatnio lub coś w tym stylu? - zapytał nagle Jimin.

- Huh? Co masz na myśli? Nie trzymałem w ręku noża już kilka dni.

Nagle zrozumieli. Spojrzeli na Jungkooka, który siedział na kanapie nic nie robiąc.
Jin przeniósł z powrotem wzrok na Jimina i pokręcił głową. Chłopak zrozumiał przekaz i szybko zmienił temat.

Usłyszałem, jak Jimin-hyung pyta Jina-hyunga o krople krwi, ale postarałem się nie zostawić żadnych dowodów przed opuszczeniem kuchni. Spanikowałem, czując ich spojrzenie skierowane na mnie. Starałem się to ukryć, nie robiąc nic podejrzanego. Na szczęście, szybko porzucili ten temat. Poczułem ulgę, ale nie mogłem do końca się rozluźnić. Prawdopodobnie rozpowiedzą to niedługo.
Nie można utrzymywać sekretów wiecznie.

Niedługo wszyscy członkowie się przygotowali i ruszyliśmy na trening. Kiedy szliśmy do auta, czułem na sobie ich wzrok. W jakiś sposób ich oczy miały w sobie trochę... zmartwienia? Czy to przez te krople krwi? Ale... nie zrobią nic, prawda? Prawdopodobnie martwią się, że nie poradzę sobie na próbach i zniszczę wszystko, a oni będą musieli skończyć później niż zwykle.

Kilka minut później byliśmy już w sali. Otrzymaliśmy wiadomość, że musimy się przygotować na nadchodzący niedługo comeback. Otrzymaliśmy słowa piosenek i moja część  była na początku i blisko chórków. Przekonałem głośno, gdy to zobaczyłem. Nie miałem do śpiewania dużo, ale to były części, które trzeba zaśpiewać perfekcyjnie oraz trafić idealnie w punkt, by piosenka była niesamowita. Spojrzałem na przydział reszty. Jimin-hyung śpiewał najwięcej. Ale Jin-hyung i Taehyung-hyung mieli mniej partii. Dużo mniej niż ja. Mój brzuch zaczął boleć na tę myśl. Nowy śpiewa więcej niż starzy członkowie zespołu? To jak brak szacunku.

Chciałem porozmawiać na ten temat z CEO, ale nagle ktoś podszedł do mnie.

- Jest w porządku. Rozmawiałem o tym z nimi i się zgodzili - powiedział.

Powoli pokiwałem głową i przyjrzałem się papierom raz jeszcze.

"Wszystko jest w porządku. Bang PD już z nimi rozmawiał, zgodzili się. Po prostu daj z siebie wszystko." pomyślałem.

Szybko weszliśmy do pokoju nagrań, czekając na resztę.