Skrzypienie starej podłogi obudziło Simona późno w nocy. Okrył się kołdrą, wolną ręką sięgając po okulary leżące na szafce nocnej. Jako Wampir widział dobrze bez nich, ale czasami ubierał je z przyzwyczajenia (przyzwyczajenie czyt. Izzy powiedziała mu, że seksownie w nich wygląda). Tego wieczoru położył się spać sam, bo kolejnej kłótni z dziewczyną. Brunetka postanowiła przenocować w starym pokoju Clary. Chłopak żałował teraz, że pozwolił jej na to, ponieważ hałasy o tej porze bardzo go wystraszyły. Chciał po prostu wtulić się w kogoś, komu zmory nocne nie straszne i wrócić do krainy słodkiego snu.

Po pewnym czasie skrzypienie ustało, a Simon odetchnął z ulgą. Wziął do ręki telefon, była 2:37, czyli zdecydowanie za wcześnie, by złożyć wizytę komukolwiek w Instytucie (to nie tak, że się bał - on po prostu był bardzo towarzyski...). Napisał krótką wiadomość, którą chciał wysłać do Izzy, nieopatrznie jednak wcisnął imię Jace'a, czego nie zauważył.

Ja: Śpisz? 💔😭

Jace🙊: Pogięło cię?! Kto normalny pisze o tej porze

Ja: Sorki, to nie do Ciebie miało być...

Jace🙊: Cholera, znowu ty? Weź idź już spać i nie odpisuj mi albo wyrzucę ci ten głupi telefon przez okno

Ja: Przepraszam 😰

Jace🙊: Ostrzegałem.

Po tej wiadomości blondyn wyłączył telefon i odwrócił się na drugi bok, przykrywając twarz poduszką. Próbował zasnąć, jednak w ogóle mu to nie wychodziło. Po pół godzinnym obracaniu się z boku na bok jęknął z frustracją i postanowił wstać. Ubrał czarne jeansy, szarą koszulkę i buty leżące przy łóżku po czym wyszedł na korytarz. Nie wiedział dokąd idzie ani w jakim celu, póki nie stanął pod drzwiami dawnego pokoju Clary. Usłyszał jakiś dziwny szum, po czym nacisnął klamkę i wszedł do pomieszczenia. 

W łóżku leżała Izzy z zakrwawioną szyją i nienaturalnie wytrzeszczonymi oczami. Łowca krzyknął jej imię i w dwóch susach doskoczył do siostry. Kątem oka zarejestrował szary dym ulatniający się w powietrzu przy otwartym oknie.

- Izzy!- krzyknął kolejny raz, a gdy nie uzyskał reakcji, to chwycił ją za ramiona i zaczął szarpać- Izzy, odezwij się! Izzy błagam... Izzy, wróć do mnie!- spanikowany przyłożył drżące palce do jej szyi, próbując wyczuć puls. Nic... Chwycił telefon i wybrał numer Aleca.

- Umphhh.?- zamruczał pytająco zaspany głos po drugiej stronie telefonu.

- Izzy jest ranna, nie czuję pulsu!- wrzasnął, czując, że zaraz zemdleje.

- CO?!- krzyknął starszy, a potem dał się słyszeć trzask zwiastujący, że ten natychmiast zerwał się z łóżka- Gdzie jesteście?

- W pokoju Clary.

- Dlaczego...?

- Nie pytaj, tylko do cholery chodź tu!

Nie minęła nawet minuta, a czarnowłosy pojawił się w pomieszczeniu ubrany w czarne jeansy i niezapiętą, niedbale narzuconą koszulę. Każdy włos sterczał mu w inną stronę, a na jego twarzy malowała się determinacja.

- Izzy!- krzyknął i padł na łóżko obok niej- Izzy, słyszysz mnie?- potrząsnął nią- Izzy, wytrzymaj jeszcze trochę... Magnus zaraz tutaj będzie i ci pomoże...

Nagle dał się słyszeć dźwięk kroków dudniący z korytarza. Jace przyjął obronną pozycję, sięgając do kieszeni po swoją stelę. 

- Ja się nim zajmę- zaproponował.

Po chwili drzwi otworzyły się, a w nich zobaczyli Magnusa w różowym satynowym szlafroczku, który biegnąc potknął się o próg i padł na ziemię jak długi. Z jego rąk wypał kołczan ze strzałami, który poturlał się w kierunku stóp Aleca.

- Przyniosłem twoją broń w razie ataku- wysapał Mag z twarzą wciśniętą w podłogę na co Jace wybuchł niekontrolowanym śmiechem. Niebieskooki prychnął na brata z irytacją.

- Jace, pomóż mu wstać.

Herondale podniósł Czarownika z podłogi i pchnął na łóżko obok Izzy i Aleca.

- Pomożesz jej, prawda?- spytał z nadzieją Lightwood.

- To groźne obrażenia, ale zrobię co w mojej mocy- uniósł dłoń nad raną, a gdy wystrzeliły z niej małe niebieskie iskierki, zaczął kreślić nimi niesamowite wzory i szeptać zaklęcia. Młodszy z braci nadal pilnował drzwi, podczas gdy starszy cały czas próbował nawiązać kontakt z siostrą.

Po kilku minutach, które dla każdego z nich zdawały się trwać wieczność, rana zniknęła, a Czarownik zaprzestał kontynuowania swoich czynności. Spojrzał na męża.

- Nic się jej nie stanie, ale potrzebuje opieki. Jeśli coś takiego się powtórzy, a w Instytucie nie będzie żadnego Czarownika, to nie wyleczycie jej zwykłą runą.

- Dlaczego nie otwiera oczu? Dlaczego nic nie mówi?- Łowca powoli tracił zmysły.

- Potrzeba czasu, Alexandrze- położył dłoń na jego ramieniu- Zostanę przy Isabelle, gdyby cokolwiek jej się stało, nikt nie będzie w stanie pomóc jej lepiej niż ja. Jace- zwrócił się do młodszego, który na dźwięk swojego imienia odszedł spod drzwi i dołączył do reszty siadając u stóp łóżka- Czy widziałeś coś niepokojącego, kiedy tu wszedłeś?

- Um..- przetarł twarz dłońmi, próbując przypomnieć sobie wydarzenia z ostatnich minut, które były dla niego już tak odległe- Tak. Przez okno wylatywał jakiś dziwny, szary dym. Izzy leżała bez ruchu, bez tchu... Miała otwarte oczy! Kiedy je zamknęła?- spytał, na co pozostali wzruszyli ramionami- Gdyby pieprzony Simon Lewis nie obudził mnie sms-em, to moglibyśmy ją stracić...

- Zaraz, zaraz- przerwał mu Alec, mrużąc oczy- Simon?

- Wysłał mi coś, to chyba miało być do Izzy, ale przyszło do mnie. Potem nie mogłem zasnąć, byłem na niego cholernie wkurzony. Co za matoł  budzi porządnego człowieka o drugiej w nocy?

- Oh, jestem pewien, że budził już porządniejszych od ciebie, słoneczko.

- Gdzie jest teraz Simon?- spytał starszy z braci.

- Nie wiem, nie byłem u niego.

- W takim razie idź po Simona.

- Idź z Jacem, Alexandrze. Ja i Isabelle damy sobie radę.

- Ale...

- Dbaj o swojego brata jeśli chcesz, żeby on dbał o siebie. I podnieś te nieszczęsne strzały z podłogi, mogą się przydać.

- Magnus...

- Tylko tracimy czas. Jak to mawialiście w dzieciństwie? Troje wchodzi, troje wychodzi?

- Tak- odpowiedzieli jednocześnie, na co się zaśmiali. Magnus chwycił dłoń Izzy i położył na pościeli, po czym nakrył swoją.

- No dalej- zachęcił ich do zrobienia tego samego- Spotykamy się za chwilę w takim samym składzie. No, przy odrobinie szczęścia bogatsi o Simona. Będzie dobrze- uśmiechnął się.

Łowcy ruszyli do pokoju, w którym powinien znajdować się Wampir. Niestety, zamiast niego zastali ogromną plamę krwi na łóżku  i otwarte okno, które wiatr szarpał swymi silnymi podmuchami.

- Cholera jasna- zaklął Jace.

- Zaalarmuj ludzi, jeśli nie pojawię się na sali w ciągu pięciu minut, to sam powiedz im co się stało. Wczesnym rankiem musimy zwołać spotkanie Porozumienia- zakomunikował Alec.

- A ty gdzie się wybierasz?

- Szukać Madzie. Spała u nas, kiedy zadzwoniłeś, ale mam złe przeczucia...

- Szukaj jej, a ja zajmę się resztą- poklepał go po plecach- Nie przejmuj się Magnusem i Izzy, będę miał na nich oko.

Rozstali się w ciszy. Starszy biegiem popędził do swojego pokoju. Nie znalazł w nim dziewczynki, ale też nie zauważył niczego niepokojącego, jak otwarte okna czy ślady krwi. Przymknął oczy, próbując pomyśleć nad tym, gdzie mogłaby się ukryć. Po upływie chwili ruszył w kierunku gabinetu. Otworzywszy drzwi ujrzał małą Czarownicę siedzącą w jego fotelu.

- Madzie...- podszedł do niej i objął mocno- Nie strasz mnie tak więcej...

- To ty mnie wystraszyłeś- oskarżycielsko dźgnęła go palcem w pierś- Obudziłam się i nikogo nie było...

- Przepraszam, skarbie- wziął ją na ręce- Dlaczego tutaj przyszłaś?

- Zawsze tu jesteś, kiedy nie ma cię ze mną ani z Magnusem. Robisz tu masę nudnych rzeczy.

- No tak, bycie szefem Instytutu jest taaaakie nudne- westchnął- Odprowadzę cię teraz do Magnusa i Izzy, dobrze? Przyjdzie do was też Jace, więc będziesz miała towarzystwo. Ja muszę załatwić jeszcze kilka spraw, a potem do was dołączę.

- Sprawy dorosłych?

- Sprawy dorosłych.

- Ale sprawy dorosłych są do bani!

- To wyjątkowa sytuacja...

- Każda sytuacja jest dla ciebie wyjątkowa!

- Madzie, posłuchaj- powiedział, kładąc dziewczynkę na podłodze- Ktoś próbował skrzywdzić Izzy. To moja siostra, więc muszę jej pomóc. Chcę, żeby każdy był bezpieczny, ty też- zaznaczył, głaszcząc ją po głowie- Dlatego zostaniesz z moim rodzeństwem, a Magnus się wami zaopiekuje. Dołączę do was jak tylko będę mógł, dobrze?

- Dobrze- odparła i podała mu rękę. Szybko trafili do odpowiedniego pokoju, gdzie już w progu usłyszeli słaby głos brunetki:

- Ooo, jakie dwa słodziaki... Idą sobie za rączkę, patrz, Magnus...

Czarownik tylko spojrzał na nich z uśmiechem.

- Iz!- uradowany Łowca od razu uściskał siostrę. Niebawem dołączył do nich Jace, a Alec udał się do sali, w której przy zgromadzeniu wszystkich nowojorskich Łowców obwieścił złą nowinę. Nakazał wysłanie informacji do członków Porozumienia o spotkaniu rozpoczynającym się tego dnia o 10:00. Bo odbytym apelu wrócił do dawnego pokoju Clary, gdzie ujrzał swoją rodzinę całą i zdrową. Jeszcze raz objął Izzy, wymienił braterski uściski z Jacem, namiętnie pocałował Magnusa (na co Madzie i Jace jęknęli ze wstrętem, a Isabelle się zaśmiała) i odetchnął, dosłownie na sekundę zapominając o zaginionym Simonie i ogromnej plamie krwi.