- Czekam na ciebie cukiereczku, dołącz do mnie na scenie - Aidren świetnie się bawił.

- Zostaw moją córkę! - nagle obok Blake'a pojawił się jego ojczym. Władca demonów tylko posłał mu wredny uśmiech, ale o dziwo puścił oparzoną szyję Keri i trzymał rozpłakaną dziewczynę w pasie.

- Naprawdę zaczynacie mnie nudzić - parsknął blondyn. Następnie rozpalił rękę, którą niedawno trzymał szyję Keri - Mam taki pomysł, odlicze od dziesięciu do zera, a następnie spale ją na popiół, chyba, że aniołek ją uratuje - wzięłam głęboki oddech, nie znam go bardzo długo, ale wystarczająco, aby powiedzieć, że on nie blefuje, jest gotowy zrobić  wszystko, żeby osiągnąć swój cel - Twój wybór cukierczeku.

Jednym słowem życie dziewczyny jest w moich rękach.

- "Cukiereczku"? "Aniołku"? Do kogo ty mówisz?! - krzyknął ojciec Keri z mieczem w ręku.

- Też o tym myślałem, czyżby twoja miłość była w tłumie? W takim razie, może ja zacznę jej grozić mieczem? - w głosie Blake'a można było wyczuć niepewność. On nie był tak 'zniszczony' jak Aidren, nie był zepsuty i bezwzględny.

- Ona nie dałaby ci szansy na zbliżenie broni, prędzej zmieniłaby cię w cień - odparł Aidren, który nagle spoważniał.

- Tatuś... - załkała dziewczynka.

- Nie bój się kochanie, nic ci nie będzie - odpowiedział ojczym Keri.

- Czyli zaczynamy odliczanie - Aidren był jak zawsze pewny siebie - Dziesięć, dziewięć, osiem, siedem... - nie mam pojęcia co robić, jestem jak sparaliżowana, każdy zły ruch może się zakończyć czyjąś śmiercią. Znowu ten sam dylemat, ujawnić się czy pozostać w ukryciu? Jeśli się ujawnię, Aidren dostanie to czego chce, jeżeli zostanę w ukryciu zabije Keri, a następnie mnie dorwie.

- Tak czy tak kończę jako przegrana - parsknęłam.

- Cztery, trzy, dwa... - przerwałam mu.

- Stój! - krzyknęłam.

- Powstrzymaj mnie - odpowiedział poważny i gwałtownie złapał dziewczynę za twarz rozpaloną dłonią.

- Dość! Kula ciemności -  strzeliłam w blondyna, ale on zrobił gwałtowny unik i oderwał dłoń od twarzy dziewczyny, która upadła na ziemię. Od razu podbiegł do niej Blake i jej ojczym.

- Zuch dziewczynka, wiedziałem, że nie dasz jej umrzeć - zaklaskał Aidren.

- Ty naprawdę jesteś w stanie zrobić wszystko - parsknęłam, a następnie posłałam w jego stronę fale ciemnej energii, której chłopak umknął.

- O co ty chodzi?! - krzyknął Blake.

- Sprawy miłosne - odparł blondyn.

- Możesz pomarzyć - odpowiedziałam i strzeliłam w niego kulą ciemności, a on osłonił się tarczą ognia.

- Morgan? - zapytał Blake, wciąż niedowierzając.

- Blake, ja... - chciałam podejść do leżącej, zapłakanej Keri, jednak ciemnowłosy zagrodził mi drogę mieczem.

- Nie podchodź do niej, jesteś taka sama jak on - wskazał na Aidrena.

- Osądzasz, że jesteśmy podobni, tylko dla tego, bo go znam? - zapytałam niedowierzając.

- Okłamałaś wszystkich, pogrywałaś sobie ze mną i wolałaś patrzeć na męczarnie mojej siostry, zamiast od razu jej pomóc - parsknął Blake.

- To dzięki mnie jeszcze żyje. Ty tylko sobie gadałeś z Aidrenem, zamiast cokolwiek zrobić - odpowiedziałam.

- Gdyby nie ty, on by się tu nigdy nie pojawił, a teraz Keri musi cierpieć, przez wasze zabawy - syknął Blake.

- Zabawy?! Tobie to wygląda na zabawę!? - zapytałam.

- Najlepiej odejdź stąd i nigdy nie wracaj, jeśli tego nie zrobisz teraz zabijemy was oboje - odparł Blake.

Aidren wybuchł śmiechem.

- Wy naprawdę myślicie, że jesteście w stanie mnie zabić? - zapytał Aidren.

- Znamy twoje sztuczki, które pokazałeś na Keri - odparł Blake.

- Zaraz wam pokaże prawdziwą magię. Języki ognia  - blondyn rzucił swego rodzaju ogniste macki, na domy mieszkańców, którzy w popłochu zaczęli z nich uciekać, albo starali się ugasić płomienie. - Demony - Wtem pojawiła się duża grupa demonów, która zaczęła atakować mieszkańców. Nim się zorientowałam co się stało, Aidren stanął za mną i położył ręce na ramionach, a następnie szepnął do ucha - Twoja kolej.

- Nie - ucięłam. - Nie mam zamiaru tego robić.

Gdy się mu postawiłam poczułam jak mocniej zaciska palce na moich ramionach, przez co syknęłam.

- Rób co mó... - nagle przed nami pojawiło się pięć portali. - Co do jasnej...

Z portali zaczęły wychodzić wampiry, przygotowane do walki. Było ich mniej więcej tyle co demonów Aidrena. Po chwili pojawił się szósty portal, z którego wyszli Regan, Brandon i Kevin.

- Poddajcie się ludzie i demony, mamy po naszej stronie młodą Tenebris - powiedział dowódca i spojrzał na Regan. Czyli ona wciąż ciągnie tą szopkę.

- Będzie zabawnie - odpowiedział Aidren.